"ZASADA STAWANIA SIĘ BOGIEM"

DEDYKACJA

Swami, niczego nie wiem. Ty wskazujesz na każde uczucie, jakie mam. Prosiłeś mnie, abym napisała z Uczuć – Podstawowej Przyczyny Uczuć – Stworzenia i powiedziałeś, że są one Zasadą Stawania się Bogiem. Książka ta pokazuje, jak człowiek staje się Bogiem. Pokazuje ona, jak funkcjonują moje uczucia. Ofiarowuję tę książkę, siebie i moje uczucia Twoim lotosowym stopom.

Zawsze Twoja,

Vasantha 

Sri Vasantha Sai urodziła się w dalekiej wsi na południu Indii, Vadakkampatti, w stanie Tamil Nadu. Od wczesnych lat poświęciła się surowej pokucie, aby połączyć się z Panem jak święta Andal. Jej życie jest przykładem pokazującym, jak dusza indywidualna tęskni, aby uzyskać jedność z Bogiem. Wszystkie jej liczne książki wyłoniły się w świetle ogromnej miłości i czci dla Sri Sathya Sai Baby na duchowej drodze Madhura Bhakthi. Sri Vasantha Sai obecnie mieszka w swoim Aszramie, Mukthi Nilayam we wsi Royapalayam, w pobliżu Tirumangalam, Tamil Nadu. Aszram jest również domem Stupy Prawdy, Mukthi Stupi, której zdjęcia znajdują się w pierwszej i drugiej części niniejszej książki.

Treść



Prolog . . . . i

Wstęp Swamiego . . . . iii

Część Pierwsza

1. Uczucia – Zasadnicza Przyczyna. . . 1

2. Uczucia -Niewola. . . 11

3. Uczucia – Mądrość . . . 22

4. Uczucia - Prawda. . . 31

5. Uczucia - Bhava . . . 41

6. Uczucia - Poświęcenie . . . . 52

7. Uczucia - Stworzenie. . . 58

8. Kiedy wysiłek ustaje? . . 82

9. Uczucia - Bindu . . . 86

10. Bindu –Wyjaśnienie. . 96

11. Sekrety  Sathya Yugi . . 101

12. Poorna Sathya – Całkowite Ujawnienie Prawdy 111

Część Druga

I. Pięć Elementów i

Bindu - Diagram . . . 117

II. Lista Zasad. . . . 150

III. Pieśń o Stupi. . . 155

IV. Odnośniki i cytaty. . 156

V. Słownictwo. . . 157

Prolog

W książce tej piszę, jak uczucia funkcjonują w życiu człowieka. Najpierw powstaje uczucie poprzez wrażenie dotyku. Noworodek zna różnicę między dotykiem matki i innych osób. Podstawą uczuć dotykowych jest ciało; pierwszy rozdział niniejszej książki mówi o tym. Są to Uczucia – Zasadnicza Przyczyna. Dotknąwszy tylko Boga od urodzenia, pokazuję, jakie są moje uczucia i jak one funkcjonują. Na końcu książki porównałam moje uczucia z uczuciami innych i zilustrowałam to za pomocą wykresu.

Uczuciem drugiego rodzaju jest uczucie więzi czyli tworzenia związków. Nazwałam to Uczucie Niewolą. Niewola tego świata jest powodem narodzin i śmierci. Takie uczucie traktować należy jako narzucone. Jeżeli ktoś wiąże się z Bogiem, prowadzi to do wyżyn duchowych.

Z kolei jest Uczucie –Mądrość. Pragnienie wiedzy tego świata zostaje zaspokojone poprzez książki. Ktoś może zostać ekspertem na polu nauki i technologii, posiadając wiedzę książkową. Jeżeli ktoś będzie miał takie samo pragnienie wiedzy o Bogu i będzie dociekał kim jest, będzie mógł oczyścić siebie. Czystość prowadzi do jedności myśli, słów i uczynków. Prawdy duchowe obdarzają wyższą mądrością oraz wiedzą o Jaźni. Widzimy tu, jak uczucia są przyczyną uzyskiwania wiedzy o Jaźni albo o świecie.

Uczucia – Prawda jest następna. Kiedy uczucia poszukują wewnątrz, wówczas mądrość taka obdarza wizją Prawdy. Uczucie takie ujawnia Prawdę. Kiedy jednak uczucia dokonują poszukiwania na zewnątrz, wówczas postrzega się świat jako prawdziwy. Myślimy, że Maya jest rzeczywistością. Należy wiedzieć, że ten świat i przedmioty są nietrwałe; są one iluzoryczne. Tylko Bóg jest Prawdą! Istnieje tylko jedna prawda, która przenika wszystko. Jedna Atma obecna jest we wszystkich formach.

Czym są Uczucia?

Jak myślisz, tym się stajesz. Kiedy łączymy nasze uczucia ze związkami, bogactwem, pracą, stanowiskiem, domem itd. , zostaniemy uwięzieni przez naszą własną sieć. Nasze uczucia i emocje, skierowane ku Bogu, można wyrazić poprzez dziewięć ścieżek oddania. Można uzyskać najwyższy stan poprzez oddanie. Uwalnia to z cyklu narodzin i śmierci. Uzyskanie Boga poprzez oddanie kończy podróż duchową.

Moje życie jest inne. Swami obdarzył stanem  Jeevan Mukthi (czyt. dżiwan mukti – tłum.). Wówczas modliłam się o to, że każdy powinien uzyskać wyzwolenie i stać się Jeevan Muktha. Chciałam, aby wszyscy doświadczyli błogości, jaką daje wolność, tak samo jak ja. Dlatego pozostaję w ciele fizycznym i nie łączę się z Bogiem.

Kolejne uczucia – Poświęcenie. Wiele poświęcacie dla dobra swojej rodziny. Jesteście skłonni dźwigać jej cały ciężar.  Jest to jednak ignorancja. Poświęciłam wszystko z beznamiętnością. Nie pragnęłam owoców pokuty, jakimi mnie obdarzono. Odmówiłam również przyjęcia stanu Awatara i opróżniłam siebie z wszelkich pragnień. Nie chciałam żadnych owoców sadhany. Ofiarowałam wszelkie moce  Swamiemu i uczyniłam siebie pustą. W stanie tym modlitwa moja o Powszechne Wyzwolenie została wysłuchana. Powoduje to transformację ery  Kali Yuga w Sathya Yugę. Ponieważ nie ukończyłam swej podróży duchowej, lecz wciąż stosuję coraz więcej sadhany, uczucia moje spowodowały Nowe Stwarzanie. I są to uczucia – Tworzenie.

Wy tworzycie swoje życie stale od nowa. Wasze uczucia trzymają was w cyklu narodzin i śmierci. Moje uczucia czynią ze mnie  Brahmę. Tworzę Nowe Stwarzanie. Jestem w stanie stworzyć Sathya Yugę.

W ten sposób, jeżeli każde uczucie, które wyłoni się, będzie skierowane ku Bogu, otworzą się kolejno czakry Kundalini i otworzy się  Bindu. I są to uczucia – Bindu. Otwarcie Bindu to rozkwit Nowego Stwarzania. Jest to Zasada Stawania się Bogiem.

Wstęp Swamiego

Poprosiłam Swamiego w medytacji, aby dal mi wstęp do niniejszej książki i On powiedział…

Ujawniłaś sekret, w jaki sposób człowiek staje się Bogiem

Pokazałaś, jak czystość może zmienić Ziemię

Połączyłaś korzeń czakry Mooladhara (czyt. muladhara – tłum.) z Najwyższym Źródłem

Jest to sztuka, która czyni z ciebie Kalateetha (czyt. kalatita – tłum.)!

*Kalateetha – ten, który jest ponad czasem – Bóg

Część Pierwsza

Zasada Stawania się Bogiem

Rozdział pierwszy

 ‘Korzeniem wszelkich uczuć jest wrażenie dotyku. Podstawą uczucia dotykowego jest ciało, a ciało jest wynikiem narodzin...’

Uczucia – Podstawowa przyczyna

5 styczeń 2004 r. Medytacja poranna

Vasantha : Swami! Jak bardzo Cię kocham! Czy źle jest pisać o tych wszystkich uczuciach? Nie wiem, co robić, mam pisać czy nie?

Swami : Cokolwiek to jest, nie ma znaczenia. Dlaczego łzy? Nie płacz.

Vasantha : Wszędzie, dokąd idę, szukam Twego zdjęcia. Twoja forma pochłania mnie, zapominam, gdzie jestem. Spoglądam na zdjęcie, rozmawiam z nim, uśmiecham się i płaczę, jak szalona. Nie jestem świadoma tego, że inni patrzą na mnie. Mogłabym czuć się zakłopotana, ale nie jestem w stanie kontrolować siebie. Nie kryję takich uczuć intymnych. Dlaczego tak jest?

Swami : I co z tego? Nie płacz. Czy wiesz dlaczego? Twoja miłość do Mnie wylewa się ponad wszelkie ograniczenia. Nie jesteś świadoma tego, co robisz. Jest to stan Avadhuta. Gita opisuje cechy prawdziwego wielbiciela; mówi, że nie dotyka go honor i dyshonor. Ty jesteś tego przykładem. Nie wiesz, co powinnaś, a czego nie powinnaś powiedzieć.

Vasantha : Czy mam powiedzieć, jak nazywam Cię w swojej mantrze...”Mój kochany Raju (czyt. radżu – tłum.). Ty jesteś mój”?

Swami : Nie potrafisz ukryć ani zmienić niczego. Piszesz o swoich uczuciach tak, jak one powstają. Nie wiesz, co należałoby, a czego nie należałoby powiedzieć. Wylewasz uczucia w słowach; nie potrafisz wyolbrzymiać, ograniczyć ani ukryć niczego. Pisz wszystko tak, jak jest. Tylko to jest prawdą; możesz pisać tylko prawdę. Prawda wyłania się poprzez umysł, ciało i mowę.

Vasantha : Swami czy mam napisać to wszystko?

Swami : Pisz. Demony zostały zniszczone wskutek bólu rozdzielenia się Sity oraz łez. W ten sam sposób ból oddzielenia się, tęsknoty i łez zniszczy cechy demoniczne u wszystkich. Zstąpiliśmy tylko po to, aby obdarzyć wyzwoleniem. Tęsknota i Prema, spowodowana naszym rozdzieleniem jest mocą, która obdarza Powszechnym Wyzwoleniem.

KIEDY PISAŁAM TO, PRZYPOMNIAŁO MI SIĘ ZDARZENIE z życia Pandity  Jawaharlala Nehru. Będąc w więzieniu, pisywał on wiele listów do swej córki Indiry Gandhi. Listy te zostały opublikowane w jego książce „Błyski historii świata‟. Jest tam linijka: „Nie wykonuj żadnego potajemnego działania.”

Stosowałam się do tej rady w swoim życiu i nauczałam jej swoje dzieci. Nie należy wykonywać żadnych działań w sekrecie. Nie powinniśmy mieć żadnych sekretów. Należy mieć czystość myśli; nic nie powinno być ukryte w umyśle.

Ponieważ stosowałam w praktyce tę zasadę, stało się to moją naturą.

Nie potrafię ukryć niczego, nie mam więc sekretów. Moje życie jest otwartą książką; dlatego wszystko ujawniam czytelnikom.  Wyrażam swoje uczucia tak, jak one powstają. W życiu codziennym człowiek wyraża wiele uczuć, jednakże moje uczucia są inne. Jedynie uczucia oddania i Prema do Swamiego wyłaniają się ze mnie. Gdy zobaczę nowe zdjęcie Swamiego, zaczynam mówić z czułością: „Raju Kanna, Raju Kanna!‟ Uczucia te są spontaniczne. Zapominam, gdzie jestem i wylewam miłość, mówiąc jak szalona.

Inna myśl...

Dwumiesięczne niemowlę zna różnicę między dotykiem swej matki, a dotykiem innych. Czuje ono wygodę i ochronę tylko wtedy, gdy znajduje się w ramionach matki. Uczucia te są bardzo subtelne i są pierwszą ekspresją nowo narodzonego dziecka. Nawet jako nowo narodzone dziecko wie ono intuicyjnie, gdzie jest bezpieczne.

W czasie stwarzania Bóg obdarza jeevę (duszę indywidualną – tłum.) uczuciami. Od narodzin aż do chwili obecnej czuję się bezpieczna i jest mi dobrze ze Swamim. Uczucia moje do Swamiego są takie same, jakie ma nowo narodzone dziecko do matki. Kiedy czuję, że otrzymam bezpieczeństwo i wygodę, będąc tylko z Nim, Prema moja nasila się. Jak to się dzieje? Jest tak dlatego, ponieważ uświadomiłam sobie, że tylko On jest trwały, On jest Prawdą. Tylko Swami jest Prawdą, wszystko inne to Maya i jest zniszczalne. Wszystko jest iluzją; nie ma szczęścia, nie ma bezpieczeństwa na tym tymczasowym świecie. Uświadomiłam sobie, że tylko Swami jest Prawdą.

6 styczeń 2004 r. Medytacja

Znów zapytałam Swamiego o ten sam temat.

Swami powiedział:

Ganges płynie i nie rozróżnia między kopczykami, dolinami i równinami. Twoja Prema jest taka. Ona nie widzi dobra i zła. Uczucia wybuchają z ciebie w sposób naturalny, są jak odruch, nie są zaplanowane. Pojawiają się one nie zablokowane przez uczucia pochwały, obrazy albo dyskrecji. Zostało powiedziane: „Działania siddhy i  Shivy (czyt. sziwy – tłum.) są identyczne.‟ Nikt nie potrafi zrozumieć działań  siddhy i on też nie jest zainteresowany tym światem.

JEST TO RZECZYWIŚCIE MÓJ STAN.  Pochłonięta Swamim, całkowicie zapominam, gdzie jestem. Nie jestem w stanie kontrolować swoich uczuć.

Nie jesteśmy w stanie zrozumieć działań Bhagawana. Możemy powiedzieć: “Dlaczego On postąpił w ten sposób? Jak On może tak postąpić?” Tak samo jest w przypadku siddhów albo zrealizowanych dusz. Zwykli ludzie myślą, że zachowują się oni jak szaleni. Jednakże siddhowie nie są świadomi tego świata, ponieważ ich umysł stale jest pogrążony w  Brahmanie.

Nie mam świadomości tego świata, ponieważ umysł mój zawsze jest ze Swamim.

Pan Sri Kryszna mówi o cechach idealnego wielbiciela w 12-tym rozdziale Bhagavad Gity.

„Samah satrau ca mitre ca tatha manapamanayoh sitosnasukhaduhkhesu samah sangavivarjitah tulyanindastutirmauni samtusto yena kenacit aniketah sthiramatirbhaktimanme priyonarah‟

„Jest on jednakowy zarówno dla przyjaciela, jak i wroga, jednakowy jest w obliczu honoru i hańby, jednakowo czuje się, gdy zimno i gorąco, gdy ma przyjemność i ból, wolny jest od przywiązania, jednakowo traktuje pochwałę i obwinianie, jest rozważny, zadowolony ze wszystkiego, nie ma stałej siedziby, posiada spokój umysłu – taki człowiek jest Mi drogi.”

Tu Sri Kryszna mówi, że wielbiciel o zrównoważonym umyśle jest Jemu najdroższy. Taki jest mój stan; nie wiem, co mam powiedzieć...jest to dobrze czy źle?

Zasada: Jak pojawiają się myśli, powinniśmy rozróżnić, czy są dobre, czy złe, ale uczuć nie da się zrozumieć w ten sposób. Uczucia wybuchają spontanicznie z wnętrza i nie można ich powstrzymać ani poskromić.

Uczucia istnieją od czasu narodzin. Pierwszym uczuciem, które powstaje, jest spowodowane wrażeniem dotyku. Niemowlę jest w stanie odróżnić dotyk matki od dotyku innych osób.

Będąc w wieku dwudziestu sześciu miesięcy, Radha (czyt. rada – tłum.) mogła rozpoznać dzieciątko  Krysznę poprzez swoje wewnętrzne uczucia. Swami powiedział w dyskursie, że tym, co najpierw Radha ujrzała, był Kryszna; do tego momentu jej oczy były zamknięte. Uczucia, jakie powstały w tamtej chwili, gdy ujrzała ona Krysznę, trwają aż do dziś. Te prawdziwe uczucia wylewają się ze mnie. Wszyscy powinni stać się jak Radha i znać Prawdę. Wszyscy powinni urzeczywistnić Prawdę, która jest wewnątrz.

Uczucia, które powstają w życiu tego świata, stają się przywiązaniem, gniewem, tym, co się lubi i nie lubi, zazdrością etc., wszystko to staje się przyczyną kolejnych narodzin. Skierujcie wszystkie uczucia ku Bogu. Czy czujesz się zły? Bądź zły na Boga i zapytaj: „Dlaczego nie otrzymałem Twojego darszanu?” Jeżeli odczuwasz zazdrość, że inni widzieli Boga, pomyśl: “Ja też powinienem ujrzeć Boga.” Skieruj niechęć i nienawiść ku sobie. Powiedz: “Dlaczego rodziłem się tak wiele razy?! Och! Jakiego typu człowiekiem jestem? Dotąd nie urzeczywistniłem Boga.”

Zasada: Powinniście skierować wszystkie uczucia ku Bogu. Obdarzy to dobrymi owocami. Wystarczą takie uczucia, abyś był wyzwolony.

Jak wiele lat tęskniłam i płakałam, aby dotknąć boskie stopy  Bhagawana. Modlitwy moje zostały wysłuchane na święcie Paduka w  Puttaparthi. Byłam w stanie uzyskać padanamaskar przez pięć lat z rzędu. To w tamtych czasach Swami po raz pierwszy powiedział mi, że jestem  Radha. Napisałam list, podpisując go „Twoja Radha‟. Trzymałam list w ręku i czekałam na darszan; Swami przybył i wziął list ode mnie. Przyjęłam padanamaskar. Swami obdarzył mnie tą łaską w 1996 r.  Wtedy po raz ostatni dotknęłam stóp Swamiego. Jak straszliwie tęsknię za Jego darszanem, sparszanem i sambaszanem! Jakże płaczę, aby dotknąć Jego stóp jak kwiaty! Do tej chwili usilnie pragnę owego uczucia dotyku. Często płakałam pytając Swamiego, czy jestem jak słoń, będący w pułapce z powodu dotyku.

Więcej wyjaśnienia…

Aby złapać w pułapkę samca słonia, słonicę przywiązuje się do drzewa i wykopuje się przed nią wielki dół. Pragnąc dotyku słonicy, słoń wpada w dół. Oto więcej przykładów o tym, jak można być zniszczonym przez zmysły: Wskutek zmysłu smaku mucha wpada do słodkiego, lepkiego miodu. Przyciągnięty przez nektar, chrząszcz zostaje uwięziony w kwiecie.  Ćma ginie, nie będąc w stanie wydostać się z płomienia; jest to efekt działania zmysłu wzroku. Żaba nie jest w stanie panować nad kumkaniem, staje się zatem łatwą zdobyczą swoich oprawców. Ginie ona wskutek zmysłu słuchu. Zatem każde stworzenie ginie wskutek jednego ze zmysłów.

Spróbujcie wyobrazić sobie nasz stan. Jesteśmy w szponach wszystkich pięciu zmysłów! Kontemplujcie. Wystarczy jeden zmysł, aby spowodować zniszczenie. Okryci pięcioma zmysłami, zmagamy się z Mayą. Jedyną drogą ucieczki jest skierować nasze uczucia ku Bogu.





Spójrzcie na moje życie. Nie wiem nawet, jak wyrazić zazdrość. Nieskończona moc Premy rozpuściła wszystkie me uczucia zazdrości. Nie odczuwam zazdrości, jeżeli ktoś otrzymuje interview, bliski darszan albo sparszan i sambaszan. Myślę: „Jak musieli oni pokutować, Swami! Ja też będę pokutować jak oni. Proszę pobłogosław mnie, abym była obdarzona taką samą łaską.”

Niektórzy bliscy wielbiciele Swamiego piszą i opowiadają o swoich doświadczeniach z Jego fizyczną formą. Modlę się do Swamiego, abym została służącą w ich domu i doświadczyła Jego bliskości. Czy nie powinnam być o nich zazdrosna? Dokąd poszła moja zazdrość? Moje uczucia Premy rozpuściły uczucia zazdrości.

Niektórzy, będący blisko Swamiego rozprzestrzeniają plotki o mnie. Kiedy zapytałam o to Swamiego, powiedział On:  “Są oni zazdrośni o ciebie.”

To mnie nie przygnębiło. Pomyślałam: „To jest mój błąd, pisuję książki i powoduję, że są zazdrośni.” Płaczę, czując, że jestem odpowiedzialna za spowodowanie zazdrości. Dlaczego nie złoszczę się na nich? Jak złość zostaje skierowana ku Premie? Ponieważ uczucia moje są nieustannie skupione na Swamim, nie mogą powstać we mnie żadne inne uczucia. Prema do Swamiego stała się moją naturą. Wszystkie moje zmysły zostały skierowane ku Bogu, zatem moim istnieniem jest Prema.

Dziecko dowiaduje się o tym świecie poprzez uczucie spowodowane dotykiem. Dziecko może urodzić się niewidome, głuche albo nieme, ale uczucie dotykowe zawsze istnieje. Dziecko może urodzić się bez wzroku, słuchu i bez umiejętności mówienia, ale nigdy nie urodzi się bez uczucia dotykowego dotyk. Przyczyną uczucia dotykowego jest ciało. Niemowlę najpierw reaguje na dotyk, następnie po upływie około pięciu miesięcy jest ono w stanie rozpoznawać przy pomocy wzroku. Zaczyna ono słuchać dźwięków zabawek, a po roku zaczyna mówić.

Poprzez zmysł dotyku doświadczamy miłości, uczuć rodziców, krewnych i przyjaciół. W chwilach smutku, dotyk pełen troski pociesza nas.  Po ślubie uczucie dotykowe daje szczęście małżonkom.  Na stare lata dotyk wnuków daje mnóstwo radości i łagodzi ból samotności. Zatem od narodzin aż do starości uczucie dotykowe daje bezpieczeństwo, radość i zadowolenie.

Szczęście zwielokrotnia się poprzez uczucie dotykowe. Widzimy to samo uczucie, dające pocieszenie w dniach smutku i w chwili śmierci. Zatem uczucie dotykowe jest bardzo znaczące w naszym życiu.

Zasada: Korzeniem wszystkich uczuć jest zmysł dotyku. Podstawą uczucia dotykowego jest ciało, a ciało jest rezultatem narodzin.

Jak niszczymy uczucie dotykowe, które jest zasadniczym powodem narodzin?

Powinniśmy praktykować sadhanę i utracić świadomość ciała. Powinniśmy zwrócić wszystkie zmysły i umysł ku Bogu. Sadhana nasila oddanie.

Zasada: Gdy zwiększa się oddanie, zmniejsza się świadomość ciała i Prema staje się naszym ciałem.

Nasza Prema do Swamiego staje się ciałem. Zwykłe uczucia w ciele fizycznym przemienione zostają w uczucia wewnętrzne w „ciele Prema”. Teraz uczucia, które dotykają zmysłów, przemienione zostają w uczucia wewnętrzne. Uświadomimy sobie, że wszystko inne niż Bóg jest nieprawdziwe; tylko Swami jest Prawdą. Już sama ta Prawda dotknie Swamiego jako uczucie dotykowe. Swami nie jest ciałem fizycznym, Jego ciało jest czystą Premą. On jest bez formy. Kiedy już raz zaświta ta mądrość, będziemy mogli też uzyskać ciało Premy.

Zasada: Kiedy uzyskamy ciało Premy i dotkniemy ciało Premy Boga mądrością, narodzi się Prawda. Jest to wieczna błogość, prawdziwa błogość, wielka błogość!

Musimy usunąć przywiązanie do ciała; nie powinniśmy mieć świadomości ciała. Ciało fizyczne powinno stać się ciałem Premy; wówczas będziemy mogli dotknąć Swamiego mądrością .

Zasada: Uczucia Premy do Boga przykrywają pięć zmysłów i uświadamiamy sobie, że wszystkie inne uczucia są sztuczne – tylko uczucia do Boga są prawdziwe.

Uczucia ulegają transformacji w trakcie praktykowania sadhany. Zapytałam  Swamiego: Jak mam to napisać?

Swami powiedział: Ty nie możesz dotknąć niczego i nic nie może ciebie dotknąć. Ty jesteś ogniem. Ty spalasz wszystko. Inne uczucia nie mogą ciebie dotknąć. Twoje uczucia Premy są takie.

PRZYKŁAD: OZNAJMIAJĄC, ŻE SĄ RADHĄ  wiele kobiet mówi, że Swami poślubił je. Mówią one: “Jestem drugą połową Swamiego. Swami jest moim mężem” oraz inne, podobne opowieści. Myślę sobie: “Nie pokutowałam tak, jak one. Swami, proszę pobłogosław mnie, abym mogła być ich pokojówką.” Płakałabym przez wiele dni, myśląc w taki sposób, ale uczucie zazdrości nie powstaje we mnie. Takie uczucia nie mogą mnie dotknąć. Mój skoncentrowany ogień Premy spala uczucie zazdrości.

Moja Prema nie pozwala na to, aby zazdrość zbliżyła się do mnie. Oto przykład stwierdzenia Swamiego: “Rzeczy tego świata i uczucia tego świata nie mogą cię dotknąć.” Nie mogą mieć one na mnie wpływu.

Oto jeszcze jeden przykład pokazujący, jak obdarzam czystymi uczuciami Swamiego, nie kryjąc ich. Pewnego dnia powiedziałam Swamiemu, że powinien mnie zabrać na szczyt  Himalajów.

Swami :Dlaczego? Po co?

Vasantha : Mam zamiar krzyczeć z całych sił:„Kocham Ciebie!” z najwyższego szczytu, rozbrzmiewać to będzie na całym świecie.

TAKA JEST MOJA PREMA! NIE JESTEM W STANIE PANOWAĆ NAD NIĄ. A mimo wszystko nie było dość! Chciałam znaleźć więcej sposobów wyrażania Premy. Wówczas zrodziła się myśl we mnie, że każdy na świecie powinien stać się jak ja. Moje uczucia powinny wejść w każdego. Wszyscy powinni domagać się Swamiego. Wszyscy powinni mówić: „Kocham Cię, Swami, chcę Ciebie.” Świat powinien stać się jak  Vasantha. Tęsknić w taki sposób, jak ja krzyczałam.

Jak może ta Prema zdawać sobie sprawę z pochwały i obwiniania?

Zasada: Prema nie zna wstydu. Nikt ani nic nie może jej kontrolować. Nie zależy ona od niczego. Zawsze jest wolna.



Uczucie dotykowe, które powstaje w chwili narodzin, pozostaje z nami aż do śmierci. Jeżeli skierujesz je ku Bogu, zmieni się ono w uczucia Premy. Jeżeli uczucia Premy zamienią się w mądrość i dotkną Pana, narodzi się Prawda. Oczyściłam siebie poprzez nieustanną  sadhanę. W stanie Czystej Świadomości połączyłam się ze Swamim, Czystą Świadomością . Jest to rzeczywiście uczucie dotykowe, takie jest znaczenie dotykania Boga.

Moje uczucia nie dotknęły nikogo ani niczego od narodzin aż do tej chwili. Swami powiedział: “Ty nie możesz niczego dotknąć i nic nie może ciebie dotknąć. Jest to ogień Premy.”

Czy jest tak łatwo dotknąć Boga?

Zasada: Musimy prowadzić czyste życie, poświęcając wszystko. Powinniśmy ofiarować każdy zmysł, umysł, intelekt i ciało Panu, nie pozostawiając niczego sobie. Oto w jaki sposób możemy dotknąć Pana. Takie jest znaczenie dotykania Prawdy. Aby dotknąć Prawdy, powinniśmy stać się Prawdą.

Takie jest znaczenie połączenia się ze Swamim. Będziemy mogli uczynić siebie godnymi tych narodzin tylko wtedy, kiedy staniemy się Prawdą i połączymy się z Prawdą.

Doświadczamy nieograniczonego spokoju, kiedy święci i mędrcy błogosławią nas, dotykając naszej głowy. Jest to powód, dla którego dotykamy stóp wielkich dusz. Poprzez taki dotyk moc ich pokuty przekazywana jest nam jako błogosławieństwo.

Poprzednio przekazywałam wiele shakthi (mocy – tłum.) takich, jak Prema shakthi (czyt. szakti – tłum.), Danvanthri shakthi itd. ludziom za pomocą medium, którym była woda. Wraz z modlitwami święcona woda była przelewana przez moje ręce dla biorcy, który pił wodę. W ten sposób wyleczonych zostało wiele chorób i rozwiązanych zostało wiele problemów; wzrosła wiara i oddanie.

A teraz Swami powiedział, że rytuał ten nie jest już konieczny. Ponieważ wzrasta moc mojej pokuty, wspomniane  shakthi przekazywane są w subtelnej formie. Ponieważ wznoszę się wyżej w sadhanie, ujawniane są większe prawdy; więcej ludzi odnosi korzyść, czytając moje książki.

Swami powiedział: “Ty jesteś wypełniona Prawdą. Wystarczy, że inni będą śpiewać z pełną wiarą mantrę Vasantha Sai. Dokona to ich transformacji.”

Tylko Prawda triumfuje!

Pewnego dnia płakałam, oparłszy głowę na biurku, na którym piszę: „Nie jestem w stanie widzieć Swamiego fizycznie.”. Nagle usłyszałam głos Swamiego: “Spójrz, jestem tu.” Uniosłam głowę i ujrzałam  Swamiego przed sobą w fizycznej formie!  Wypowiedziałam kilka słów. A kiedy usiłowałam dotknąć Jego stóp, poczułam tylko biurko. Swami powiedział: “Możesz widzieć, mówić, ale nie możesz dotknąć.”

Jeżeli Swami udziela darszanu w naszym miejscu, możemy widzieć Go, rozmawiać z Nim, ale nie możemy Go dotknąć naszym fizycznym ciałem. Kiedy uzyskamy ciało Prema, będziemy mogli dotknąć Swamiego. Ciało Prema to ciało przyczynowe na planie fizycznym. To ciało, wypełnione Prawdą, łączy się z Prawdą  Swamiego.

Moje ciało Prema stało się teraz ciałem Prawdy. W ostatniej chwili swego życia zostanie ono zamienione w ciało nektaru, ciało światła i połączy się z  Bhagawanem.

Rozdział drugi

‘To uczucia trwają z ery na erę, z narodzin do narodzin…’

Uczucia -- Niewola

2 styczeń 2004 r.  Medytacja poranna

Vasantha : Swami! Szaleję za Tobą. Czy nie doprowadzi to do przywiązania?

Swami : To jest twoja natura. Od młodego wieku zabiegałaś o Moją formę. Shirdi Sai (czyt. szirdi sai – tłum.) i Sathya Sai to Brahmachari (czyt. bramaczari – tłum.) Dlaczego Prema Sai jest żonaty? Tylko dlatego, aby spełnić twoje pragnienie.

Vasantha : Dlaczego rodzić się jeszcze raz, Swami? Czy nie wiesz, że kocham tylko Ciebie?

Swami : Czym są narodziny? Jest to tylko kontynuacja poprzednich narodzin. Otrzymasz owoc pokuty obecnych narodzin dopiero w trakcie kolejnych narodzin. Modliłaś się nieustannie o to, aby ciało twoje zostało całkowicie oczyszczone i stało się ofiarą dla Mnie. Przeszłaś przez tak wiele cierpień, aby oczyścić ciało. Dlatego twoja czystość ściąga Awatara na Ziemię jak magnes. Ta magnetyczna czystość przyciąga Awatara. Czystość staje się dharmą. Dzięki twojej czystości, dharma (czyt. darma – tłum.) wchodzi we wszystkie twoje działania.

Vasantha : Swami, chcę jedynie tylko Twojej formy. Jak mogę poślubić  Prema Sai? Nie mogę tego zrobić.

(Powiedziawszy to, zaczęłam płakać...)

Swami : Jakie to ma znaczenie, jakie są formy? Nasze uczucia będą takie same. Imię i forma mogą zmienić się, ale uczucia będą te same. Najpierw przybyliśmy jako Radha i Kryszna, obecnie jesteśmy w innej formie; w następnym życiu będziemy mieli inną formę. Za czasów następnego Awatara mimo iż imię i forma będą inne, nasze uczucia będą takie same, nieprawdaż? Imię i forma mogą się zmienić, ale uczucia pozostają takie same. Nie płacz. Twoje pragnienie Mojej bliskości zostanie spełnione. Czystość staje się dharmą. Dharma wchodzi we wszystkie twoje działania dzięki twojej czystości.

W TRAKCIE KONTEMPLACJI PRZYSZŁA MYŚL do mego umysłu. Swami powiedział: “Dharma wchodzi we wszystkie twoje działania. Najpierw stosowałaś dharmę, a teraz dharma stosuje się do ciebie.” W przeszłości wylałam wiele łez, myśląc: „Poślubiłam kogoś innego, ciało utraciło czystość. Jak mogę w takiej sytuacji ofiarować je Panu? Powinnam skoczyć w ogień jak Matka Sita i uzyskać nowe ciało, tylko wtedy będzie można ofiarować je  Swamiemu.”

W dniu otwarcia aszramu Mukthi Nilayam, Swami ujawnił wiele śladów spalenia na moim olejnym obrazie. Był to dowód na to, że fizyczne ciało, które ofiarowałam Jemu, zostało zaakceptowane. Ale ja nie byłam usatysfakcjonowana i wciąż płakałam i modliłam się do Swamiego o oczyszczenie ciała.

Swami powiedział: “Porównaj swoje ślubne zdjęcie z Moim zdjęciem z czasów młodości.” Kiedy zobaczyłam oba zdjęcia, spowodowało to ogromne zdziwienie. Ten, którego poślubiłam oraz forma Swamiego wyglądała tak samo, jakby obaj byli ulepieni z tej samej gliny. Swami powiedział; “Ja byłem w tamtej formie, Moja boskość weszła w niego. Stosowałaś się do dharmy, zatem dharma weszła w twoje małżeństwo.”

Napisałam o tym szczegółowo w rozdziale „Magnetyczna Czystość”, w książce, „Błogość Błogość Błogość”, cz..2. Teraz, gdy siedzę i piszę, nowa myśl przychodzi do mego umysłu, dotycząca powyższego stwierdzenia Swamiego. “Dharma weszła do twego małżeństwa…” Inny węzeł został rozplątany, jeszcze jeden sekret został ujawniony! Przyjrzyjmy się temu dokładniej.

Pewnego dnia Swami powiedział: “Czy w dniu twego ślubu człowiek, którego poślubiłaś, nie został ukąszony przez skorpiona?” Przypomniałam sobie, że tak było. Swami wówczas rzekł: “Ja też zostałem ukąszony przez skorpiona.”

W młodości Swami został ukąszony przez skorpiona i leżał nieprzytomny przez jeden dzień. Ukąszenie skorpiona było znakiem wielkiej zmiany w życiu Awatara. Dopiero po tym zdarzeniu Swami zaczął w pełni ujawniać Swoją boskość. W ten sam sposób z chwilą ukąszenia przez skorpiona boskość Swamiego weszła w tego, którego poślubiłam. To Swami powiedział: “Dharma weszła w twoje małżeństwo.”

Kiedy Sri Rama szedł ulicami Mithili, uniósł głowę i ujrzał Sitę. Sita też zobaczyła Ramę. Rama myślał całą noc o Sicie: “Źle jest myśleć o niej. Może jest zamężna?” Chwilę później pomyślał: “Umysł mój nigdy nie będzie przeciw dharmie, ona nie może być zamężna.” Rama mocno wierzył, że nie mógłby On wykonać czynu nieprawego. Sita również miała te same uczucia. Myślała: “Jeżeli myślę o Nim, On nie może być żonaty, ponieważ umysł mój nie będzie przeciwko dharmie.” Rama i Sita byli pewni, że nigdy nie naruszą zasad dharmy. Zawsze mieli czyste myśli i uczucia. To samo dotyczy mnie, dlatego Swami powiedział, że  dharma wchodzi we wszystkie moje działania.

Zasada: Najwyższą  dharmą człowieka jest uzyskanie Boga. Tylko działania, które wykonywane są jedynie w tym celu, uznać można za dharmiczne. Wszystko inne to adharma, nieprawość.

Od bardzo młodego wieku, płakałam, pragnąc poślubić Sri Krysznę, pragnąc tylko Jego. Wszyscy mówili mi, że nie jest możliwe poślubienie Boga i przygotowano mój ślub w zwyczajny sposób. Ponieważ uczucia moje były całkowicie pochłonięte w myślach o Krysznie, dharma weszła w moje małżeństwo. Sai Kryszna był w formie tego, którego poślubiłam. Wtedy nic nie wiedziałam o Sathya Sai. Dowiedziałam się o Swamim dopiero po osiemnastu latach małżeństwa.

Myślałam, że moją jedyną dharmą jest uzyskanie Boga; zatem wejście Swamiego do formy, którą poślubiłam, oznacza wejście  dharmy. Nie wiedząc o tym, poślubiłam Krysznę, którego pragnęłam poślubić już w młodym wieku.

Urodziłam się z myślami i uczuciami Radhy, miałam zatem tę samą miłość do Kryszny. Swami powiedział, że w Dwapara Yudze, kiedy Radha i Kryszna spotkali się po raz pierwszy, Ich uczucia Sathyi i Premy połączyły się.  Poprzez związek uczuć wyłoniło się światło i weszło w łono Radhy. Światło to w tej erze przyjęło formę mojej córki Kaveri. Związek uczuć Radhy i Kryszny to  Kaveri.

W 1999 r. Swami dał mi Navaratna, dziewięć boskich klejnotów, które miały narodzić się pod postacią dziewięciorga boskich dzieci. Jak to się dzieje? Dzieje się to tylko poprzez uczucia. Swami dał mi owe klejnoty w ciele przyczynowym, w formie światła. W medytacji umieściłam je w łonach tych kobiet, które wskazał Swami; z tego narodziły się dzieci.

Wszystko to wydarzyło się tylko poprzez uczucia. Uczucia z ciała przyczynowego narodziły się jako dzieci w ciele fizycznym. Napisałam o tym szczegółowo w wielu książkach.

Kiedy pojechałam do Sri Lanki, Swami poinstruował mnie, abym pierwsze dziecko dała w tym kraju. W owym czasie przyszła matka nie była jeszcze zamężna. Powiedziałam jej rodzicom o decyzji Swamiego. Dopiero później dziewczyna wyszła za mąż. Dziecko urodziło się w dniu święta Guru Poornima (czyt. guru purnima – tłum.), osiemnaście miesięcy po ślubie.

Kaveri urodziła się podobnie. W Dwapara Yudze, w dniu  Poortasi Poornima (czyt. purtasi purnima – tłum.) Radha i Kryszna spotkali się po raz pierwszy. Ich uczucia natychmiast zjednoczyły się. Ich fizyczne formy istniały oddzielnie, ale Ich uczucia Sathyi i  Premy połączyły się. Uczucia przyjęły formę światła i weszły w łono Radhy. W obecnej erze przyjęło ono formę mojej córki Kaveri.

Po narodzinach dzieci moja tęsknota i pragnienie Sri Kryszny stały się silne. Czułam, że moje małżeństwo, dzieci i rodzina to Maya; tylko mój Kryszna jest prawdziwy.

Zaczęłam wówczas szukać Kryszny, płacząc, że moja Prema jest tylko dla Niego. Dopiero teraz Swami ujawnia przyczynę…

“Ty intuicyjnie czułaś poprzez uczucia, że twoje małżeństwo było boskie; byłaś więc szczęśliwa przez pierwszych sześć lat. Ale boskość, która weszła w ciebie, odeszła od tego, którego poślubiłaś, pozostawiając jedynie w nim maleńką iskierkę. Twoja intuicja powiedziała ci to i dopiero wówczas zaczęłaś intensywnie poszukiwać Boga.”

Byłam szczęśliwa i zadowolona przez sześć lat mego małżeństwa. Po narodzinach mego trzeciego dziecka zaczęłam intensywnie poszukiwać Boga. Myśl, że muszę mieć wizję mojego Pana, wypełniła całe moje istnienie. Przez piętnaście lat nieustannie myślałam o Krysznie. W tym czasie wylewałam uczucia w wielu wierszach, pieśniach i listach. Udałam się na poszukiwanie świętych i zrealizowanych dusz, wypytując wszystkich, czy mogliby mi pokazać mego Krysznę. Poprzez przemieszczanie się tu i ówdzie przez wiele lat, zostałam pobłogosławiona wizją mego Pana.

Początkowo nie byłam w stanie ogarnąć tego, co wiedziałam intuicyjnie. Moje wewnętrzne uczucia wiedziały, że żyłam ze swoim  Kryszną przez pierwszych sześć lat małżeństwa. Dlatego byłam w owym czasie szczęśliwa i zadowolona. Było to takie same uczucie, które powiedziało mi później, że boskość odeszła. Dopiero po tym rozpoczęły się moje intensywne poszukiwanie Boga.

Zasada; To uczucia kontynuowane są z ery na erę, z narodzin do narodzin.

Tylko Bóg  jest Prawdą. Uzyskanie Go jest naszą jedyną dharmą. Zostało to pokazane i udowodnione poprzez moje życie. Taka czystość, jak moja, jest niezbędna, aby uzyskać Boga. Uczucia Premy Radha Kryszna kontynuowane są z ery na erę. Uzyskają one spełnienie w czasach Prema Sai.

Dzięki czystości uczuć urodziły się boskie dzieci. A teraz zobaczmy, co się dzieje, jeżeli uczucia nie są czyste.

Opowieść z  „Mahabharathy” (czyt. mahabharaty – tłum.)

Devi Shantanu (czyt. szantanu – tłum.) i Ganga byli rodzicami Bhishmy (czyt. biszmy – tłum.). Kiedy devi Ganga udała się do swojej siedziby, Shantanu poślubił Sathyavathi, kobietę, która łowi ryby. Mieli oni dwóch synów – Chitraangathę (czyt. czitrangatę i (Vichitraveeryę wiczitrawirję – tłum.). Vichitraveerya zmarł w młodym wieku i postanowiono, że jego młodszy brat, Chitraangatha, powinien ożenić się bezzwłocznie. W owym czasie, Bhishma, który przysiągł, że będzie żył w celibacie,  odwiedził Kashi zgodnie z tradycją swayamvara. Tam uzyskał zgodę na to, że księżniczki Ambika i Ambalika poślubią Chitraangatha. Dwie księżniczki poślubiły Chitraangathę, który niebawem zmarł przedwcześnie. Mając do czynienia ze śmiercią dwóch synów i brakiem dziedzica królestwa, Sathyavathi zwróciła się o poradę do Bhishmy. Poradził on jej, aby poprosiła o pomoc i błogosławieństwo swego syna, Mędrca Vyasy (czyt. vjasy – tłum.) i zaproponowała mu, aby zastąpił ojca zmarłych braci. Jest to zwyczaj, który nazywa się garbhadhana. Mędrzec Vyasa zgodził się.

Ponieważ wspomniane, obie księżniczki nie przywykły do widoku mędrca, który żył w lesie, obawiały się go. Kiedy Ambika ujrzała mędrca, zamknęła oczy. W konsekwencji urodziła syna, który był niewidomy; nazwano go Dhritharashtra (czyt. dritarasztra – tłum.). Ambalika również bała się spojrzeć na mędrca, przykryła więc twarz białą tkaniną. Urodziła syna, który był bardzo blady, nazwany został Pandu. Sathyavathi nadal się martwiła, że królestwo nie będzie miało silnego następcy i znów wezwała swego syna  Vyasę. W tym czasie królewny ubrały służącą w książęce szaty i posłały ją w zastępstwie. Służąca w przebraniu usługiwała mędrcowi z miłością i szacunkiem. Dziecko, które się jej urodziło, było ucieleśnieniem mądrości i prawości, nazwane zostało Vidura.

Przykłady te pokazują, jak uczucia mają wpływ na narodziny dzieci. Królowa, która zamknęła oczy, urodziła niewidome dziecko; natomiast inna królowa, która przykryła twarz białą tkaniną, miała blade dziecko. Natomiast służąca o kochającej i pokornej naturze urodziła mądre dziecko. Dlatego uczucia powinny być czyste.







To uczucia odpowiedzialne są za przywiązanie. Uczucia są przyczyną narodzin. Nasze niespełnione aspiracje, pragnienia i przywiązania kontynuowane w następnych narodzinach. Istnieje tamilskie powiedzenie: „Rodzimy się, aby uregulować nie zapłacone rachunki.”  Rodząc się stale, pławimy się w oceanie życia tego świata. Nasze myśli i uczucia stają się głębokimi wrażeniami, które decydują o naszych następnych narodzinach.

Jak mamy żyć? Jest to w naszych rękach, nie Boga! Rodzimy się zgodnie z zasługami i grzechami, jakie popełniliśmy. Wszystkie nasze związki są nieprawdziwe, to Maya (czyt. maja – tłum.) Są one zniszczalne. Jeżeli przywiążemy się do zniszczalnych związków, wepchani będziemy do oceanu życia na tym świecie.

Zasada: Tylko uczucia odpowiedzialne są za niewolę lub wolność.

To uczucia wiążą nas ze związkami tego świata; są one powodem kolejnych narodzin. Jeżeli wszystkie nasze uczucia będą związane z Bogiem, staną się wówczas Atma bandha czyt. banda – tłum.), więzią z Jaźnią; to toruje drogę ku wyzwoleniu.

Nasze obecne życie to efekt wrażeń, jakie zgromadziliśmy w poprzednich wcieleniach. Co zarobimy w obecnym życiu, stanie się nasieniem następnych narodzin. Przywiązanie do męża, żony, dzieci, pieniędzy, stanowiska itd. jest powodem kolejnych narodzin. Jeżeli mąż i żona mają związek oparty na miłości i pragną być razem również w następnym życiu, stają się oni związani ze sobą.

Pewna kobieta zwróciła się do mnie, abym poprosiła Swamiego o łaskę, aby pozwolił jej umrzeć ze swoim  „szafranem indyjskim i kumkum.” Jest to dharma zamężnej Hinduski; taka kobieta uważa, że powinna umrzeć wcześniej niż jej mąż. Ona pragnie mieć tego samego męża w każdym swoim kolejnym wcieleniu. Jest to Stree dharma (czyt. stri darma – tłum.). Każda kobieta pragnie umrzeć wcześniej niż jej mąż. W dawnych czasach kobiety wchodziły na palenisko kremacyjne i w ten sposób oddawały swe życie w akcie składania ofiary. Zwyczaju tego, zwanego sati, nie praktykuje się obecnie.

Traktowanie męża jak Boga to natura Hindusek. Bez wątpienia jest to wzniosłe myślenie, ale czasy się zmieniły. Istnieją bardzo nieliczne kobiety, które posiadają taką ortodoksyjną naturę. Związek z mężem nie jest wieczny, jest zniszczalny. Związek, jaki mamy z Bogiem, jest wieczny i tylko On powinien być przedmiotem naszego oddania.

Andal śpiewała…..

Powinnam być związana z Tobą przez wszystkie swoje narodziny!

Powinnam służyć Twoim stopom, o Panie!

Usuń wszystkie moje pragnienia!

Andal modli się o to, aby Pan usunął wszystkie jej pragnienia i że powinna służyć tylko Jemu, będąc Jemu droga zawsze. Aby modlitwa ta została wysłuchana, Andal praktykowała wyrzeczenia w tamilskim miesiącu Margashrish (czyt. margaszrisz – tłum.).

Należałoby mieć związek tylko z Bogiem, stać się Jego sługą. Nie powinno być żadnych innych pragnień. Dążenie do czegoś innego to adharma, nieprawość. Tylko uzyskanie Boga to dharma. Wystarczy życia na tym świecie! Skierujcie wszystkie swoje myśli i uczucia ku Bogu.

1 styczeń 2004 r. Medytacja

Dziś zrobiliśmy zdjęcie yagni i na jednym z nich zobaczyliśmy sylwetkę psa. W medytacji zapytałam  Swamiego.

Vasantha : Swami, dlaczego pies?

Swami : Pies jest symbolem dharmy. Kiedy Dharmaraja (czyt. darmaradża – tłum.) szedł do nieba, podążała za nim dharma, zamieniona w psa. Jeżeli ktoś podąża drogą prawości, wtenczas dharma idzie za nim. Jest to dowód na to, o czym napisałaś.

KIEDY SRI KRYSZNA OPUŚCIŁ CIAŁO, Pandawowie ukoronowali na króla  Parikshita (czyt. parikszita – tłum.) i zrzekli się królestwa. Zaczęli iść w stronę Himalajów; szli kolejno i umierali w drodze. Tylko Dharmaraja (czyt. darmaradża – tłum.) kontynuował marsz, nie oglądając się za siebie. Szedł za nim pies. Dewy wysłały  Pushpak Viman (niebiański pojazd; czyt. puszpak wiman – tłum.), aby zabrał go do nieba; Dharmaraja powiedział, że pies też powinien wznieść się razem z nim do nieba. Psu odmówiono wstępu. Dharmaraja powiedział, że jeżeli nie pozwolą wejść do nieba psu, który był mu wierny, on też nie pójdzie do nieba. Powiedział, że pies udowodnił, iż jest wspanialszy niż jego bracia, Arjuna (czyt. ardżuna – tłum.) i Bhima, w związku z czym zasługuje na wejście do nieba. Wówczas pies przyjął swoją prawdziwą formę; był to pan Yama (czyt. jama – tłum.), ojciec Dharmarajy. Powiedział on swemu synowi: “Szedłem za tobą jako pies, aby cię sprawdzić.” Dharmaraja pomyślnie przeszedł próbę. Najpierw Dharmaraja podążał za dharmą, następnie dharma szła za nim. Zdarzyło się to w moim życiu.

Dharmaraja wstąpił do nieba wraz z ciałem fizycznym. Widzimy, że czekała na niego próba nawet u bram niebiańskich. My też musimy poddać się próbie. Dharmaraja odmówił wejścia do nieba ze względu na psa. Podobnie jak on, musimy być przygotowani nawet poświęcić niebo; tylko poświęcenie zaprowadzi nas do celu.

Próba nawet u niebiańskich bram! Pozostał tylko jeden stopień, aby wejść do nieba; musimy zmierzyć się z próbą w takim momencie. Powinniśmy być przygotowani na poświęcenie owocu naszej całej sadhany.

Inny przykład: w wojnie Mahabharatha Karna, śmiertelnie postrzelony przez Arjunę, pada na polu bitwy. Jednak jego dusza nie opuszcza ciała. Jaki jest powód? Kryszna mówi: “Dobroczynność, jaką świadczył w swoim życiu, chroni jego duszę przed opuszczeniem ciała.” Kryszna udał się wówczas do  Karny i prosi go o datek. Karna odpowiada: “Nie mam niczego, co mógłbym Ci dać.” Kryszna mówi: „Karna wyciąga strzałę z klatki piersiowej i ofiarowuje Panu swoją krew, jako symbol uzyskanego, dobrego uczynku. Natychmiast Kryszna pokazuje Swoją kosmiczną formę i zabiera  Karnę do Swej siedziby.

Uzyskany, dobry uczynek był dla  Karny przeszkodą w ostatniej chwili jego życia. Dopiero wówczas, gdy Sam Bóg poprosił go o owoce jego szlachetnych uczynków, uzyskał on wizję prawdziwej formy Pana. Musimy pamiętać, że nawet dobro, jakie czynimy, może być przeszkodą w uzyskaniu wizji Pana. Musimy zatem poświęcić nawet i to. Przez całe swoje życie Karna robił dobre uczynki, których owoce stały się przeszkodą w uzyskaniu Boga. Sam Bóg przybył i odebrał własnymi rękoma owoc czynów charytatywnych i wyzwolił  Karnę. Pan czeka na nas; On przybył, aby nas zabrać.

Taka sama rzecz zdarzyła się w moim życiu. Swami powiedział, że powinnam się narodzić jako Awatar; odmówiłam.

Medytacja

Swami : Moc twojej pokuty jest tak wielka, że musisz się narodzić jako Awatar. Powinnam obdarzyć ciebie mocą Awatara.

Vasantha : Nie, Swami, nie chcę tego. Zabierz wszelkie moce. Jeżeli zostanie Awatarem ma być owocem mojej pokuty, nie chcę go. Chcę tylko Ciebie.

Swami : Jeżeli tak jest, daj Mi wobec tego wszelkie moce pokuty.

Vasantha : Zabierz wszystko i uczyń mnie pustą, Swami.

W TRAKCIE PRZELEWANIA WODY PRZEZ MOJE DŁONIE, ofiarowałam wszelkie moce swojej pokuty Swamiemu. Powiedział mi, abym oddała swoją Prema shakthi oraz wszelkie inne shakthi, swoje współczucie, prostotę, poświęcenie itd. Wszelkie zalety, jakie posiadałam, oddałam Jemu i stałam się pusta. Ofiarowałam wszystkie swoje dobre cechy Swamiemu: wewnętrzne uczucia, umysł, intelekt, zmysły, ego, ciało, wszystko to ofiarowałam Jemu. A teraz gdzie istnieje „ja”? Kiedy stałam się pusta, czyniąc z siebie nic, Swami napełnił mnie Swoją Sathyą. Ręce Swamiego zniżyły się i przyjęły wszystko ode mnie.

Posłuchajcie! Jak miłościwy jest Pan? Jego ręce zawsze dają, jednak dla dobra Jego wielbicieli, On przychodzi i prosi o datki dla nich, pozwalając im, aby połączyli się z Nim. W ostatniej chwili naszego życia owoce naszej pokuty stają się przeszkodą w całkowitym uzyskaniu Boga. Będziemy mogli przejść przez bramy Mukthi tylko wtedy, kiedy poświęcimy wszystko.

Zasada: Będziemy mogli uzyskać nieśmiertelność tylko wtedy, kiedy poświecimy się, poświęcimy się, poświęcimy się; uzyskuje się wyzwolenie tylko dzięki poświęceniu!



Co za cud! Fotografię yagni, zrobioną w dniu 1-go stycznia, zobaczyliśmy wieczorem 2-go; płomienie miały kształt psa. Swami powiedział, że był to pies Dharmarajy. Napisałam ten tekst w dniu 2-go rano, a dowód przyszedł po tym, kiedy skończyłam pisać. Dopiero dziś, 3-go, Swami podał wyjaśnienie!

3 styczeń 2004 r. Medytacja

Vasantha : Swami, czy będzie dobrze, jeżeli dam tytuł „Przywiązanie uczuciowe?”

Swami :Bardzo prawidłowo. Więź, jaka istnieje między tobą a Mną wyzwoli wszystkich poprzez usunięcie przywiązania tego świata.

NA TYM ŚWIECIE KAŻDY koncentruje uczucia tylko na sobie. Myśli i uczucia obracają się tylko wokół rodziny, krewnych i przyjaciół; wszystko to

niewola. Taka niewola jest powodem narodzin. Powinniśmy uwolnić się od przyczyny narodzin i uchwycić się tylko Boga.

Zasada: Powinniśmy mieć uczucie, że naszym jedynym przyjacielem jest Bóg; naszym jedynym związkiem jest Pan. Musimy wiedzieć o tym jasno i uświadomić sobie, że wszystko inne to Maya.

Więź Premy, która łączy mnie ze  Swamim, obdarzy wyzwoleniem świat. Uczucia, jakimi obdarzam Go i wylewam na Niego, są zasadami wyższej mądrości. Moje uczucia do  Swamiego powodują, że ujawnia On wielkie prawdy.

Czym jest przywiązanie uczuciowe? Rozwija się ono poprzez pokrewieństwa krwi. Jest to przywiązanie tego świata. Jest to przywiązanie do męża, żony, dzieci, krewnych, przyjaciół, pieniędzy, stanowiska, edukacji, linii pokrewieństwa. Wszytko to jest przyczyną przywiązania. Jest to przywiązanie do pragnień i iluzji. Powinniśmy się uwolnić od tego.

Zasada: Skieruj wszelkie uczucia i myśli ku Bogu. Jest to Sathya Bandha, więź z Prawdą. Jest to jedyna wieczna więź, więź z mądrością.

Pozostawiając przywiązanie tego świata, musimy praktykować sadhanę i łączyć wszystko z Bogiem. Po przecięciu więzi tego świata, możemy mieć do czynienia z więzią duchową. Wiele rzeczy takich, jak owoce pokuty,

owoce oddania zwiążą nas. Tylko jeżeli ofiarujemy wszystkie owoce Bogu, możemy stać się pustymi. Wówczas będziemy napełnieni tylko Prawdą. Po uczynieniu tego cudowna moc wyłoni się z nas, która może zaprowadzić cały świat ku wyzwoleniu. uzyskujemy sześć boskich cech Boga. Jeeva dusza indywidualna – tłum.) staje się  Shivą (czyt. sziwą – tłum.).

Rozdział trzeci

‘Mądrość będzie niepełna, jeżeli nie będzie stosowana w praktyce…’

Uczucia - Mądrość

12 styczeń 2004 Medytacja

Vasantha : Swami, proszę, otwórz drzwi mądrości.

Swami : Napisz o Mądrości Uczuć

Vasantha : Co ja wiem ? Swami, Ty mów!

Swami : Zacznij pisać, w trakcie pisania będziesz wiedzieć.

Vasantha : Swami czy jest to Mądrość Uczuć czy Mądrość Myśli?

Swami : Najpierw powstają uczucia, a potem pojawia się myśl.

GDY KONTEMPLOWAŁAM MAD TYM, PRZYPOMNIAŁAM SOBIE kilka zdarzeń z wczesnego życia. Byłam bardzo bojaźliwa w dzieciństwie. Wychowywano mnie, bardzo rozpieszczając i nie byłam świadoma zewnętrznego świata. Obawiałam się wszystkiego. Gdy ktoś umarł w naszej małej wsi, bębny pogrzebowe bębniły i bardzo się bałam. Byłam tak przerażona, że zamykałam się w swoim pokoju. Powstały wówczas we mnie uczucia i zaczęłam się zastanawiać, dlaczego ludzie umierają? Czy można uciec przed śmiercią? Moja babcia ze strony matki miała wylew i leżała przykuta do łóżka przez kilka lat. W tym czasie czytywała mi ona czasopismo religijne „Bhaktha Vijayam” (czyt. bakta widżajam – tłum.) i opowiadała o Andal i Meerze (czyt. mirze – tłum.). Jej cierpienia, spowodowane podeszłym wiekiem, wywarły głębokie wrażenie w moim umyśle i miałam zwyczaj zastanawiania się: “Czy wszyscy ludzie tak cierpią, kiedy są starzy?” Gdy dorosłam, mój strach przed śmiercią i starością jeszcze zwiększył się.

W młodości często chodziłam do pobliskiego miasteczka  i oglądałam filmy pod strzechą. W owym czasie przyszło mi na myśl, że jedynym sposobem na to, aby uciec przed starością i zawsze być młodą, jest zostanie gwiazdą filmową! Kiedy uświadomiłam sobie, że nawet gwiazdy filmowe umierają, zaczęłam myśleć o nowych sposobach przezwyciężenia śmierci i starości. Przypomniała mi się opowieść o wiecznie młodym Markendeyi i czułam, że gdybym ja też otrzymała łaskę od Boga, byłabym zawsze młoda, jak on. Odkryłam, że jedynym sposobem ucieczki przed śmiercią jest ścieżka oddania Bogu. 

Jak możemy przezwyciężyć śmierć? Wskutek mego lęku przed śmiercią, myśl, że nie powinnam umrzeć, stała się bardzo silna. Bałam się widzieć ludzi umierających. Miałam zwyczaj myśleć, dlaczego ludzie muszą umierać? Czy moje ciało też umrze pewnego dnia? Następnie powstała myśl, że powinnam uciec przed śmiercią.

Najpierw powstało uczucie lęku, a z niego narodziła się myśl. Wraz z umacnianiem tego rodzaju myśli, wiele pomysłów powstało w moim umyśle. „Czy powinnam zostać gwiazdą filmową? One zawsze wyglądają młodo i pięknie. Ale niestety! One również się starzeją i umierają!

Zaczęłam kontemplować: „Jakie jest rozwiązanie?” Ze wszystkich opowiadań, które przeczytała mi babcia, najbardziej fascynowało mnie życie  Andal i Meery (czyt. miry – tłum.). Po usłyszeniu tych opowieści, pojawiła się we mnie mądrość, że ja też powinnam uzyskać Krysznę, jak one.  Chciałam jak Andal uzyskać Pana wraz ze swym ciałem; zrodziła się mądrość, że tylko to jest jedynym, właściwym sposobem. Wszelkie inne ścieżki dawały tylko chwilowe rozwiązania. Zaświtała mądrość, że jeżeli nie chcę, aby ciało moje uległo zniszczeniu, wobec tego uzyskanie Boga wraz z fizycznym ciałem jest jedynym rozwiązaniem. W taki oto sposób moje modlitwy skierowane zostały na właściwą drogę.

Najpierw powstają uczucia, następnie są myśli i na koniec poprzez rozróżnianie świta mądrość. Mądrość musi być wdrożona. Mądrość, którą zyskałam, zastosowałam w praktyce. Wszyscy boją się śmierci; jest to powszechne uczucie. Lęk ten obecny jest w robaku i w każdej innej żywej formie stworzenia. Dlaczego powstaje ten lęk? Przywiązanie do ciała jest jedynym powodem. Gdybyśmy pozbyli się tego przywiązania, uwolnilibyśmy się od lęku. Przywiązanie do ciała jest powodem narodzin i również daje pragnienie posiadania związków tego świata.

Przywiązanie do ciała zamienia się w przywiązanie do krewnych. Jakże wiele przywiązań istnieje: moja żona, mój mąż, moje dzieci, moje pieniądze, moja praca itd.  Złapani przez te przywiązania, wpadamy w pułapkę cyklu narodzin i śmierci.

Kto jest czyim krewnym? Gdzie byli ci krewni przed naszymi narodzinami i gdzie są oni po śmierci? Musimy kontemplować nad tym i w pełni rozumieć, co jest prawdziwe i trwałe. Jedynie Bóg jest trwały i prawdziwy; wszystko inne jest zniszczalne. Musi zrodzić się w nas mądrość, że tylko Bóg jest wieczny.

Kiedy byłam młoda, miałam bardzo upartą naturę; kiedy już postanowiłam, że chcę czegoś, nie spoczęłam, póki tego nie dostałam. Byłam jedynym dzieckiem w zamożnej rodzinie, w której było wielu służących. Utraciłam matkę, gdy byłam dzieckiem i byłam wychowywana w całkowitej izolacji od świata zewnętrznego. W owym czasie bardzo lubiłam lalki i jeżeli serce moje upodobało sobie konkretną lalkę, ojciec mój i babcia musieli bezzwłocznie wysłać Wuja „Agenta Thatha” do Madurai, aby ją kupił. Ponieważ mieszkaliśmy w odległej wsi, wszystko trzeba było przywozić z Madurai. Pociąg był jedynym środkiem transportu i nie było autobusów. Najpierw trzeba było wydostać się z naszej odległej wsi do miasteczka Kalligudi, a następnie stamtąd wsiąść do pociągu, jadącego do Madurai. Póki nie przywieziono lalki, nie jadłam, nie rozmawiałam i płakałam nieustannie. Moja natura była tego rodzaju, że nie siedziałam cicho, póki nie dostałam tego, czego chciałam.

Upartą naturę skierowałam ku Bogu; czułam, że muszę widzieć Boga tutaj i natychmiast. Czułam, że muszę z Nim rozmawiać, żyć z Nim i poślubić Go. Dzięki wytrwałej naturze, praktykowałam nieustanną sadhanę i miałam wiele doświadczeń. Jak Andal chciałam, aby ciało moje stało się ofiarą dla Pana. Modliłam się o to, aby ciało moje nie upadło na ziemię. Sprawowałam surową pokutę, oczyściłam fizyczne ciało i ofiarowałam je Sri Sathya Sai Babie, który przyjął tę ofiarę.

Swami często mówi: “Twoja uparta natura skierowała się ku Mnie i sprawia, że uzyskujesz wszystko, do czego dążysz. Dlatego uzyskałaś wszystko.”

Ponieważ byłam w stanie skierować upór ku Bogu, odniosłam zwycięstwo. Gdyby cecha ta skierowana została ku światu i jego sprawom, miałabym do czynienia z destrukcją.

Zastanówcie się przez chwilę. Ile narodzin zostało zmarnowanych poprzez upartą naturę człowieka, który uważa, że musi osiągnąć to, czego chce, bez względu na skutki i ludzi? Ile mężów cierpi z powodu nadmiernych żądań swoich żon, pragnących klejnotów i kosztownych sari? I jak żony cierpią wskutek upartej natury swoich mężów! Dzieci cierpią z powodu rodziców i rodzice cierpią z powodu swoich dzieci. Utrata własności, spokoju umysłu, choroba...jak wiele cierpień trzeba znieść? Nasi politycy również uzewnętrzniają upór i z kolei powodują ogromne cierpienie ludzi, których życie jest w ich rękach.

Wszystkie cechy można użyć w dobrym celu i stają się one złe tylko wtedy, kiedy używane są nieprawidłowo. Wszystkie swoje cechy skierowałam ku Bogu w taki sposób, abym mogła uzyskać duchowe wyżyny, jakich do tej pory nie udało się nikomu osiągnąć. Dokonałam tego, czego nikt do tej pory nie dokonał.

Kiedy skierujemy wszystko ku Bogu, zaprowadzi to do powszechnego dobra. A jeżeli skierujemy wszystko ku światu, stanie się to przyczyną narodzin.

Zasada: Najpierw powstaje uczucie i staje się myślą. Z chwilą, kiedy pojawia się myśl, powinniśmy dociekać i dokonywać rozróżniania, czy jest to dobre, czy złe. Musimy przeciąć złe myśli, zanim przeobrażą się one w czyn; w przeciwnym razie staniemy się ofiarą cierpienia.

Kiedy myśl staje się czynem, pojawia się reakcja i musimy doświadczyć owoców. Jeżeli nie przetniemy myśli w chwili, kiedy ona powstaje, umysł wytworzy sprzyjające okoliczności do wdrożenia jej. Okoliczności, wytworzone przez umysł różnią się od tych, które powstają w sposób naturalny. Rodzi się coraz więcej myśli, przemawiającej na korzyść okoliczności, wytworzonych przez umysł. Umysł określonej osoby odkryje też wiele różnych sposobów na to, aby znaleźć usprawiedliwienie. Rozmowa z taką osobą nie wywrze na innych pozytywnych, ani negatywnych skutków. Jeżeli myśli sprzeczne są z działaniami, może to wytworzyć zamieszanie umysłu innych osób, których umysł jest zrównoważony. Jest to bardzo subtelna kwestia; powinniśmy myśleć bardzo rozważnie i rozumieć problem dokładnie.

Spójrzmy teraz na przykład, pokazujący osobę, która porzuciła wszystko i wkroczyła na drogę duchowości. Jeżeli do umysłu wejdzie myśl dotycząca zmiany, stworzy on wiele powodów ku temu, aby naruszyć zasady duchowego rytuału. Powoduje to, że dana osoba święcie wierzy, iż  jest to prawidłowe. W taki sposób umysł oszukuje intelekt. W takiej sytuacji intelekt podąża za umysłem, zostaje dokonany wybór i ma miejsce działanie; tak Maya chwyta sadhakę!

My, przebywający w Mukthi Nilayam, zostawiliśmy wszystko i zrezygnowaliśmy z tego świata, tylko dla jednego celu, którym jest uzyskanie wyzwolenia. Jesteśmy tu tylko po to, aby uzyskać Boga. W szczególne dni gramy w duchowe gry. Jedna z gier przypomina zabawę „przekaż paczkę”, kiedy to kładzie się małe karteczki do pudełka, a osoby biorące udział w grze, siedzące w kręgu, przekazują pudełko kolejno jeden drugiemu. Gdy przestaje grać muzyka, osoba, która w danej chwili trzyma pudełko, wyjmuje karteczkę i odpowiada na pytanie, które jest tam napisane. W trakcie odpowiedzi na pytanie sadhaka musi bardzo uważać na swoje słowa. Nie można powiedzieć niczego, co nie jest praktykowane w życiu. W przeciwnym razie stworzyłoby to złe wrażenie w umysłach tych, którzy słuchają, co może to mieć wpływ na ich życie. Powinniśmy mówić tylko o tych rzeczach, które sami stosowaliśmy w praktyce.



Zasada: Mądrość nie będzie całkowita, jeżeli nie będzie stosowana w praktyce.

Harmonia między myślą, słowem a uczynkiem nazywana jest  triputi. Nie powinniśmy mówić w sposób emocjonalny o wyższych prawdach duchowych, których sami nie praktykujemy. Będzie to miało wpływ na słuchających i wywoła natychmiastową reakcję u nich. Dlatego ci, którzy mieszkają w Mukthi Nilayam powinni uważać na każde słowo, jakie wypowiadają. Powinni pomyśleć, nim powiedzą.

Swami Vivekananda powiedział: Wszyscy nie mogą podążać ścieżką Madhura bhakthi (czyt. madura bakti – tłum.) Sri Kryszny Chaitanya (czyt. czajtanja – tłum.). Ludzie nie zrozumieli jego odwagi i płonącego poświęcenia. Śpiewają oni i tańczą jak  Gauranga z rozradowanymi emocjami. Nie widzą jego ogromnej odwagi i poświęcenia, ale śpiewają i tańczą zgodnie z Radha bhava z rozradowanymi emocjami. Radują się chwilową błogością w związku z unoszącą się Kundalini. Zatem stale dążą oni do uzyskania anandy. A kiedy nie odczuwają satysfakcji, idą nawet do prostytutek.

NIE POWINNIŚMY MÓWIĆ W ZBYT EMOCJONALNY sposób. Niektórzy mówcy uderzają w stół podczas mówienia. Podsyca to emocje słuchających; emocje te opadną tak szybko, jak powstały.

Wielkie dusze takie, jak Sri Ramakrishna, Swami Vivekananda, i Gandhi mówiły jedynie o tym, czego doświadczyły. Były to zrealizowane dusze, które miały wizję Boga. Mówiły one i pisały w świetle Prawdy. Ich słowa wywierały głębokie i trwałe wrażenie w umysłach czytelników i słuchaczy; wielu uległo transformacji.

Pewnego dnia do Sri Paramahamsy Ramakrishny przyszła kobieta ze swoim dzieckiem. Poprosiła świętego, aby powiedział małemu chłopcu, by nie jadł tak dużo cukru. Paramahamsa powiedział jej, aby wróciła za tydzień. Tydzień później kobieta wróciła i Sri Ramakrishna powiedział chłopcu: “Nie jedz tak dużo cukru, bo to nie służy twemu zdrowiu.” Wówczas matka krzyknęła: “Powinieneś był to mu powiedzieć, kiedy był tu przed tygodniem!” Sri Ramakrishna odpowiedział: “Ja również jadłem sporo cukru. Jestem w stanie udzielić mu porady w tym tygodniu, ponieważ sam przestałem już jadać słodycze.” Tak więc wielkie dusze nie mówią niczego nikomu, czego same nie praktykowały. Kiedy Swami był młody, napisał On sztukę „Chepinatta chestara” co znaczy„Czy postępujesz tak, jak mówisz?” i sam w niej wystąpił. Jak Sam Swami poradził nam w bardzo młodym wieku, wszyscy muszą praktykować to, o czym mówią.





Uczucia powstają w sposób naturalny, podczas gdy emocje rodzą się, gdy zewnętrzny przedmiot lub koncepcja dotyka umysłu. To, co powstaje w sposób naturalny, bez żadnego zewnętrznego wpływu, jest uczuciem. Dlatego Swami powiedział mi: “Ty nie możesz niczego dotknąć, ani nic nie może dotknąć ciebie.”

Powinniśmy oczyścić siebie do tego stopnia. Będzie można to osiągnąć, jeżeli będzie istniała harmonia myśli, słowa i uczynku. Najpierw powstaje uczucie, a potem rodzi się myśl. Analizowanie myśli i stosowanie zasady rozróżniania jest mądrością; stosowanie mądrości w praktyce to dharma. Istnieje powiedzenie w języku tamilskim: „Zdjęcie warzywa nie przyda się do gotowania” Tylko poprzez mądrość uzyskamy Boga. Jedynie poprzez stosowanie wiedzy w praktyce uzyskamy mądrość; jest to dharma.

Poprzez stosowanie rozróżniania wiemy, co jest prawdziwe, a co nie jest prawdziwe. Tylko Bóg jest Prawdą, wszystko inne to iluzja, Maya. Znanie tej prawdy jest mądrością. Droga do uzyskania Prawdy to dharma.

Zasada: Wszystkie działania prowadzą was bliżej ku Bogu i są dharmiczne, a wszystko inne, co odciąga nas z tej drogi, jest  adharmiczne, nieprawe.

Powiedziane jest: “Mów prawdę. Idź drogą dharmy.” Powinniśmy mówić prawdę i podążać drogą dharmy, która prowadzi nas do tej prawdy. Dharma ochrania tego, kto sprzyja jej. W trakcie pisania niniejszego tekstu otworzyłam książkę Swamiego Vivekanandy „Jnanadeepam”, w której uczeń pyta.  

Uczeń: Czy goni jesteśmy twojej łaski? Jeżeli pobłogosławisz mnie, a ja nie będę godzien, będę myślał, że mam duże szczęście.

Swami Vivekananda: Nigdy nie zapominaj, że tylko poświęcenie jest podstawą świętej sylaby. Jeżeli nie utrwalisz tego w swoim umyśle, wówczas nawet Pan Brahma nie będzie mógł uzyskać  Mukthi.

Uczeń: Jestem bardzo zmartwiony tym, że słyszę to od ciebie niemal codziennie, a mimo to nie pojąłem, gdzie tu tkwi prawda.

Swami Vivekananda: Myśl dotycząca poświęcenia nadejdzie tylko we właściwym czasie. Tylko kiedy samskary z poprzednich narodzin zostaną zmyte, powstanie uczucie poświęcenia.

JAKA TO WIELKA PRAWDA! Chociaż stale mówię o wyzwoleniu w aszramie; chociaż mogą oni mieć skupioną myśl i rozróżnianie, wciąż nie są oni w stanie poświęcić się całkowicie.

Powiedziane jest w Bhagawad Gicie:

„Sarva dharmaan parithyajya mamekam sharanam vraj

ahamthvaa sarva paapebhyo sokshyashyaami ma shuchaha.”

„Porzuć zależność od wszelkich obowiązków, schroń się tylko we Mnie, wyzwolę ciebie z wszystkich grzechów, nie martw się.”

Jedynie poprzez poświęcenie uzyskamy nieśmiertelność. Musimy zatem być przygotowani na to, że poświęcimy nawet swoje podstawowe obowiązki.

Uczucie strachu, które powstało we mnie w młodości, jest powodem mego stanu obecnego; przywiodło mnie to do stanu nieśmiertelności. Swami powiedział dziś:

Zasada: Uczucia – myśli – rozróżnianie – skupione na rzeczach tego świata, prowadzą do wiedzy.

Uczucia – myśli – rozróżnianie – skupione na celach duchowych, prowadzą do Mądrości.

Nasze uczucia powinny ulec transformacji w mądrość. Zwykła wiedza jest bezużyteczna.

Na karmana Na Prajaya Na dhanena thyagenaikeva amrutatva manasaha

Nieśmiertelności nie uzyskuje się poprzez działanie, potomstwo ani bogactwo. Uzyskuje się ją jedynie poprzez poświęcenie.

„Na karmana”, nie możemy uzyskać nieśmiertelności poprzez działanie. Tu karma nie oznacza tylko codziennych obowiązków, które wykonujemy. Odnosi się ona również do czynności takich, jak mowa i myślenie. Co pomyślimy, powiemy albo uczynimy , jest karmą. Wszelkie czynności, myśli i mowa muszą być czyste na ścieżce poświęcenia.

„Prajaya” znaczy potomstwo. Mąż, żona i dzieci wszystko to są związki; to nie obdarzy nieśmiertelnością.

„Na dhanene”  - Boga nie można uzyskać bogactwem tego świata, ani bogactwem duchowym; wszystko musi zostać poświęcone. W trakcie praktykowania sadhany uzyskamy stany wyższe. Wiele owoców sadhany będzie się ujawniać, nasze moce mogą wzrosnąć i pojawi się wiele możliwości. Wszystko to musimy poświęcić i kontynuować podążanie swoją drogą.

Zasada: Mukthi będzie można osiągnąć, poświęcając wszystko. Istnieje tylko jedna droga do wyzwolenia. Poświęcenie! Poświęcenie! Poświęcenie!

Rozdział czwarty

‘Tylko dzięki nieustannej praktyce, polegającej na próbie poddawania siebie transformacji, ujawniana jest Prawda…’

Uczucia – Prawda

Zasada: Kiedy nasze uczucia skierowane są ku Bogu, stają się Prawdą. Kiedy są skierowane ku światu, są nieprawdą.

Zgodnie z karmą z poprzednich narodzin, jeeva (dusza indywidualna) wchodzi w nowe ciało. Bhagawan mieszka w nim, działa we wszystkim. Co jest mocą, która sprawia, że zmysły, umysł, ciało oraz intelekt funkcjonują? Jest to moc Boga, Atma Shakthi. Moc ta sprawia, że ciało funkcjonuje. Naukowcy mówią, że oddech kontroluje krążenie krwi. Ale jak kontrolowany jest oddech? Dzieje się to poprzez pranę, moc Boga w każdej duszy.

Czyn jest prana? Jest to siła życia, zwana tlenem. Wdychamy tlen i wydychamy dwutlenek węgla; drzewa, rośliny biorą dwutlenek węgla i wydalają tlen. Tlen, który wchodzi przez nos, stymuluje ludzkie serce, aby rozprowadzało krew po całym ciele.

Przykład: opona skutera wypełniona jest powietrzem. Jeżeli opony będą bez powietrza, trzeba pójść do stacji benzynowej i napompować koła przy pomocy pompy; tylko pod takim warunkiem koła będą obracały się prawidłowo. Koła nie będą się obracały, jeżeli nie będzie powietrza w oponach. Powietrze powoduje, że samochody i rowery poruszają się po drodze. Podobnie nasze ciało jest jak worek, wypełniony powietrzem. Czy wystarczy, aby skuter miał tylko koła? Nie. Wszystkie jego części muszą być zmontowane odpowiednio, prawidłowo musi być zamontowany silnik, a bak powinien być napełniony benzyną. Dopiero wówczas skuter będzie mógł być uruchomiony i będzie jechał, jeżeli ktoś będzie umiał nim jeździć. W ten sam sposób – nie wystarczy, że opony zostaną napompowane. Napełnienie baku benzyną jest odpowiednikiem tego, jak prana funkcjonuje w ciele człowieka. Atma jest kierowcą, a ciało jest zwykłym workiem, wypełnionym powietrzem. Czy nasze ciało będzie funkcjonować, jeżeli tylko napełnimy je tlenem? Czy wystarczy napełnić opony powietrzem? Wszystkie pozostałe części muszą być w dobrym stanie i niezbędny jest kierowca. To samo dotyczy ciała i jego funkcjonowania. Bóg działa w człowieku jak kierowca, motywując go z wnętrza jako Atma.

Człowiek musi cierpieć wskutek konsekwencji swoich działań, ponieważ błędnie uważa, że to on jest tym, co wszystko robi. Tylko Bóg jest kierowcą; to On powoduje, że wszystko działa. Człowiek rodzi się stale na nowo wskutek swej ignorancji i chwytany jest przez cykl ustawicznych narodzin. Źródłem podtrzymywania nie jest ciało, zmysły, umysł, prana albo intelekt.

Upaniszady stwierdzają, że jest nim Ten, który jest w nas, Atma. Trzeba znać tę mądrość. Kiedy już zaświta mądrość, będzie znana Prawda.

Modlimy się do Bhagawana, aby uwolnił nas od smutków i cierpień. Modlitwy te dają nam pewne pocieszenie i spokój. W okresach trudności, kiedy modlimy się do Swamiego, mając topniejące serce, doświadczamy spokoju. Jednakże spokój ten da chwilową ulgę tym, którzy pogrążeni są w sprawach tego świata. Taki stan jest nietrwały. Swami mówi, że jest to jak „Prashanthi w ashanthi, spokój w braku spokoju”. Spokój jest promienistością Atmy. Atma jest Najwyższym Światłem, Paramajyothi, źródłem wewnętrznego spokoju, światłem duszy. Pokój świta, ukazując światło Atmy; jest to wizja Jaźni.

Wielkie dusze przybyły i kontemplowały...

Na tym świecie istnieje tak wiele problemów, chorób i cierpień. Jaki jest powód nieszczęść życia na tym świecie? Pragnienie i przywiązanie. Jak powstaje przywiązanie? Dzieje się to z powodu ciała i tych, którzy są z nim związani. Dokonując takiego rozróżnienia, wielkie dusze doszły do wniosku, że zasadniczym powodem wszystkiego są narodziny; zaczęły więc one praktykować sadhanę, aby uciec z cyklu narodzin i śmierci. Wskutek surowej pokuty, wspomniane dusze doświadczyły Atma jyothi (czyt. atma dżjoti – tłum.), światła duszy. Spokój, jaki uzyskały, był stały i niezmienny. Teraz istnieje zatem Prashanthi bez Ashanti.(czyt. praszanti, aszanti – tłum.) Tylko taki spokój jest trwały. Shanthi… Shanthi…Shanthi.



Nie jestem w stanie przypomnieć sobie niczego. Nawet na satsang, przeważnie czytam to, co napisałam, ponieważ nie mogę przypomnieć sobie swoich własnych słów. Nic nie pozostaje w mej pamięci. Nie ma żadnych wrażeń. Przedmioty tego świata nigdy mnie nie dotykają.

Wczoraj, 16 styczeń, ojciec Nicoli (czyt. nikoli – tłum.) (mieszka w aszramie). zadzwonił z Londynu. Powiedział, że czytał Mukthi Vaahini i był bardzo zadowolony. Zapytał, czy może ona zamówić systematyczne przysyłanie tego duchowego czasopisma swoim braciom i siostrom. Nicola przygotowała do wysłania czasopisma, ale nie mogła przypomnieć swojego adresu. Powiedziała: “Amma, coś ty ze mną zrobiła! Zapomniałam swojego własnego adresu; nie potrafię zapamiętać niczego.”

Godzinę później zadzwoniła Kodai: “Amma! Nic mnie nie dotyka, nie mam ochoty na rozmowę z nikim i czuję, że sama niczego nie robię. Odwiedzając w Coimbatore matkę, mówiłam tylko o tobie. Udaliśmy się do domu KSV i cała rozmowa dotyczyła tylko ciebie i  Swamiego. Jak mam wykonywać obowiązki w biurze i jak pracować w domu?”

Jest to stan bez myśli. Jest to stan, w którym nie istnieją wrażenia w umyśle. Nicola jest w tym stanie. Powiedziałam Kodai, że u nas w aszramie wszyscy chcą rozmawiać tylko o Bogu.

O godzinie 21.00 zadzwonił SV i opowiedział o swoim doświadczeniu. Odwiedził krewnych i po dziesięciu minutach nie miał ochoty być u nich. Kiedy miał już wychodzić, ktoś zapytał go natychmiast o Swamiego. SV natychmiast usiadł i zaczął mówić o  Swamim przez długi czas.

SV, Nicola i Kodai są w takim samym stanie. Świat zewnętrzny ich nie dotyka.

SV poprosił mnie, abym zadała pytanie Swamiemu:  “Chcę ujrzeć prawdziwą formę Swamiego i twoją formę. Jak mogę ją zobaczyć? Powiedz mi, jaką  sadhanę powinienem praktykować.”

W medytacji zapytałam  Swamiego.

Swami powiedział:

„Jak on chce widzieć? Jeżeli chce on ujrzeć Moją fizyczną formę, jestem tu w Puttaparthi, a ty w Mukthi Nilayam, niech zobaczy. Nie są to jednak nasze prawdziwe formy. On zna prawdę o tym, kim jesteśmy dzięki swym uczuciom. Naszych form nie można ujrzeć fizycznymi oczyma, można je poznać tylko poprzez uczucia. Tylko Prawdę można postrzec. Jest to urzeczywistnienie Prawdy. On poczuł i urzeczywistnił nasza Prawdę, wiedza ta jest mądrością. Działania w Mukthi Nilayam to dharma, podąża on zatem drogą prawości.”

Zasada: Tylko poprzez stałą praktykę i próby dokonania własnej transformacji, Prawda może być ujawniona.

„Jest to wizja Prawdy, wizja Atmy. Ci, którzy mieszkają z tobą w Mukthi Nilayam, robią to samo; oni doświadczają Prawdy w sobie. Jest to anubhuti, bezpośrednie doświadczenie. To, czego doświadczają oni w sobie, będzie również doświadczane na zewnątrz. Kiedy umysł i zmysły skierowane są do wnętrza. staje się to uczuciami wewnętrznymi.

Przykład: Widzisz Mnie teraz. Ale nie za pomocą oczu fizycznych; dzieje się to za pomocą wewnętrznych oczu mądrości. Słyszysz Moj głos, ale nie fizycznymi uszami, lecz poprzez wewnętrzne uszy mądrości. Rozmawiasz ze Mną ustami mądrości. Dotykasz Mnie ciałem mądrości. Wszystko to są wewnętrzne uczucia wielkiego szczęścia i błogości. Jest to darszan Sathya, wizja boskiego światła, Prawdy. Następnie doświadcza się błogości w świecie zewnętrznym. Jest to stan, w którym człowieka nic nie dotyka. Jest to stan, w którym nie ma myśli, ani wrażeń.

TERAZ ROZUMIEM SŁOWA SWAMIEGO:  “Nie dotyka ciebie świat.” Tu, w aszramie rozmawiamy tylko o Swamim. Lubimy satsang; nic innego nas nie dotyka. Umysł nasz przyciągany jest tylko przez Prawdę. Dlatego Swami mówi: “Nie możesz dotknąć nikogo i nic nie może dotknąć ciebie.” Ci, którzy są ze mną, są tacy, w stanie bez myśli. Oni oderwani są od wszystkiego, dotykając jedynie Prawdy. Nie mamy żadnych zainteresowań tym światem tu, w Mukthi Nilayam; doświadczamy spokoju, ponieważ nie mamy żadnego związku ze światem zewnętrznym. Zawsze jest Prashanthi, ale nie Prashanthi w Ashanti. Błogość, jakiej doświadczamy tu jest światłem Atmy, wizji Prawdy. Przez wszystkie 24 godziny myślimy tylko o  Swamim. Jest On w centrum naszych myśli. On jest jedynym punktem naszego skupienia; wszystkie nasze uczucia związane są z Nim.

Naszym celem jest Mukthi, Wyzwolenie. Naszą miłością do Swamiego jest  Bhakthi, oddanie. Tylko On jest Prawdą; wszystko inne to Maya. Wiedza o tym, że tylko Swami jest Prawdą, to  Jnana, mądrość. Kiedy już znasz tę Prawdę i wykonujesz wszelkie działania, a by uzyskać Boga, stają się one Dharmą, prawością. Jest to nasza jedyna Karma, działanie.

Tu trzy ścieżki Bhakthi, Jnana (czyt. dźnana – tłum.) i Karma Joga, których naucza Sri Kryszna w Bhagawad Gicie, łączą się. Uświadomiliśmy sobie, że wszystko z wyjątkiem Boga jest nieprawdziwe. Żyjemy z głęboką beznamiętnością do wszystkiego i do każdego na świecie. Poświęcając wszystko, przebywamy tu; jest to stan surowego wyrzeczenia. Jest to ścieżka Sankhya jogi. Żyjemy całkowicie pogrążeni w myślach o Swamim.  Chcemy tylko Swamiego.

W 22-giej sloce, 9-tym rozdziale  Bhagavad Gity, Sri Kryszna mówi:

„Ananyachintayantho maam ye janah paryupasatey

Tesham Nityaabhiyuktanam yogakshemam vahaamyaham...”

„Tym, którzy czczą tylko Mnie, nie myśląc o nikim innym, którzy zawsze są pobożni, zapewniam pomyślność i bezpieczeństwo.”

Skoro jest ktoś, kto troszczy się o nas, dlaczego zmagamy się? Żyjmy wygodnie, oddając wszelkie odpowiedzialności Jemu. Tu nie posiadamy żadnej odpowiedzialności. Do nas należy praktykowanie sadhany z myślami o Bogu. Swami nas ochrania. Nie martwimy się o jedzenie, ubrania, dach nad głową, o nic. Nasze życie jest przykładem Rajavidya Rajaguhya (czyt. radżawidja radżaguhja – tłum.) jogi, jogi Najwyższej Mądrości.

W Mukthi Nilayam każde działanie, słowo i myśl skupiona jest na Swamim. Każde uczucie związane jest ze Swamim. Nie poruszymy nawet źdźbłem trawy bez Swamiego. Nasze życie to Dhyana joga, Sai dhyana, joga medytacji o Sai.

Napisałam, że Mukthi Nilayam naucza, jak umrzeć Sadhana sprawowana tu to rzeczywiście „Akshara Brahma Yoga” (czyt. akszara brama joga – tłum.),  Joga Wiecznego Życia. Tu wszystko wypełnione jest Sai, co żyje i co nie żyje, wszystko to Sai. Komputery, stół, biurko, wszyscy domagają się błogosławieństwa Swamiego. Buty tęsknią do tego, aby iść drogą Prawdy. Kwiaty więdną, pragnąc wyższej mądrości. Swami błogosławi wszystko vibuthi, thiruman i kumkum. Na posadzkach w Mukthi Nilayam, ukazują się cukierki. Ponieważ jesteśmy w stanie doświadczania Sai wszędzie, podłoga pokazuje, że ona też kosztuje słodyczy Pana! Jest to nasze anubhuti, bezpośrednie doświadczenie Boga. Każdy przedmiot, który trafia do Mukthi Nilayam najpierw trzymany jest na padukach  Swamiego, zostaje oczyszczony, a dopiero potem jest używany. Są to oznaki Vibuthi jogi, Jogi Boskiej chwały.

Istnieje tu opowieść o tym, że Vibuthi joga poszerzyła się i przyjęła kosmiczną formę; Księżyc w kształcie litery V jest świadkiem bólu, jakiego doznaję z powodu rozdzielenia od Swamiego. V na niebie dowodzi, Prema sięga z Ziemi do nieba. Fotografia zrobiona przy wodospadzie Coutrallam, pokazuje ból, jaki miałam w związku z Vishwagarbha 1.

Prócz tego Mukthi Stupi jest dowodem mojej kosmicznej  sadhany. Kshetra Kshetrajna joga (czyt. kszetra kszetradźnia joga – tłum.), Joga odróżniania ciała od duszy, jest naszą szkołą praktyczną; vidya (czyt. widja – tłum.) o żywności jest tego dowodem. Kiedy zbudowaliśmy kuchnię w Mukthi Nilayam, nazwano ją  „Sathya prasad”. Prawda jest naszym pożywieniem, a  Jnana (czyt. dźniana – tłum.) jest wodą, którą pijemy. Pewnego dnia na fotografii Swamiego w jadalni ujrzeliśmy ślady. Poprosiłam  Amara, aby zrobił zdjęcie. Kiedy popatrzyliśmy na zdjęcie, ujrzeliśmy małą rękę z filiżanką. Swami powiedział, że to On pije  Prema amritę, nektar mojej Premy.

Wykonywanie wszelkich działań z uczuciem oddania i Jnaną to Purushottama joga. Ta kompletna joga, która pokazuje bezpośrednią drogę do Najwyższego zaiste płynie w naszych żyłach.

Tylko ci, którzy przecięli wszelkie więzy tego świata silną beznamiętnością, mogą żyć w Mukthi Nilayam. W Gicie stwierdzone jest, że tylko ci Jnani, wielkie dusze, które usunęły wszelkie ślady ignorancji, mogą odciąć się od drzewa życia na tym świecie. Ciemność ignorancji jest niczym innym, a jedynie Mayą. Powinniśmy zapalić lampę mądrości i usunąć ciemność.

W ostatnim rozdziale Bhagavad Gity Pan  Kryszna składa obietnicę:

„Skoncentruj umysł swój na Mnie, bądź Mi oddany, składaj Mi pokłony i czcij Mnie. Przyjdziesz więc do Mnie. Szczerze obiecuję ci to, ponieważ jesteś Mi drogi.”

Pan, który jest Prawdą, składa obietnicę! Jeżeli ktoś posiada głębokie oddanie, uzyskuje Pana, który jest zaiste Prawdą. Powinniśmy podjąć wysiłek, aby zmienić się i stać się duchowo dojrzali. Taka praca ma miejsce w his Mukthi Nilayam, zadanie duchowej ewolucji i transformacji samego siebie.

„Sarvadharmaan parithyajya mamekam sharanam vraja

Ahamthvaa sarva paapebhyo mokshyaami ma shuchaha.”

„Porzucając zależność od wszelkich obowiązków, schroń się tylko we Mnie, wyzwolę cię z wszystkich grzechów, nie martw się.”

Powyższa sloka jest koronnym klejnotem Gity. Zmieniła moje życie. Poświęciłam swoja Stree dharmę, poświęciłam wszystko i poddałam się Jego lotosowym stopom. Odkupił On wszystkie moje grzechy i obdarzył wyzwoleniem. Ci, którzy przebywają ze mną w Aszramie, poświęcili swoje rodziny, małżonków, dzieci, rodziców, dom, kraj, wszystko i przybyli tu. Poświęcenie jest kluczem do Prawdy.

Cały świat stanie się jak Mukthi Nilayam, imperium Mokszy. Dowodem tego jest berło Prawdy, Mukthi Stupi. Stoi wysoka jako dowód na Powszechne Wyzwolenie. Wskutek moich uczuć, związanych z Powszechnym Wyzwoleniem, prawda przyjęła formę Mukthi Stupi. Uczucia, mieszkające w Mukthi Nilayam, są Prawdą. Mukthi Stupi jest ekspresją Prawdy.

Czym jest Atma darszan? Swami mówi, że odczuwanie stałego spokoju i błogości to Atma darszan. Spokój jest światłem Atmy. Spokój ten nie przychodzi ze źródła ani przedmiotu zewnętrznego. Wiedza, że spokój jest w nas to prawdziwa wiedza. Musimy poświęcić wszelkie zewnętrzne przedmioty, aby mieć wizję Boga. Należy mieć taki umysł, który nie będzie dotknięty przez nikogo ani przez nic. Jest to stan bez myśli, w którym nie ma wrażeń, jest to  Mukthi, jest to Prawda.

Prawda lśni w czystym i pustym sercu. Prawdę czuje się i urzeczywistnia w Mukthi Nilayam. Wszystko, czego doświadczamy, staje się Prawdą. Nie można tego zobaczyć, można to spostrzec oczyma mądrości, usłyszeć uszami mądrości i wyrazić ustami mądrości; jej woń można poczuć i dotknąć subtelnymi zmysłami.

Widzimy Swamiego fizycznie, ponieważ ma On formę, ale nie jest to Jego prawdziwa forma. Jaka jest Jego prawdziwa forma?

Zasada: Prawdziwą formą Boga jest Prawda. Nie możemy ujrzeć jej fizycznymi oczyma. Powinniśmy się stać bez imienia i formy, dopiero wtedy możemy mieć wizję Prawdy.

Vasantha uświadomiła sobie, że ona nie jest tylko imieniem i formą: uświadomiłam, że jestem Jaźnią, że jestem Czystą Świadomością; uświadomiłam to sobie. Po uświadomieniu sobie tego jeevatma (dusza indywidualna; czyt. dżiwatma – tłum.) może widzieć  Paramatmę oczyma mądrości, słyszeć uszami mądrości, mówić ustami mądrości i dotykać ciałem mądrości. Jest to urzeczywistnienie Prawdy.

Jak znika ciało, imię i forma? Najpierw trzeba usunąć świadomość ciała: „Powinna ona zniknąć. Kiedy zostanie zniszczona, odejdzie utożsamianie się z imieniem i formą.”.

Zasada: Będziemy mogli urzeczywistnić Prawdę, jeżeli usuniemy myśl : „ja jestem ciałem.” Już samo to uczucie staje się Prawdą.

Wczoraj czytałam czasopismo „Sanathana Sarathi” („Odwieczny Woźnica” – czyt. sanatana sarati – tłum.) ze stycznia 2004 r. Zawierało ono dyskurs Bhagawana z uroczystości konwokacji w listopadzie 2003 r. Oto stwierdzenie:

“Dharma jest naszym życiem, Prawdą i oddechem. Wystarczy iść drogą dharmy. Podjęcie tak dużego wysiłku dla urzeczywistnienia i uzyskania wiecznej prawdy to Ritham. Powinniśmy dążyć tylko do tego. Ritham jest zaiste Prawdą. Prawda jest wieczna, a mimo to na tym świecie nie znajdziemy nikogo, kto podejmuje wysiłki, aby urzeczywistnić Prawdę.”

Jakiż cudowny dowód dał Swami na to, o czym piszę! Jest on bardzo dobrze dobrany do niniejszego rozdziału. W Mukthi Nilayam czujemy i doświadczamy Prawdy. Napisałam jak każdy rozdział Bhagavad Gity symbolizuje  sadhanę, praktykowaną w  Mukthi Nilayam. Przed kilkoma laty napisałam następującą pieśń…

Czy nie dasz mi znaku, Sai mój?

Łaski Twej! Ty jesteś tym, który zdobywa serce me!

Czy nie pozwolisz, aby świat dowiedział się o tym?

Daj znak!

Ty jesteś moją krwią

Ty jesteś duszą mą

Dałeś mi stopy Swe, abym się schroniła

Aby wszyscy poznali litość tą

Czy nie dasz mi znaku, Sai mój...

Nikt nie istnieje w sercu mym prócz Ciebie

Nie ma chwili, abym nie myślała o Tobie

Jako wyraz łaski Swej dałeś mi stopy Swe

Aby wszyscy wiedzieli, na co zasługuję

Czy nie dasz mi znaku, Sai mój…

Zawsze mam przy sobie paduki Swamiego i modlę się do Niego w taki sposób. Dziś Swami dał dowód, że tylko On jest we mnie. Jest On w mojej krwi, w myślach, oddechu, ciele, sercu, zmysłach, intelekcie, we wszystkim. Swami dal na to wielki dowód. Udowodnił On, że Prawda, Sathya Sai wypełnił moje uczucia. On nie pokazał tego poprzez manifestację małych przedmiotów takich, jak figurki, wisiorki, vibuthi i kumkum. Pokazuje On to poprzez Stupę, o wysokości 33 stóp. Prawda wypełniła mnie. Sathya wypełniła mnie dzięki moim czystym uczuciom. Swami pokazał to poprzez funkcjonowanie Stupy. Prawda ta zapisana została na Liściach Palmowych przed tysiącami lat. W taki oto sposób Swami ujawnił, kim jestem.

Zatem Swami pokazał, że jestem godna tego, aby trzymać tu (w aszramie – tłum.) Jego paduki. Powinniśmy mieć czystość i zasługiwać na to, aby mieć paduki Swamiego. Swami mówi: “Ty nie tylko zasługujesz na to, aby mieć Moje Paduki, zasługujesz również na to, aby czuć Mnie w sobie jako Prawdę.”

Stupa jest widocznym symbolem dla świata, świadczącym, że zasługuję na uzyskanie  Swamiego.

Rozdział piąty

‘Życie jest takie, jakie są uczucia...’

Uczucia – Bhava (stawanie się – tłum.)

W medytacji Swami poprosił, abym napisała o „Uczuciach – Bhava”. Piszę, mając Jego błogosławieństwa.

Uczucia wyłaniają się poprzez różne formy. Życie nasze wypełnione jest różnymi uczuciami bhava. Miłość między mężem a żoną, miłość matki do dziecka, braterska miłość między braćmi, uczucia studenta do nauczyciela, miłość ucznia do Guru, uczucia do przyjaciół, uczucia pracodawcy do pracowników, lista uczuć jest długa. Uczucia wyrażane są zależnie od rodzaju związku. Jeżeli uczucia te skierowane są ku Bogu, stają się oddaniem.

Możemy ofiarować uczucia Bogu w różnej formie. Niezależnie od tego, czy czcisz Boga jako przyjaciela, dziecko, matkę lub ukochanego, wszystko to drogi bhakthi (oddania; czyt. bakti – tłum.). Owe wszystkie ścieżki oddania znane są jako  „Nava vidha‟ (czyt.. nawa wida – tłum.), dziewięć dróg oddania. Możemy wyrazić oddanie Bogu poprzez dowolną, powyższą  bhavę. Periazhwar napisał, że doświadczył boskiej gry  Balakryszny poprzez  bhavę Matki  Yashody (czyt. jaszody – tłum.). Napisał on wiele wierszy, które obrazują dzieciństwo Kryszny, praktykując bhavę matki. Opisuje Go, gdy raczkuje, gdy kąpie Go, zdobi, śpiewa dla Niego, karmi mlekiem itd.

Bhava Hanumana to służący, który oddany był Sri Ramie z uczuciami służącego. Ile pokory i podporządkowania się potrzeba, aby zostać służącym Pana! Hanuman zawsze stał przed Ramą ze złożonymi dłońmi. Należy mieć silne uczucie, że Bóg jest panem, a ty jesteś Jego służącym. Istnieje wiele opowieści, w których Sam Pan przyjmuje rolę służącego i udaje się do domu swoich wielbicieli.

9-ty rozdział Bhagavad Gity uznany został za  Raja Vidya (czyt. radża widja – tłum.), króla wiedzy, największy sekret. Wielki święty Jnanadeva (czyt. dźnianadewa – tłum.) opuścił ciało, czytając wspomniany rozdział. Sri Kryszna mówi, że rozdział ten ujawnia tajemnicę, dotyczącą tego, jak bezpośrednio doświadczyć Boga. Naucza on metody bezpośredniego doświadczenia.. Sri Kryszna przedstawił wiele warunków, aby zgłębić omawiany rozdział. Mówi On, że analizować ten rozdział mogą tylko ci, którzy wolni są od zazdrości. Jeżeli ktoś posiada taką cechę i swoiste podejście umysłu, nie potrafi zaakceptować wzrostu duchowego innych. Widoczne jest to bardziej w życiu duchowym.

W jednym z wersów Sri Kryszna obiecuje:  „Ananyachintayantho maam ye janah paryupasatey Tesham Nityaabhiyuktanam yogakshemam vahaamyaham‟

„Tym, którzy czczą tylko Mnie, nie myśląc o nikim innym, którzy zawsze są pobożni, zapewniam pomyślność i bezpieczeństwo.”

Ta słynna sloka jest istotą mego życia. Przez wszystkie 24 godziny, niezależnie od tego, jaka czynność wykonuję, czynię to myśląc tylko o Swamim, tylko o Nim. Nic innego nie pozostawia wrażenia w moim umyśle. Jest to joga oddania. Powinniśmy łączyć wszystko i każdego z Bogiem. Bóg obecny jest w każdym miejscu i o każdej porze. Nie ma miejsca, w którym by Go nie było. Należałoby cenić tę myśl, że cokolwiek widzimy, to zaiste Bóg. Poeta Bharathiyar  (czyt. baratjar – tłum.) śpiewa:

„Gdziekolwiek nie spojrzę, cokolwiek widzę, widzę Twoją zieloną formę, Nandalala‟.

A pisma święte też mówią: „Jagamay Sarvam Vishnumayam‟

„Cały świat przenika Pan Vishnu (wym. wisznu – tłum.).

„Isavasyam Idam sarvam‟

„Wszystko tu jest zaiste siedzibą Pana.”

Powinniśmy się nauczyć widzieć Boga wszędzie i we wszystkim. Żyłam, praktykując to. Każdą czynność ofiarowałam Bogu. Wykonywałam wszelkie czynności z uczuciem, że robiłam to wszystko dla Boga. Na przykład, zamiatając i sprzątając dom, miałam uczucie, że to dom Boga; gotując czułam, że jest to Prasad dla mego Pana. Wychowując dzieci, pielęgnowałam myśl, że są to zaiste Rama i Kryszna. Jest to

„Yath bhavam tat bhavathi‟

„Jak myślisz, tym się stajesz.”

Zasada: Kiedy wykonujemy każde działanie z myślą o Bogu, wytwarzana jest niewiarygodna moc. Powinniśmy łączyć wszystko z Panem. Początkowo wydawać się to może zwykłym wytworem wyobraźni, ale wyobraźnia staje się rzeczywistością.

Od wczesnej młodości śpiewałam pieśni, które napisała Andal. Znałam je na pamięć. Zamykałam oczy i wyobrażałam sobie, że sceny, o których śpiewam, odbywają się. Wizualizowałam swój ślub z Kryszną, widząc wszelkie ceremonie zaślubin w umyśle. Wyobraźnia stała się rzeczywistością, owe silne uczucia są przyczyną Nowego Stworzenia. W trakcie pisania rozdziału „Uczucia - Bhava‟, miało miejsce wiele zdarzeń, które zainspirowały mnie do napisania na temat „Uczucia - Stworzenie‟. Dopiero teraz uświadamiam sobie, jaka jest przyczyna. Uczucia z dzieciństwa, że powinnam poślubić Sri Krysznę, stała się nasieniem; uczucie to stało się myślą i nabrało siły. Sama myśl przerodziła się w działanie – Nowe Stworzenie. Moje skoncentrowane uczucie, że powinnam poślubić  Krysznę, stało się nasieniem  Sathya Yugi. W erze tej wszelkie małżeństwa zawarte zostaną między Sathyą i  Premą. Napiszę szerzej o tym w następnym rozdziale.

Całe moje życie wypełnione jest Bogiem. Chociaż żyłam z rodziną, miałam uczucie, że żyje z Bogiem. Wszystkie uczucia, jakie rodzą się we mnie, są uczuciami dla Boga. Miałam życie, jakie wy macie, jak zwykła osoba, urodziłam się, dorastałam, kształciłam się, wyszłam za mąż, miałam dzieci i rodzinę, wszystko było takie same, tylko uczucia były inne. Chociaż wykonujemy te same obowiązki domowe, ja wykonywałam swoje z uczuciem, że robie to dla Boga; robiłam wszystko, traktując to jako ofiarę dla Boga i uzyskałam wyższy stan. Nie spadłam z nieba. Jestem zwyczajną wiejską kobietą. Uzyskałam ten stan, ponieważ wszystkie moje uczucia i myśli zostały skierowane ku Bogu. Ze względu na różnicę uczuć, ta zwyczajna Vasantha uległa transformacji, jak żelazo, które przemienione zostało w czyste złoto. Marnujecie swoją cenną energię, gdy wykonujecie czynności tego świata, wasz spokój jest zakłócany przez niespokojny umysł. Wasza siła zostaje zredukowana przez emocjonalne konflikty z innymi ludźmi, irytację i niepotrzebne sprzeczki. Ponieważ wykonywałam wszelkie działania z uczuciem całkowitego poświęcenia się Bogu, Jego siła i moc przyszły do mnie.

Wy i ja wykonujemy takie same działania; tylko różnica naszych uczuć powoduje, że tracicie energię, podczas gdy ja zyskuję nieograniczoną moc. Uczucia moje utorowały drogę ku Powszechnemu Wyzwoleniu.

Uczucia, bhava, którą mamy, doświadczane są jako owoc. Przychodzi do mego umysłu opowieść. Sabari czekała na Ramę. Codziennie dbała o czystość ścieżek w lesie myśląc, że pewnego dnia On przybędzie. Codziennie miała świeże owoce, przygotowane dla Niego. Czekała przez wiele lat z nadzieją na Jego darszan. Pewnego dnia Sri Rama przybył; Sabari uzyskała Jego darszan, sparszan i sambaszan. Działania Sabari i jej silna wiara spowodowały, że wszystko, czego pragnęła, stało się rzeczywistością.

Zasada: : Nie myśl, że wyobrażanie jest stratą czasu. Dążysz do tego, aby mieć syna lub córkę, chcesz zostać lekarzem albo inżynierem. Aspiracje tego świata mogą lub nie mogą zostać spełnione. Jeśli jednak pragniesz Boga i koncentrujesz wyobraźnię na Nim, na pewno urzeczywistni się to. Początkowo stosowałam wyobraźnię, ale później wszystko stało się rzeczywistością. Wyobraźnia, dotycząca Boga, posiada w sobie szczególną radość.

Dziś 17-go lutego 2004 r., po porannej medytacji, Geeta (czyt. gita – tłum.) zapytała: “Co było nowego w medytacji, Amma?” Powiedziałam: „Jedziemy do Puttaparthi. W trakcie darszanu Swami woła Freda i Eddy`ego (czyt. ediego – tłum.) na  interview (czyt. interwju; rozmowę – tłum.) i prosi ich, aby wezwali grupę; oni wychodzą na werandę i wołają nas, wymachując rękoma. Wszyscy z Mukthi Nilayam dostają się na werandę, biegnąc i skacząc. Wszyscy wchodzą do pokoju interview. Będąc już w środku, rozmawiamy ze Swamim, a On zaczyna mówić nam o szczegółach Mukthi Stupi. Wszyscy z nas przyjmują padanamaskar (błogosławieństwo, polegające na dotykaniu Stóp – tłum.) i przebywamy ze Swam przez długi czas. Gdy wychodzimy z pokoju interview, czujemy się jakbyśmy się unosili w powietrzu, byliśmy w takim stanie błogości.”

Wszystko to ujrzałam w swej wyobraźni. Straciłam wszelkie poczucie czasu; wyobraźnia jest tak słodka. Nie chciałam wyjść, nie chciałam otworzyć oczu. Kiedy sceny naszej wyobraźni biegną ulicą umysłu, jest to jak oglądanie filmu; cóż za ogromna błogość! A gdy wyobraźnia nasza dotyczy tego świata, może być niebezpieczna, ale wyobrażanie sobie Boga jest błogością.

Usłyszawszy, co działo się podczas medytacji, Geeta zacytowała linijkę wypowiedzi Świętego  Tukarama: „Bhava tochi deva...‟. „Uczucia mogą uczynić cię Bogiem albo przemienić w diabła‟. Możemy sprowadzić ku sobie Awatara naszymi uczuciami. Sami możemy stać się Bogiem. Jeżeli uczucia nasze będą dotyczyły tego świata, powstaną w nas złe cechy. Tworzy to złe wibracje, które rozprzestrzeniają się po świecie. Dlatego powinniśmy mieć wzniosłe myśli i uczucia.

Umysł jest jak szalona małpa, zawsze myśli o jednym albo o drugim. nie będzie on spokojny ani przez chwilę. Arjuna (czyt. ardżuna – tłum.) powiedział, że łatwiej jest poskromić wiatr niż panować nad umysłem. Wszelkie myśli należy kierować ku Bogu. Myśli nasze i uczucia powinny stać się święte.

Kiedyś rozbójnik, zwany Ratnakara schwytał Mędrca  Naradę i chciał go zabić. Jednakże spodobała mu się spokojna natura i słodki głos mędrca. Mędrzec rozmawiał z nim z uczuciem i powiedział, że grzechem jest kraść. Słowa mędrca dokonały transformacji Ratnakary. Śpiewał On nieustannie imię Ramy i stał się wielkim Mędrcem  Valmiki. Czyste uczucia Premy, jakie miał Narada, zmieniły  rozbójnika w mędrca. Jeżeli będzie istniała czysta miłość uczuć, będziemy mogli przemienić zło w dobro.

Miłość potrafi dokonać nawet transformacji zwierząt. Był człowiek, który nazywał się Androkles. Pewnego dnia wędrując po lesie, ujrzał lwa, ogromnie cierpiącego z bólu z powodu ciernia, który wbił się w łapę. Androkles zbliżył się do lwa, ostrożnie usunął cierń i z miłością opatrzył ranę. Czynił opatrunki przez kilka dni, póki rana lwa nie zagoiła się. Niebawem nastały trudne chwile dla Androklesa; został on uwięziony przez złego monarchę, który chciał go ukarać.  Androklesa wyrzucono na arenę, aby pożarł go wygłodniały lew. Okazało się, że był to lew, któremu Androkles dopomógł! Rozpoznał on Androklesa i nie pożarł go. Zwierzę pamiętało o pomocy, jakiej udzielił mu Androkles i patrzyło na  niego z miłością.

Pokazuje to, jak można dokonać transformacji zwierzęcia miłością. Miłość, jaką okazał Androkles lwu, zmieniła jego naturę. Jest to nieograniczona moc miłości. Może ona spowodować, że ujrzymy Boga w ludziach o złych cechach i dokonamy ich transformacji.

Uczucia litości, które okazał Androkles, uwolniły lwa od cierpienia i zmieniły jego naturę. Pojawiła się we mnie myśl, gdy pisałam powyższe słowa. Jak bardzo błagałam Swamiego o Powszechne Wyzwolenie! Modliłam się do Niego z topniejącym sercem, mówiąc: “Swami, dopomóż im, schwytani są przez cykl narodzin i śmierci. Toną w życiu tego świata wskutek swojej karmy. Proszę, obdarz ich Mukthi (czyt. mukti, wyzwolenie – tłum.).”

Czy łatwym zadaniem jest usunięcie karmy wszystkich? Pragnąc znaleźć sposób, wykonałam działania związane z samskarą (wrażeniami z poprzednich wcieleń – tłum.). Prosiłam  Swamiego w medytacji, użyłam całkowitej siły uczuć swojej Premy. Moja skoncentrowana myśl, że powinnam osiągnąć cel, rozbiła orzech kokosowy, który był na ołtarzu. Wszytko to stało się dzięki sile moich czystych uczuć. Androkles zmienił naturę lwa swoimi uczuciami. W ten sam sposób jestem w stanie usunąć karmę wszystkich swoimi matczynymi uczuciami i miłosierną naturą. Działanie samskara wykonywane jest tylko poprzez uczucia. Siła moich czystych uczuć, że cały świat powinien być odkupiony, jest przyczyną Sathya Yugi.

Tak wiele można osiągnąć poprzez uczucia. Dlaczego wobec tego kierujecie uczucia ku sprawom tego świata? Powinniśmy podjąć uczciwy wysiłek i wycofać się ze spraw przemijającego świata i wzrastać duchowo. Możemy nie być w stanie zmienić natury zwierząt, ale czy przynajmniej nie powinniśmy spróbować zmienić zwierzęcych cech w sobie? Należy wykonywać każde działanie z uczuciem, że jest ono ofiarą dla Boga. Już tylko to jest prawdziwym oddawaniem czci Panu.

Czym jest Bhava? Jest niczym innym, jak podejściem umysłu; stan naszego umysłu jest bardzo ważny.

Zasada: Jeżeli od rana do nocy ofiarujemy nasze uczucia Bogu, będzie to jak wykonywanie pudży przez 24 godziny.

Świątynia  Poosalar (czyt. pusalar – tłum.)

Wewnętrzne oddawanie czci jest znacznie bardziej efektywne niż rytuały na pokaz. Oto przykład: był kiedyś wielki wielbiciel Pana Shivy (czyt. sziwy – tłum.), który nazywał się  Poosalar Nayanar (czyt. pusalar najanar – tłum.). Chciał on zbudować świątynię dla Pana, ale był bardzo biedny i nie miał pieniędzy. Jednak nie powstrzymał się przed zamiarem i zaczął wznosić świątynię, wyobrażając sobie, że ją buduje. O wyznaczonej, uroczystej porze, zaczął budować świątynię „umysłu”. Równocześnie król też zapragnął wznieść świątynię. Robotę ukończono szybko, ponieważ pieniądze nie były przeszkodą. Król wyznaczył dzień na rytuał Kumbhabisekam (czyt. kumbabiszekam – tłum.). Poosalar Nayanar też wyznaczył dzień na rytuał  Kumbhabisekam i modlił się do Pana, mówiąc:  “Powinieneś przybyć tego dnia i ozdobić ołtarz.”

Oba rytuały Kumbhabisekam wyznaczone zostały na ten sam dzień! Król poczynił niezwykłe przygotowania do ceremonii. W noc, poprzedzającą uroczysty dzień, Pan Shiva ukazał się królowi we śnie i powiedział:  “Och królu, najpierw udam się na rytuał Kumbhabisekam u Poosalara, później przyjdę do ciebie.” Król obudził się natychmiast i udał się na poszukiwanie Poosalara. Jednakże nikt we wsi nie wiedział o budowanej przez niego świątyni. Po przybyciu do domu Poosalara, król zaczął go wypytywać. Poosalar opowiedział mu o budowie świątyni w swoim wnętrzu. Przejęty był ogromną radością dowiedziawszy się, że Pan Shiva przekazał wiadomość królowi i zaakceptował jego oddanie. Taka jest różnica między rytuałem zewnętrznym, a wewnętrznym oddaniem, nasączonym uczuciem. Wewnętrzna sadhana jest bardziej owocna.

Mając umysł pochłonięty Bogiem, praktykowałam sadhanę przez sześćdziesiąt lat. Nie śpiewałam Wed, ani nie studiowałam Wedanty. Niczego nie wiedziałam o pismach świętych. Czciłam jedynie Boga ze skupionymi uczuciami. Łzy moje, pragnienie i tęsknota za Swamim stały się formą Powszechnego Wyzwolenia.

Zasada: Jakość naszego oddania jest bezpośrednim stanem naszego umysłu.

Bhava to topniejący stan umysłu. Swami przyjmie wszystko, co czynione jest w tym stanie. Bhagawan mówi w  Bhagavad Gicie:  “Jeżeli wielbiciel ofiaruje Mi z oddaniem liść, kwiat, owoc, albo nawet wodę, przyjmę to jako ofiarę, płynącą z miłością z jego czystego serca.”

Jeżeli z miłością ofiarujemy liść tulsi, Swami przyjmie go. Jak dużo i co ofiarujemy, nie jest ważne; ważny jest duch. Powinniśmy ofiarować topniejącym sercem – jest to bhava, stan umysłu, jaki powinniśmy mieć. Wówczas Bóg przyjmie naszą ofiarę. Wystarczy jeden liść, jeżeli będzie ofiarowany całym sercem. On pragnie tylko tego.

Pragnęłam gorąco i tęskniłam za tym, aby oczyścić siebie i ofiarować siebie Jemu. Czy może On się nie wzruszyć? Swami przyjął mnie dzięki czystości moich uczuć.

Sathyabama położyła swoje wszystkie złoto i klejnoty na jednej szali wagi, a Sri Kryszna był na drugiej; jednak nie było równowagi. Rukmini położyła tylko jeden liść tulsi (świętej bazylii – tłum.) na wadze, ofiarowując go  Krysznie; obie szale zrównoważyły się. Dzięki czystym uczuciom bhavy Rukmini, liść tulsi spowodował, że waga wykazała równowagę. Nie możemy zadowolić Boga klejnotami ani przedmiotami materialnymi. Można zadowolić Go miłością i czystym sercem.

Zasada:  Życie jest takie, jakie są uczucia.

Jedynie bhava obdarzy nas bliskością Swamiego. Zaczęłam poszukiwać Boga bardzo intensywnie od 21-go roku życia. Przez 15 lat nie sypiałam w nocy. Napisałam tysiące pieśni i wierszy, wlewając w nie swoje uczucia. Pieśni te to upust uczuć spowodowanych rozdzieleniem. Tęskniłam, aby ujrzeć mego Pana Krysznę. Napisałam pieśń:

Panie mój, gdybym była z Tobą

Chociaż pyłkiem kurzu w Brindavan

Czy narodziłabym się ponownie?

Nie byłam wzgórzem, ani drzewem,

Jeziorem ani rybą,

Krową ani cielątkiem,

U Twych stóp nie byłam nimi;

Och, nie byłam nawet najmniejszym stworzeniem,

Dlatego narodziłam się znów, pozbawiona.

Napisałam wiele takich pieśni, płacząc i tęskniąc za wizją Pana. Kiedyś Swami powiedział: “Byłaś tam w owym czasie, ale nie jako drzewo, ani źdźbło trawy. Byłaś jako Radha (czyt. rada – tłum.), przebywając w sercu Kryszny. Tęskniłaś, aby urodzić się w tamtych czasach jako piasek albo garnek gliniany, ale byłaś Radha Rani, królowa serca Kryszny.”

Pokazuje to, jak nasza bhava może sprawić, że Bóg ujawni prawdę dotyczącą tego, kim jesteśmy.

W dawnych czasach występowały opady deszczu w odpowiednich porach roku. W miesiącu Ipasi (październik-listopad) padało nieustannie. Opady wzniecały we mnie wiele uczuć; powstało mnóstwo wierszy…

W trakcie tej nie kończącej się ulewy serce moje również topniało, poszukując Go. Wiatr i deszcz śpiewały Jego imię!

Z delikatnymi uczuciami serce me poszukiwało Go. Wiatr i deszcz odzwierciedlają uczucia serca mego. Jak padający deszcz płyną me łzy, śpiewając imię Pana.

Serce jest niewolnikiem Jego!

Pragnie bliskości Jego!

Umysł mój zawsze dąży do bliskości Boga i miłości. Swami ujawnia wszystkie te uczucia jako podstawę Nowego Stworzenia.

Cały świat pogrążony jest w błogim śnie.

Dlaczego tylko ja targana jestem burzą uczuć?

Och Kannaiya!

Dlaczego odmawiasz odpowiedzi?

Czy nie wystarcza oddanie me?!

Jaka wada istnieje w oddaniu mym?

Och mój Kanna, czy nie pojmujesz tęsknoty mej?

Lamentowałam w każdej chwili w powyższy sposób. Dopiero po wielu latach bólu i katuszy Swami powiedział: “Cierpisz jak ryba bez wody, ty jesteś Moją nierozdzielną Shakthi (czyt. szakti – tłum.)”.

Napisałam tysiące wierszy, topniejąc i wołając tysiącami uczuć bhava; szczęściem, smutkiem, mądrością, tęsknotą, katuszami, obojętnością itd.. Doświadczyłam Boga mnogością uczuć. Uczucia te przyjęły formę książek. Moje doświadczenia ze  Swamim, wyrażone poprzez tysiące wierszy i pieśni, stały się Nowym Stworzeniem, Sathya Yugą.

„Yath Bhavam Tat Bhavathi‟

„Jak myślisz, tym się stajesz”.

Po czterdziestu latach tęsknoty, uczucia moje stały się Prawdą. Podróż moja rozpoczęła się uczuciem dotyku w trakcie narodzin i kończy się rozdziałem „Uczucia - Stworzenie‟. Uczucia nasze stały się naszym życiem. Kiedy byłam w domu wielbiciela w Paramakudi, położyłam list na tamtejszym ołtarzu. Ukazał się na liście podpis Swamiego; byłam bardzo szczęśliwa; wówczas po raz pierwszy Swami dał Swój podpis. Wychwalałam tę łaskę Swamiego w setkach wierszy.

Ręka Pana Brahmy pisze przeznaczenie dla wszystkich

Miłosierdzie Twe sprawia, że staje się to nieprawdziwe

Niech będzie wielokrotnie pozdrowiony podpis Twój miłosierny

Znów śpiewam pieśń pochwalną u Twych stóp.

Miało to miejsce w 1992 r., wówczas to setki wierszy wypłynęło ze mnie spontanicznie. Napisałam, że w każdej chwili ofiarowuję uczucia wdzięczności jako girlandę wierszy u Jego lotosowych stóp. Ofiara uczuć trwa do dziś. Yath Bhavam tat Bhavathi. Piszę nieustannie przez dwanaście lat i lotosowym, boskim stopom Swamiego

ofiarowałam girlandę Nowej Wedy, Upaniszady, Ponad Upaniszadami,  Brahma Sutrę, Yoga Sutrę oraz wiele innych książek. Żyjąc przez dwanaście lat w Gurukula, służę swemu Guru girlandą słów. Wszystko to są nowe ścieżki mądrości, prowadzące do uzyskania pałacu Prawdy Sathya Sai.

Pamiętnego dnia śpiewałam o szczęściu, spowodowanym boskim podpisem Swamiego. Dziś Swami podpisuje każdą stronę, którą Mu ofiaruję; ukazuje się na nich wiadomość od Niego. Jest to jak świadectwo, które otrzymuje uczeń w trakcie pobytu w Gurukula.

Niedawno Swami napisał w domu Sri Bose:

Dzień Vaisakhi, 13 kwiecień

Nadszedł czas, aby zarówno Bose, jak i rodzina  Varmaji odwiedziła miejsce Radhy w Mukthi Nilayam. Mukthi Nilayam jest bardzo świętym miejscem. Obaj dotknijcie ziemi, aby poczuć boskość. Pobądźcie tylko przez jeden dzień. Pomedytujcie. Miejsce ma potężną moc.

Błogosławię.

Z Miłością, Baba

Jest to pieczęć aprobaty moich uczuć, którą dał Swami.

Rozdział szósty

 ‘Poświęcenie dobrze rozwija się poprzez Premę, a  Prema wzrasta dzięki poświęceniu...’

Uczucia - Poświęcenie

Narysowałam Swamiego, wypełniając cały rysunek mnóstwem zdań „Kocham Ciebie”. W Coimbatore, w domu Sri Bose, Swami błogosławi moje książki, umieszczając na nich Swój podpis. Pozostawiłam tam wspomniany rysunek, aby został pobłogosławiony.

10 luty 2004 r. Medytacja

Vasantha : Swami, Swami, proszę, napisz coś na rysunku.

Swami : To twoja Prema przywiodła Mnie na ten świat. Rysunek pokazuje to samo. Twoje uczucia Premy spowodowały, że zstąpiłem. W ten sam sposób przybędzie Nowe Stworzenie i zaświta Sathya Yuga. Uczucia przywiodły niewidomego Dhritharashtrę (wym. ditarasztrę – tłum.); twoje uczucia przynoszą boską inkarnację, Awatara.

Vasantha : Swami, nie chcę przybyć jako Awatar ani Brahma.

Swami : Stale powtarzasz, że tego nie chcesz. Jest to poświęcenie. Twoje poświęcenie obdarza ciebie stanem nieśmiertelności. Są to „uczucia – poświęcenie”. Napisz o tym.

Vasantha : Mam napisać o tym, Swami? Mam napisać, że zasada stawania się Bogiem zaczyna się od uczucia dotykowego, a kończy się na uczuciach poświęcenia?

Swami : Tak. Taka jest podróż jeevy (czyt. dżiwy – duszy indywidualnej – tłum.) Pisz.

KIEDY RODZI SIĘ DUSZA INDYWIDUALNA, pierwszym uczuciem, jakie powstaje, jest uczucie spowodowane wrażeniem dotyku. Kiedy uczucia te są nieczyste albo nieprawidłowe, widzimy, że rodzi się niewidome dziecko, Dhritharashtra. Narodziny Pandu to inny przykład. Gdy uczucia są czyste i wzniosłe, rodzi się oświecone dziecko takie, jak Vidura. Dzieci rodzą się zgodnie ze swoja naturą. Moje uczucia Premy przyniosły boską inkarnację, a dziś uczucia te dają narodziny Nowemu Stworzeniu. W Sathya Yudze wszyscy ludzie urodzą się zgodnie z moimi uczuciami.

Kiedy poprosiłam Swamiego o wyjaśnienie mojego poświęcenia, powiedział On:  “Posiadasz bezgraniczną Premę i poświęcenie, które rywalizuje z nim.”

Od młodego wieku miłość moja płynęła do Pana. Za ten spontaniczny przypływ miłości Swami obdarzył mnie wieloma nagrodami. Odmówiłam wszystkiego. Za życie przepełnione Premą i pokutą Swami obdarzył mnie stanem Jeevan Mukthi (czyt. dżiwan mukti – tłum.). Odmówiłam przyjęcia go również. Widząc cierpienie ludzkości, nie chciałam radować się błogością wyzwolenia.

Gdziekolwiek nie spojrzałam, widziałam smutek, problemy i chorobę. Kontemplowałam i uświadomiłam sobie, że Powszechne Wyzwolenie jest jedynym sposobem uwolnienia ludzi. Myśl ta nasiliła się, wypłakiwałam się Swamiemu i modliłam się do Niego. W owym czasie używałam mocy, którymi obdarzył mnie Swami, pomagając wielu ludziom w przezwyciężeniu problemów i chorób. W konsekwencji Swami obdarzył mnie jeszcze większymi mocami takimi, jak  Durga shakthi (czyt. szakti – tłum.) i Brahma jnana shakthi (czyt. brama dźniana szakti – tłum.). Powiedział mi wówczas, że jestem Mahalakszmi. Odmówiłam przyjęcia tego wszystkiego mówiąc, że wszystko to są jedynie stanowiska, a ja pragnę tylko Jego.

Ponieważ Prema stała się bardziej intensywna, Swami obdarza mnie stale godnościami. Jednak odmawiam przyjęcia ich. Swami mówi, że jest to poświęcenie, które rywalizuje z bezgraniczną Premą. W moim życiu Prema i poświęcenie funkcjonują równocześnie, jak dwie równoległe linie. Ostatecznie, po poświęceniu stanu Awatara i funkcji  Brahmy, zapewniłam sobie łaskę Powszechnego Wyzwolenia. Tak więc cały świat uzyskuje stan nieśmiertelności.

Zasada: Poświęcenie dobrze rozwija się poprzez Premę a Prema wzrasta dzięki poświeceniu.

„Na prajaya, na karmana, na dhanena tyagenaikeva amrutatva manasaha”.

Wedy obwieszczają – Nieśmiertelności nie można uzyskać przez potomstwo, poprzez działanie ani bogactwo; uzyskuje się je tylko przez poświęcenie. Jeżeli ktoś pragnie nieśmiertelności, musi poświęcić wszystko.

Kathopanishada mówi o Viswajith Yagna (czyt. wiszwadżit jagnia – tłum.), w której trzeba poświęcić wszystko, aby uzyskać wszystko. Co to znaczy „uzyskać wszystko”? Jest to Mukthi. Wyzwolenie jest wszystkim. Aby uzyskać stan nieśmiertelności, trzeba wszystko zostawić za sobą.

Jak ogromne szczęście czerpie się z poświęcenia na rzecz kogoś innego tego, co posiadamy, co jest dla nas wartościowe! Dla dobra swoich dzieci, matka przejmuje ich cierpienia. Kiedy człowiek bierze na siebie cierpienia drugiego człowieka, doświadcza wyjątkowego szczęścia i satysfakcji.

Zasada: Stosuj w praktyce drobne uczynki jako poświęcenie i sam zobacz, jaką radość czerpiesz z tego.

Uczyłam tej zasady troje swoich dzieci. Mawiały one: “Ten, kto poświęca się, wygrywa.” Czasami miewali drobne różnice zdań, ale ja przypominałam: “Ten, kto poświęca się…?” Natychmiast odpowiadali: “Tylko wygrywa!” Sprzeczka kończyła się, a dzieci odmawiały przyjęcia tej rzeczy, o którą walczyły. Wówczas zgłaszały się na ochotnika: “Nie potrzebuję już tego, niech siostra to ma.” A siostra mówiła: “Niech brat to ma. Nie potrzebuję tego.” Wytrenowałam ich w ten sposób. Jacy byli szczęśliwi!

Jakie to wielkie szczęście, kiedy żona poświęca coś dla dobra męża, a mąż dla niej. Kupujemy piękny przedmiot; podoba się on przyjacielowi, dajemy mu go więc z przyjemnością. jacy szczęśliwi są oboje! Taka szczęśliwość jest większa niż radość, która płynie z zatrzymywania tego przedmiotu dla siebie! Dzieci kwitną dzięki poświęceniu swoich rodziców. Dzięki poświęceniu świętych i mędrców, świat posiada dar w postaci Wed i Wedanty. To dzięki surowym wyrzeczeniom i pokucie, sprawowanej przez mędrców w starożytności świat posiadał tak wiele skarbów duchowych; poszukując Prawdy, poświęcili oni nawet swoje życie. Jak cenić poświęcenie Mędrca Dadichi (czyt. dadiczi – tłum.), który zapewnił boską broń  Vajrayudha (czyt. wadźrajuda – tłum.) dla dew?!

Rezultatem poświęcenia Sri Ramy jest „Ramayana”; poświęcenie Sity doprowadziło do  Rama Rajya (czyt. radźja – tłum.). Poświęceniem Bharathy stały się Paduki; poświęcenie Lakszmana i  Shatrugny zaowocowało tym, że obaj stali się przykładem braterskiej miłości.

Pieniądze, status, popularność, wpływy, rodzina, związki, wszystko to jest zniszczalne. Jedynie poświęcenie jest trwałe na tym świecie, ponieważ obdarza stanem wieczności. Nieśmiertelność można uzyskać tylko poprzez poświęcenie. Można uzyskać Boga tylko poprzez poświęcenie. Tego nauczał Sri Kryszna w wersie 12-tym 12-go rozdziału  Bhagavad Gity.

„Sreyo hi jnanamabhyasajjnanaddhyanam visisyate

dhyanatkarmaphalatyagacchantiranantaram‟

„Lepsza w rzeczy samej jest wiedza niż praktyka koncentracji; lepsza od wiedzy jest praktyka; lepsze od medytacji jest poświęcenie owoców działania; Najwyższy spokój pojawia się po wyrzeczeniu”.

Zasada: Jedynym sposobem na to, aby zapewnić sobie prawdziwy spokój, jest droga poświęcenia.

Musimy poświęcić owoce działania, tylko pod tym warunkiem uzyskamy Boga. Wykonywałam wszelkie czynności, poświęcając je Bogu. Jedynym moim działaniem jest obdarzanie oddaniem mego Pana. Poprzez ścieżkę oddania, poświęciłam wszelkie owoce; to z kolei obdarzyło mnie łaską Powszechnego Wyzwolenia. Całe moje życie stało się poświęceniem.

Poświęcenie jest podstawą eposu „Ramayana”. Trudno zmierzyć, czyje poświęcenie jest większe. Jak mierzyć? Czy jest to miłość i poświęcenie rodziców, dzieci, męża, żony, braci albo sióstr? Wszyscy ujawnili taką wielkość! We wspomnianym eposie nie widzimy tylko poświęcenia ludzi, ale również zwierząt, w tym ptaków. Jatayu (czyt. dżataju – tłum.), król orłów, jest najwspanialszym przykładem. Złożył w ofierze swoje życie, usiłując powstrzymać Ravanę przed uczynieniem krzywdy Sicie. Za ten wielki akt poświęcenia, zyskał honor, jakiego nie miał nawet Dasaratha, ojciec Ramy. To Rama przeprowadził ostatnie namaszczenie Jatayu. Była to nagroda za jego poświęcenie; Sam Bóg przeprowadził ostatnie namaszczenie!

Jak powstaje poświęcenie?

Zasada: Tylko poprzez beznamiętność powstaje prawdziwe poświęcenie. Należy mieć umysł beznamiętny. Kiedy będziemy mocno tkwić w Prawdzie, że tylko Bóg jest prawdziwy, a wszystko pozostałe to Maya, beznamiętność pojawi się automatycznie. Musimy uwolnić się od Mayi. Musimy poświęcić wszystko. Nie powinniśmy mieć ani jednego pragnienia. Nie! Nie!

Idziemy do kina i oglądamy film. Zanim wejdziemy do środka, dają nam okulary, abyśmy mogli obejrzeć film. Każdy ma na sobie inne okulary i siedzi w środku. Wyłączają światła i film jest wyświetlany. Ekran jest olbrzymi – jest to ekran Prawdy. Mimo, że ten sam film oglądają wszyscy, każdy odbiera go stosownie do okularów, jakie ma na sobie. Obecnie widzimy Mayę na ekranie  Prawdy z powodu osłabionego wzroku. Dzieje się tak dlatego, ponieważ oglądamy film przez okulary trzech gun. Dlatego film pokazany na ekranie wydaje się dla każdego inny; postrzegany jest on zgodnie z naszą różną naturą i cechami. Jeżeli odłożymy okulary trzech gun, będziemy mogli osiągnąć stan ponad gunami, zwany Gunateetha (czyt. gunatita – tłum.); wówczas będziemy patrzeć oczyma mądrości. Nie będzie już potrzeby noszenia okularów; uzyskujemy boskie oczy. Teraz, gdy patrzymy bez okularów i nowymi oczyma, będziemy patrzeć na film Maya jak na dramat Prawdy.

Po uzyskaniu tego stanu poprzez ścieżkę intensywnej sadhany, możemy być świadkami dramatu Prawdy na ekranie Prawdy. Możemy uświadomić sobie, że Powszechny Dramat rozgrywający się na niezmiennym ekranie Prawdy, jest także Prawdą. Możemy uświadomić sobie, że Prawda istnieje zarówno jako Bóg i Uniwersum.

Gdy człowiek panuje nad pięcioma zmysłami, wznosi się ponad trzy guny i oddzielonych zostaje pięć warstw, wówczas osiąga się ciało przyczynowe. Jest to ciało mądrości. Kiedy uzyskuje się ciało przyczynowe, człowiek otrzymuje wolność, wyzwolenie.

Jest to długa podróż. Z pomocą Premy i poświęcenia można osiągnąć sukces. W Sathya Yugdze, dramat Premy będzie rozgrywany na ekranie  Sathyi. Każdy powinien w sposób wykwalifikowany grać swoją rolę. Kiedy sama Prema ujawnia się w działaniu, wówczas  Sathya i Prema jednoczą się, wtedy to Yuga i stworzenie stają się Prasadem Sathya.

Gdy położyłam rękopis niniejszej książki w domu Sri Bose, Swami napisaŁ: „Pobłogosławiłem, Baba”. Swami obsypał  vibuthi wszystkie stronice; vibuthi było słodkie. Gdy zapytałam Swamiego, powiedział On: “Każda twoja litera jest nektarem, książki są nektarem, dlatego dałem słodkie vibuthi.”

Poświęcenie jest nieśmiertelnością.  Moje życie jest poświęceniem. Dlatego vibuthi było słodkie.

Jai Sai Ram

Rozdział siódmy

‘Prema + Sathya = Sathya Prasad…’

Uczucia - Stwarzanie

W dniu 20-go stycznia 2004r.  Swami poprosił mnie, abym napisała, jak uczucia stają się Nowym Stwarzaniem. Poprosiłam Swamiego, aby wyjaśnił.

21 styczeń 2004 r. Medytacja popołudniowa

Vasantha : Swami, przeprowadziłeś ceremonie zaślubin wielu. Jak bardzo chciałam, abyś przeprowadził ceremonię zaślubin trojga moich dzieci. Swami, Ty nie przeprowadziłeś nawet jednej ceremonii! A teraz nawet nie pobłogosławisz zaproszenia na ślub Sathyana! Dlaczego?

Swami : Posłuchaj mnie, nie płacząc. Tak, przeprowadziłem ceremonie ślubne wielu i co jest w tym szczególnego? Wszystko to odbywa się zgodnie z karmą. Czy uczynili oni coś szczególnego, aby byli tego godni? Pobłogosławienie zaproszenia na ślub Sathyana jest zwyczajnym uczynkiem. Moje uczucia weszły w niego. Jego narzeczona jest twoją iskierką, zatem uczucia twoje weszły w nią. Dzięki temu narodzi się im boskie dziecko.

Teraz wyjawię ci prawdę. Sprawowałaś surową pokutę zanim narodził się Sathyan, aby mógł on się urodzić. Wszyscy w twoim domu mieli tylko tę jedną myśl, jak intensywną pokutę. Dlatego on jest Moim aspektem. Tylko Moje uczucia są w nim. Gdy Sathyan będzie żonaty, urodzi się mu boskie dziecko, z uczuciami  Premy i Sathyi.

Prosiłaś o Vasanthamayam mówiąc, że wszyscy powinni stać się jak Vasantha i że twoje uczucia powinny wyjść w każdego i sprawić, że wszyscy będą w stanie  Jeevan Muktha. Powiedziałaś, że wszyscy powinni stać się twoimi dziećmi. Napisałaś o Vishwagarbha (czyt. wiszwagarba – tłum.), obdarzając swoimi uczuciami. Jak wszyscy mogą stać się twoimi dziećmi? Czy możliwe jest, aby wszyscy weszli w twoje łono?

Istnieje tylko jeden sposób. Twoje uczucia Prema wejdą we wszystkie kobiety, a Moja Sathya we wszystkich mężczyzn. Dzieci, które urodzą się z tych uczuć, to Nowe Stworzenie Sathya Yugi. Jest to przyczyna Nowego Stwarzania. Nie będzie to stworzenie, które wyłoni się po unicestwieniu. Nowe dzieci narodzą się z naszych uczuć. Napisz, że ślub Sathyana jest tego przykładem.

ABY DOKŁADNIEJ ZROZUMIEĆ, CO SWAMI POWIEDZIAŁ, zajrzyjmy do mojej wcześniejszej książki „Ponad Upaniszadami”, gdzie jest mowa o Vasanthamayam i Vishwagarbha. Podam krótkie streszczenie.

27 sierpień 2003 r. Medytacja

Vasantha : Swami, kocham Ciebie. Chcę Ciebie. Powiedziałeś, że zabrałeś mi wszystko, a mimo to trudno jest mi to znieść.

Swami : Nie płacz...czy możesz przestać Mnie kochać? Czy możesz przestać oddychać? Prema jest twoją prawdziwą naturą!

Vasantha : Swami, wczoraj Sandy i Nicola zapytały mnie, czy mogą wrócić w erze Awatara Prema Sai. Daj mi wszystkich dziesięcioro jako moje dzieci...nie Swami! Wszyscy na tym świecie powinni narodzić się jako moje dzieci. Powinni urodzić się nam obojgu. Obdarz mnie taką łaską. Czy łzy moje nie topią Twego serca?

Swami : Nie płacz. Spójrz na Mnie. Wszyscy są twoimi dziećmi. Ty jesteś Prakrithi, stworzeniem; ty jesteś Matką wszystkich. Dlatego doświadczasz tak silnych emocji i uczuć.

Vasantha : Nie wiem o tym wszystkim. Wiem jedynie, że wszyscy powinni się nam narodzić! Wszyscy powinni stać się naszymi dziećmi.

Swami : Jest to twoja prawdziwa natura. Przybyliśmy tu jedynie po to.  Przyprowadzimy ich wszystkich jako nasze dzieci.

Vasantha : Swami! Oddaj mi moje dzieci…chcę je.

(…Nie będąc w stanie znieść siły tych uczuć, płakałam i jęczałam.)

Swami : Na pewno ci dam, nie płacz.   Twoja pokuta i łzy mają moc przyciągania całego świata.

Vasantha : Dałam Ci wszystkie matczyne uczucia, ale nadal targają one mną. Dlaczego nie jestem w stanie tego znieść? Chcę moje dzieci!

Swami : Im więcej wody bierze się ze studni, tym więcej się jej pojawia. Mimo iż podporządkowałaś Mi wszelkie uczucia, wyłania się ich więcej. Zaprowadzi to świat do transformacji. Kiedy przybędziemy ponownie w okresie Prema Sai, urodzi się nam dziecko, syn, który będzie reprezentantem wszystkich ludzi świata. Nie płacz. Uspokój się i połóż się na pewien czas.

(…przez cały dzień płakałam, obdarzając uczuciami aszramitów.)

28 sierpień 2003 r.

Vasantha : Swami! Swami! Cały świat to moje dzieci.  Powinny wejść one do mego brzucha; powinny być one chronione przed niebezpieczeństwami świata. Proszę Swami! Proszę, daj mi moje dzieci! Nie! Nie! Nie w moim brzuchu, będę nosiła je w łonie; dopiero wówczas otrzymają one pokarm, który spożywam, wodę, którą piję i nektar Sai, który piję. Nektar Sai, który piję, powinien zmieszać się z ich ciałem. Stanie się to tylko wtedy, gdy będę trzymała je w łonie.

Ujawniłeś Arjunie kosmiczną formę czasu i pokazałeś, jak wszyscy byli miażdżeni w Twoich ustach. W taki sam sposób ja powinnam przyjąć kosmiczną formę. Wszyscy powinni przyjść do mego brzucha. Daj mi ręce jak Kavandan, usta w moim brzuchu, abym mogła zgromadzić wszystkich i wprowadzić ich w siebie. Powinni oni jeść pożywienie tylko takie, jakie ja jem. Wszyscy powinni czerpać radość z nektaru Sai, który ja piję. Będę wszystkich karmić nektarem Sai. Kiedy dzieci moje wyjdą, wszystkie będą jak Mędrzec Suka (czyt. sjuka – tłum.). Z chwilą, kiedy się urodzą, będą wołały: “Sai, Sai”. Powinny myśleć one tylko o Sai.

Swami :Nie płacz. Czy ktokolwiek płakał, jak ty, prosząc o to? Ty jesteś Shakthi. Jesteś naczyniem nektaru, karmisz swoje dzieci nektarem. Wszyscy otrzymają Mukthi od tej Shakthi.

MĘDRZEC SUKA URODZIŁ SIĘ Z CAŁKOWITĄ MĄDROŚCIĄ. Jak tylko się urodził, udał się na poszukiwanie Boga. Podobnie jak on, chciałam, aby wszyscy kochali tylko Boga. Domagałam się tego od Swamiego. Chcę, aby każdy kochał Boga, jak Mędrzec Suka. Wszyscy powinni mocno wierzyć w to, że wszystko prócz Boga to Maya.

Dlaczego chcę nosić wszystkich ludzi tego świata w łonie? Jaki jest powód? Swami mówi, że ekspansją Premy jest macierzyństwo. Kiedy uczucia miłości do Boga przekraczają wszelkie granice, stają się one uczuciami macierzyńskimi. Nie każdy potrafi zrozumieć uczucia Premy, ale uczucia matczyne i miłość matki znana jest wszystkim.

Uczucia mojej Premy całkowicie pozbawione są żądzy. Rozkwitły one jako uczucia matczyne. Czy ktokolwiek potrafi wyobrazić sobie ich głębię i poświęcenie? Nie dającą się zmierzyć moc uwolniona została ze skoncentrowanej miłości, jaką obdarzam Boga przez dwie ery. Gdy dochodzi do erupcji huczącego wulkanu Premy, iskry sypią się na wszystkie strony. Ogień mądrości spala wszelką karmę na popiół, przynosząc Powszechne Wyzwolenie.

Jest to mój stan. Uczucia Powszechnego Macierzyństwa wzbierają we mnie. Moje łzy nie przestaną lać się i zmagania moje nie ustaną, dopóki nie uzyskam Mukthi dla wszystkich.

Miłość jest Jedna. Miłość do Boga to Prema. Kiedy rozprzestrzenia się ona na cały świat, staje się Powszechnym Macierzyństwem. Postrzeganie tylko Boga i obdarzanie Go miłością to Prema. Jest to dvaita, dualizm. Umysł pochłonięty Bogiem, widzi Go wszędzie. Widzenie Boga wszędzie to advaita, nie dualizm. Ponieważ pragnęłam poślubić Boga, postrzegam teraz wszystkich na świecie jako swoje dzieci.

Prema dojrzewa i staje się uczuciami matczynymi. Najpierw umysł powinien skupić się na jednej formie. Jest to Prema. Obdarzałam skoncentrowaną miłością Boga. Kiedy miłość moja rozprzestrzeniła się i objęła cały świat, stała się Powszechnym Macierzyństwem.

Każdy z nas odczuwał uczucia matki, jej miłość i poświęcenie. Skoro uczucia matki do dziecka są tak silne, wyobraźcie sobie moc uczuć matki, która traktuje wszystkich na świecie, jak swoje dzieci. Kontemplujcie nad tym, a wtedy zrozumiecie mój stan.

Swami powiedział:

Twoje uczucia macierzyńskie dokonają transformacji każdego i zapoczątkują Sathya Yugę. Jest to zasada Prakrithi, do tej pory nieznana światu. Świat widział tylko jedną stronę Boga, to znaczy Purushę (czyt. puruszę – tłum.), teraz ujrzy on drugą stronę, Prakrithi.

MOJE MATCZYNE UCZUCIA  zaprowadzą każdego na świecie do Sathyi, Prawdy. Jedynie matka potrafi pokazać ojca. Moje matczyne uczucia pokazują Boga, Ojca. Moim obowiązkiem jest zaprowadzić każdego do Prawdy, Sathya Sai. Celem mego życia jest przyprowadzić was z powrotem do Niego, od którego przybyliście. W tym ostatnim okresie mego życia zadaniem moim jest widzieć wszystkich wyzwolonych. Odniosę zwycięstwo, urzeczywistniając to zadanie!

Uczucia powyższe opisałam jako  „Vishwagarbha, Kosmiczne Łono” w książce „Ponad Upaniszadami”. Uczucia mej Premy ściągają Prawdę i torują drogę ku Powszechnemu Wyzwoleniu. Tęsknię i domagam się tego, że wszyscy na całym świecie powinni stać się moimi dziećmi.

Swami powiedział:

Powszechne łono nie jest  możliwe, ale uczucia twoje wejdą w każdą kobietę. Moje uczucia Sathya wejdą w każdego mężczyznę. Jest to jedyny sposób, aby narodziły się boskie dzieci.

POPRZEZ MAŁŻEŃSTWO mego wnuka Sathyana Swami pokazuje, jak Sathya wchodzi w każdy atom stworzenia. Owe uczucia Sathya jednoczą się z Premą i prowadzą do narodzin boskich dzieci. Boskie dzieci rodzą się wskutek związku uczuć Swamiego i moich. Pan obiecał, że kiedykolwiek dojdzie do spadku dharmy i wzrostu nieprawości, zstąpi On. Narodzi się On w każdym, aby przemienić Erę Kali w Sathya Yugę.

20 wrzesień 2003 r. Medytacja popołudniowa  

Płakałam myśląc, że nie jestem w stanie widzieć ani rozmawiać z fizyczną formą Swamiego.

Swami powiedział:

Osiągnęłaś tak wielkie wyżyny Premą, że rodzą się boskie dzieci! Twoja bezgraniczna Prema do Mnie przyjęła ich formę! Dzieci te Dzieci te są świadectwem głębi Premy, jaką Mnie obdarzasz. Skoro ta skoncentrowana Prema sprowadziła boskie dzieci, wobec tego dlaczego twoje matczyne uczucia nie miałyby dokonać transformacji całego świata?

PREMA, KTÓRĄ OBDARZAŁAM Sai Krysznę przez dwie ery, przekroczyła wszelkie granice i sprawiła, że szalałam za Nim. Nie było dla mnie możliwe życie bez Niego ani przez jedną chwilę. Istniałam myśląc tylko o Nim, nie posiadając żadnego kontaktu ze światem zewnętrznym. Powoli ta przelewająca się Prema napełniła Jego serce. W 1999 r. w medytacji Swami umieścił dziewięć klejnotów,  navaratna, w moim brzuchu. Powiedział mi, że będą to boskie dzieci, które narodzą się wybranym rodzicom. Dotychczas urodziło się sześcioro dzieci:

Pierwsze dziecko - Sai Aswin Kumar, iskierka boga Aswini, urodził się na Sri Lance.

Drugie - Sai Krupananda, iskierka Subhadra,  urodził się w Whitefield.

Trzecie - Sai Sanatana, iskierka Mędrca Sanatana, Erode.

Czwarte - Sai Sanat Kumar, iskierka Mędrca Sanat Kumara, Faridabad.

Piąte - Sai Prema, iskierka konchy Pana Vishnu, Coimbatore.

Szóste - Sai Sanaka, iskierka Mędrca Sanaka, Bangalore.

Navaratna, które Swami dał w medytacji, narodziły się teraz fizycznie. Jak to się stało? Nigdy nie rozmawiałam, ani nie miałam kontaktu z fizyczną formą Swamiego z wyjątkiem odebrania padanamaskar. Widuję Go i rozmawiam z Nim tylko w medytacji. Wspomniane boskie dzieci stworzone zostały moją silną Premą. Czy wobec tego nie jest możliwe, aby moje matczyne uczucia dokonały transformacji każdego człowieka na tym świecie?

Zasada: To nasze myśli i uczucia stają się pokutą.

Pokuta mojej Premy stworzyła dzieci w fizycznej formie. W ten sam sposób, pokuta moich matczynych uczuć zmieni wszystkich i zapoczątkuje Sathya Yugę.

Z czuć Premy uczyniłam ofiarę dla Swamiego. Przyjął On moją ofiarę, zwracając mi ją jako Sathya Prasad. Sathya stała się moim pożywieniem. Sathya prasad, który spożyłam, doprowadził do narodzin boskich dzieci. One są Swamiego Prasadem. Prema i Sathya połączyły się, przyjmując formę dzieci. Dzieci te dowodzą, że czysta, boska Prema, która jest ponad śladami świadomości ciała, może osiągnąć wszystko.

W Dwapara Yudze Pan przekazał dziecko od  Devaki do łona  Rohini i narodził się Balarama (starszy brat Kryszny – tłum.). Podobnie dziewięcioro dzieci zostało przekazanych z mego łona. Wszystkie dzieci rodzą się w odpowiednim czasie. W ten sam sposób moje matczyne uczucia dokonają transformacji ludzkości sprawiając, że wszyscy staną się moimi dziećmi. Kiedy Sathya i Prema wejdą w każdego, wszyscy zmienią się i staną się boskimi dziećmi. Rozkwitnie Sathya Yuga. Każde dziecko jest odbiciem natury i cech swoich rodziców. Tak samo dzieci Sathyi i Premy będą... ich czystym odbiciem!

Swami powiedział:

Sathyan jest Moją iskierką, jego narzeczona Shree jes twoją iskierką. Po ślubie będą mieli oni boskie dziecko.

WNUK MÓJ SATHYAN MA SWAMIEGO aspekt, przedstawiający Prawdę, a  Shree jest Premą, ponieważ posiada ona mój aspekt. Związek Sathyi i  Premy doprowadzi do narodzin boskiego dziecka. Widzieliśmy już, jak bez kontaktu cielesnego, a jedynie za pomocą uczuć narodziło się dziewięcioro boskich dzieci. Tu Swami podaje nowe wyjaśnienie dotyczące Nowego Stworzenia, posługując się przykładem małżeństwa Sathyana i  Shree. W następnym rozdziale przyjrzymy się temu bliżej.

29 wrzesień 2003 r.

Radha nie urodziła się w wyniku prokreacji, urodziła się poprzez uczucia. Jak?

Powstało pytanie, czy możliwe jest, aby mieć skoncentrowaną Premę Ramy i Sity? Pojawiło się uczucie, będące odpowiedzią na to pytanie. Uczucie to przyjęło formę dziecka. Shiva i Parvati wzięli to dziecko i dali je Vrushabhanu (czyt. waruszabanu – tłum.). Nazwał on je Radha i opiekował się nią, jak własną córką. Tak więc Radha przyjęła formę poprzez uczucia.

Jak urodziła się Sita? Król Janaka orał ziemię, przygotowując miejsce na  budowę Yagashali (czyt. jagaszali; świętego paleniska – tłum.) W trakcie orki ujrzano dziecię, owinięte w futro; była to  Sita. Andal znaleziono pod krzewem tulsi (świętej bazylii – tłum.). Wszystkie wspomniane narodziny nie miały związku z fizycznymi rodzicami; dzieci te zamanifestowały się same.

Mężczyzna i kobieta zawierają związek małżeński, kwitnie miłość między nimi. Z tych uczuć miłości rodzą się dzieci. Dzieje się to na zwykłym, fizycznym poziomie. Kiedy uczucia zostaną wzniesione ponad poziom fizyczny i kiedy będą oczyszczone, co się stanie? Zapytałam o to  Swamiego w medytacji.

Swami powiedział:

Zwykłe dzieci rodzą się rodzicom, które żyją na zwyczajnym poziomie fizycznym; ich wrażenia oparte są na wrażeniach ich rodziców. Dzieci o przebudzonej świadomości rodzą się tym, którzy żyją na poziomie ciała subtelnego. Dzieci urodzone tym, którzy żyją w ciele przyczynowym, będą duszami o wysokim poziomie ewolucji duchowej.

PRZYKŁAD: ZAMROŻONA WODA w formie kostki zajmuje ograniczoną przestrzeń. Kiedy topnieje, zajmuje większą powierzchnię. Gdy gotujemy wodę, para zajmie więcej przestrzeni. Im subtelniejsza staje się woda, tym większą ma moc. Podobnie, moc ciała fizycznego jest ograniczona. Kiedy przeniesiemy się do ciała subtelnego, moc wzrośnie. A jeżeli przejdziemy do ciała przyczynowego, moc będzie jeszcze większa.

Zgodnie z karmą danej osoby z poprzednich wcieleń, rodzi się ona w ciele fizycznym. Narodziny w określonej rodzinie zgodne są z dobrymi i złymi uczynkami oraz wrażeniami z poprzednich narodzin. Wszyscy członkowie rodziny powiązani są ze sobą łańcuchem podobnej karmy oraz wrażeń. W związku z tym dziecko narodzone w zwyczajnej rodzinie jest zwyczajne.

Jeżeli ktoś zawrze związek małżeński po stosowaniu regularnych praktyk duchowych, urodzą się dzieci ze świadomością duchowości. Jeżeli praktykowane jest intensywne oddanie, jeżeli ktoś sprawuje pokutę i uzyskuje wyższe stany, dzieci jego będą duszami o wysokim stopniu rozwoju duchowego i świętymi. Awatarowie rodzą się tym, którzy wznieśli się ponad wszelkie stany i uzyskały stan Jeevan Mukthi. W taki oto sposób rodzą się dzieci z różnymi poziomami świadomości.

Istnieją trzy stany świadomości:

Bhoothakash (czyt. butakasz – tłum.), zewnętrzna przestrzeń jest wszystkim, co widzimy na tym zewnętrznym świecie.

Chitakash (czyt. czitakasz – tłum.)  jest przestrzenią umysłu. poprzez praktykę medytacji zaczynamy widzieć wewnątrz. Mamy wiele doświadczeń poprzez sny, wizję i wyobraźnię.

Chidakash (czyt. czidakasz – tłum.) jest przestrzenią wewnętrzną. Ciemna przestrzeń zostaje oświetlona, kiedy Pan zaczyna ujawniać Siebie. Pan przebywa w sercu. Ten wewnętrzny świat to Sathya, Prawda. Świat zewnętrzny jest zniszczalny. Musimy uzyskać wizję niezniszczalnej Atmy, stałej formy Pana, naszego ishta deva (czyt. iszta dewa – tłum.). Uzyskujemy ją poprzez regularną sadhanę.

Ci, którzy wierzą, że zewnętrzna przestrzeń jest prawdziwa, złapani są przez iluzję. Nie znają oni niczego prócz fizycznego świata. Ponieważ pogrążeni są oni w świecie przywiązań i pragnień, rodzą im się zwyczajne dzieci, które nurzają się w morzu życia tego świata. Dzieci o wzniesionym poziomie świadomości rodzą się tym, którzy ewoluowali do wyższych poziomów świadomości. Dzieci o mocnym charakterze, wielkie dusze rodzą się tym, którzy uzyskali najwyższe stany duchowe.

Dlatego w dawnych czasach posyłano dzieci do Gurukula na dwanaście lat. Tam dzieci mieszkały z guru, nie mając kontaktu ze światem zewnętrznym.  Obserwowały one zachowanie guru i przejmowały jego wzorcowe cechy. Maya tego świata  nie była w stanie ich przyciągnąć. Kiedy dzieci takie kończyły pobyt w Gurukula, były one w pełni przebudzonymi duszami na poziomie ciała przyczynowego. Po powrocie do domu osoby takie zawierały związek małżeński i rodziły im się dzieci obdarzone mądrością. W taki oto sposób linia mędrców była kontynuowana. Na przykład Mędrzec Vyasa urodził się  Medrcowi Parashara, a Mędrzec  Suka urodził się Mędrcowi Vyasa.

Wcześniej dowiedzieliśmy się, że uczucia odgrywają znaczącą rolę w narodzinach dzieci. Mędrzec Suka i Dhritharashtra byli dziećmi tego samego ojca! Teraz ludzie żyją jak zwierzęta, stąd dzieci, które im się rodzą, są też jak zwierzęta. Boskie dzieci urodzą się jedynie, gdy powróci system edukacji Gurukula. Współczesna edukacja daje ograniczoną korzyść. Powinniśmy wrócić do systemu edukacji, który istniał w czasach Wed.

Inny przykład: wielki wielbiciel Vithoba wolny był od przywiązania i chciał porzucić ten świat. Jednak rodzice jego zmusili go do tego, aby się ożenił. Kiedy Vithoba się ożenił, porzucił rodzinę i stal się  sanyasinem. Jednakże będąc posłusznym woli swego guru, Vithoba powrócił do życia jako głowa rodziny. Guru pobłogosławił go i powiedział mu, że będzie miał on trzech  synów, którzy będą iskierkami Brahmy i Wisznu i  Sziwy córkę, która będzie iskierką Matki Szakti. Następnie urodził się Jnanadeva, aspekt Wisznu, Nivrittinath, aspekt Sziwy, Mukthabhai, aspekt Szakti oraz  Sopana, aspekt Brahmy. Owe boskie dzieci nauczały świat miłości i oddania. Dzieci Vithoby urodziły się dopiero, gdy uzyskał on ciało przyczynowe, urodziły się one zatem jako aspekty boskości. Wszyscy mędrcy i święci żyli w ten sposób. Najpierw przygotowywali się, aby zostać sanyasinami, a dopiero później zawierali związek małżeński. Dlatego rodziły się im dzieci duchowo rozwinięte.

Stąd też, jeżeli dzieci urodzą się, gdy ktoś uzyska przyczynowe ciało, są one wysoko duchowo rozwinięte, są aspektami boskości. To samo miało miejsce w związku z narodzinami mojej córki Kaveri i jej syna Sathyana. Swami podał mi przyczynę narodzin Kaveri. Powiedział, że w trakcie pierwszego spotkania  Radhy i  Kryszny doszło do połączenia ich uczuć, co przyjęło formę światła. Światło to pozostało z Radhą i w obecnej erze narodziło się ono jako Kaveri.

Wychowałam swoje dzieci, stosując surowe zasady dyscypliny, aby stanowiły one idealny przykład. Karmiłam je boskimi uczuciami. Kiedy Kaveri wyszła za mąż, cała rodzina modliła się:  ,„Swami, Ty powinieneś się jej urodzić.” Napisaliśmy do Niego wiele listów, zawierających tę modlitwę.  Gdy Kaveri zaszła w ciążę, każdy napisał przy pomocy vibuthi  „Om Sri Sai Ram” na jej brzuchu. Każdy z nas miał w sobie tylko tę jedną myśl, że Swami powinien się narodzić. W chwili porodu Kaveri płakała z powodu bólów porodowych. My natomiast modliliśmy się na zewnątrz sali szpitalnej. Myślałam: „Tylko Swami powinien się narodzić, tylko Swami”. W końcu usłyszeliśmy krzyk narodzonego dziecka: „Sathya Sai, czy przybyłeś?”  Pytając w powyższy sposób, weszłam do sali, aby zobaczyć dziecko. W tym momencie nazwałam je „Sathyan”.

Sathyan mieszkał ze mną przez pewien czas. Był on zawsze ze mną w czasie modlitwy, medytacji itd. Kiedy miał pięć lat, pojawiła się cysta na jego głowie. Lekarze chcieli operować, ale my nie zgodziliśmy się i codziennie stosowaliśmy  vibuthi. Po pewnym czasie cysta rozpuściła się. Sathyan napisał wiersz o tym. Powiedziałam, aby napisał go w formie listu i wysłał go do czasopisma duchowego (w Prashanthi Nilayam – tłum.) „Sanathana Sarathi”. List został opublikowany pod tytułem: „List małego dziecka, stapiający serce.”

Sathyan  był bardzo bystrym uczniem, o kochającej i dobrej naturze. Wychowany został tak, że miał dobre zwyczaje i oddanie. Tydzień przed swoim ślubem udał się boso na samotną pielgrzymkę. Odwiedził Tirupathi oraz wiele innych świątyń.

Po ukończeniu kształcenia w Gurukula, uczniowie najpierw powinni udać się na pielgrzymkę i dopiero po tym rozpocząć życie człowieka żonatego. Tak też postąpił Sathyan. Dlatego Swami tak dużo mówił o jego ślubie ujawniając, że Sathyan jest Jego iskierką.

18 styczeń 2004 r. Medytacja

Swami powiedział:

Pokutowałaś dla Mnie, aby on się urodził, stąd Sathyan ma w sobie Moją małą iskierkę. Shree jest twoją iskierką; będą oni mieli boskie dziecko. Takie było ich przeznaczenie, zanim jeszcze się urodzili.



1 sierpień 2003 r. Medytacja

Vasantha : Swami, napisałam, że kiedy otwiera się Sahasrara i kiedy człowiek staje się pusty, zostaje wypełniony Prawdą. Czy jest to prawidłowo?

Swami : Po tym, jak jest się całkowicie pustym i wypełnionym Sathyą, staje się Prawdą. Jest to stan Istnienia. A teraz Prawda pragnie tworzyć. Jest to twoja wola, dotycząca Nowego Stworzenia.  Stanie się to działanie,, kiedy twoje uczucia wejdą we wszystkich. Wzniesie to ich stan od poziomu fizycznego do poziomu ciała przyczynowego.

DOMAGAŁAM SIĘ OD SWAMIEGO, ŻE POWINIEN zabrać wszelkie moce ode mnie i uczynić mnie pustą. Swami otrzymał ode mnie wszystko, sprawił, że stałam się pusta, a następnie wypełnił mnie Prawdą.

Jak ludzie zostaną poddani transformacji dla Nowego Stworzenia? Ciało pozostanie to samo, ale zmienią się uczucia. Poprzez stan wzniesionych uczuć, uzyskana zostanie wyższa świadomość i i ciało przyczynowe. Moje uczucia wejdą we wszystkich.

Jak funkcjonują te uczucia? Weźmy przykład z książki „Autobiografia Jogina”  Paramahamsy Yogananady. W książce tej, guru autora, Sri Yukteshwar (czyt. jukteświar – tłum.) podaje wyjaśnienie, dotyczące świata ciała subtelnego i przyczynowego. Mówi on, że po śmierci udajemy się do świata ciała subtelnego, żyjemy tam przez tysiąc lat, a następnie udajemy się do świata ciała przyczynowego, gdzie możemy żyć przez wiele tysięcy lat. Następnie uzyskuje się Mukthi. Jest to droga Krama Mukthi, wyzwolenia stopniowego. Jednakże będąc w ciele fizycznym, możemy wznieść się ponad ciało subtelne i przyczynowe poprzez praktykowanie intensywnej sadhany i uzyskać ciało Super Przyczynowe. Udowodniłam to poprzez swoje życie.

Zmysły nie funkcjonują w świecie ciała przyczynowego, istnieją tylko uczucia. Na przykład: w świecie ciała przyczynowego działania nie są stymulowane przez zmysły. Wszystko można stworzyć i zniszczyć poprzez moc kosmicznego umysłu. Narodziny oraz narodziny ponowne występują tylko na poziomie myśli. Święty Yukteshwar mówi o świecie przyczynowym:

…”Istoty będące w ciele przyczynowym tylko poprzez samą myśl są w stanie widzieć, słyszeć, próbować, wąchać, dotykać; wszystko stwarzają i niszczą jedynie mocą kosmicznego umysłu. Zarówno śmierć, jak i ponowne narodziny w świecie przyczynowym odbywają się w myśli. Istoty będące w ciele przyczynowym, kosztują jedynie ambrozji wiecznej, nowej wiedzy. Piją ze źródeł spokoju, wędrują po bezdrożnej glebie percepcji, pływają w bezkresnym oceanie błogości. Ich ciała, będące wytworem myśli, przemierzają tryliony planet, stworzonych przez ducha, będących świeżymi banieczkami wszechświatów, gwiazdami mądrości, widmowymi snami złotej mgławicy na niebiańskim łonie nieskończoności.”

Istoty świata przyczynowego mogą tworzyć nowe planety i nowe światy. Podróż ich kończy się z chwilą wzniesienia się ponad świat przyczynowy. Udają się one na wyższe planety i łączą swoją indywidualną wolę, moc mentalną, spokój, miłość, głos świadomości, samo dyscyplinę oraz koncentrację w oceanie Najwyższej błogości. Następnie opuszczone zostają wszystkie trzy ciała i istoty osiągają stan nieśmiertelności.

Ja jestem w takim stanie. W stanie tym nie istnieje nic z tego świata. Byłam w stanie przynieść Srebrną Wyspę ze swej Chidakashy (czyt. czidakaszy – tłum.) jako Mukthi Nilayam. Jest to zaiste Vaikunta, świat przyczynowy.

Swami mówi:

Ta Vaikunta, znana jako  Mukthi Nilayam nie jest zbudowana ze zwykłych cegieł i zaprawy murarskiej. Zbudowana została twoją  Premą, mądrością i poświęceniem.

OD DZIECIŃSTWA ŻYŁAM  tylko jedną myślą, że powinnam poślubić Krysznę. Modliłam się, płacząc nieustannie. Następnie Swami powiedział mi, abym pozostawiła za sobą wszelkie więzy tego świata i zdjęła  Mangala Sutrę (odpowiednik ślubnej obrączki – tłum.). Postępując zgodnie z tym nakazem, porzuciłam wszystko i zostałam sanyasinem. Z kolei Swami powiedział mi, aby zrobiono mi nową  Mangala Sutrę. Wówczas pobłogosławił ją, Swoim boskim dotykiem i powiedział, abym ją nosiła. Moja Prema do Swamiego doprowadziła do boskich dzieci. Moja usilna myśl, tęsknota i łzy wstrząsnęły Bogiem i sprawiły, że spełnił On moje pragnienie. Srebrna Wyspa została stworzona na poziomie świata subtelnego, na której żyłam z Nim. Kiedy dokonałam dalszego oczyszczenia Swami wykazał, że Srebrna Wyspa to  Vaikunta. Żyłam z Nim wówczas w ciele przyczynowym. Otworzył On bramy mądrości, która poszerzała się stopniowo.  Po ujawnieniu wielu prawd Swami powiedział mi, że teraz jestem na poziomie ciała Super Przyczynowego. A teraz Swami mówi, że  Mukthi Nilayam to Bhooloka Vaikunta (czyt. buloka waikunta – tłum.), Niebo na Ziemi.

Kiedyś Swami rzekł:

Viswamitra próbował posłać Trishanku do nieba mocą swojej pokuty; stworzył on oddzielne niebo dla króla. Mocą swojej pokuty ty nie tylko stworzyłaś niebo, ale również Samego Boga. Sprowadziłaś Vaikuntę na Ziemię, aby dać wyzwolenie wszystkim.



Sathyan studiował kardiochirurgię u słynnego chirurga Dr. Cheriana, asystując mu przy wielu operacjach. Następnie studiował on informatykę i skończył ją z wyróżnieniem, a mimo to nie mógł dostać pracy. Wielu pracodawców mówiło, że ma on zbyt duże kwalifikacje. Ostatecznie Sathyan znalazł pracę w Bangalore, ale otrzymywał bardzo niską pensję. Wówczas to kontynuował on studia w instytucie BITS, Pilani i uzyskał bardzo wysokie oceny ze wszystkich przedmiotów; prawdę powiedziawszy był on jedynym studentem, którego przyjęto z regionu  Tamil Nadu. Mimo to nie znalazł on pracy. Sathyan nie zniechęcił się. Jego oddanie i wiara nie uległy zachwianiu. Stanowczo trzymał się on prawdy i prawości. W owym czasie nieoczekiwanie poczyniono przygotowania do jego ślubu. Kiedy zapytałam Swamiego, powiedział On, że Sathyan poślubi Shree. Ponownie wyraziłam rozczarowanie, że Swami nie przeprowadzi ceremonii zaślubin.

Swami powiedział:

"Poddałem Sathyana wielu próbom ogniowym. A teraz ten Sathya wejdzie w Sathyana. Ty sprawiłaś swoimi łzami i oddaniem, że boskość wejdzie w niego."

NIE MA NIC SZCZEGÓLNEGO W TYM, ŻE SWAMI przeprowadza rytuał zaślubin. Powinniśmy sprawić swoim oddaniem, że Swami ujawni Swoją obecność. Kiedy tacy wielbiciele wchodzą w związek małżeński, rodzą się im boskie dzieci. Do dlatego Swami poddał Sathyana surowym próbom.

Co zdarzyło się w dniu 27-go maja 2003 r.?

Swami powiedział, że przyjedzie do Mukthi Nilayam. Daliśmy do zrobienia Mangala Sutrę, aby  Swami ją pobłogosławił. Poczyniono wiele gruntownych przygotowań na Jego przyjazd. Ale ostatecznie Swami nie przyjechał; wszyscy byli bardzo rozczarowani.  

Nie nałożyłam na siebie nowej Mangala Sutry, ponieważ  Swami jej nie pobłogosławił. Później pojechałam do Nagercoil i odwiedziłam dom, w którym dzieją się cuda  Swamiego. Tam Swami pobłogosławił Mangala Sutrę i powiedział, abym ją nosiła. Kiedy wyznaczono datę ślubu Sathyana, Swami powiedział, że Mangala Sutra jest dla Sathyana i  Shree. Powiedział On: “Sathyan jest Moją iskierką, a Shree jest twoją, kiedy zatem  Sathyan zawiąże Mangala Sutrę na niej, będzie to tak, jakbym to Ja wiązał ją wokół twej szyi.”

Wszyscy byli bardzo zdziwieni, kiedy Swami powiedział więcej o wspomnianym ślubie.

Więcej o Ślubie...

Swami : Jest to zaiste nasz ślub. Twoja Prema wejdzie w każdą kobietę, która podąża drogą dharmy. Moja Sathya wejdzie w każdego mężczyznę, który idzie drogą  dharmy. Zaślubiny Premy i Sathyi odbędą się i narodzą się boskie dzieci. Nasze uczucia wejdą w małżeństwo każdej pobożnej pary. Imiona i formy mogą być różne, ale ich uczucia będą nasze. Dzieci tych małżeństw urodzą się jako  Sathya prasad. Uczucia Sathya Sai i Vasantha Sai są takie same, jak uczucia  Kryszny i  Radhy; to te uczucia weszły w  Sathyana i Shree. W ten sam sposób nasze uczucia wejdą we wszystkich na świecie. Formy i imiona mogą różnić się, ale uczucia będą takie same. Takie same uczucia Sathya i Prema wejdą w tych, którzy są zaślubieni; ich dzieci będą  Sathya prasad.

Vasantha : Swami, dlaczego mówisz mi o tym wszystkim? Czy mam pragnienie, aby doświadczyć Ciebie fizycznie? Czy spełnię to poprzez wszystkie małżeństwa? Nie rozumiem. Nie chcę tego. Nie napiszę!

Swami : Napisz, nie rozumiesz, ale wszystko to prawda, napisz.

PRZEZ OSTATNIE DWADZIEŚCIA CZTERY LATA Swami trzymał to w tajemnicy. Dopiero teraz ujawnił prawdę o  Sathyanie. Ujawnił mi On teraz, ponieważ wzrosła moja mądrość. Prawda zostaje ujawniona, gdy wzrasta mądrość.

Swami powiedział:

Imię i formy zmienią się, ale uczucia pozostaną takie same. Tu nie istnieje związek z ciałem fizycznym, są to jedynie uczucia. Związek tych uczuć daje boskie dzieci. Podaj jako przykład małżeństwo Sathyana, aby to wyjaśnić. Jest to podstawa Nowego Stworzenia, Sathya Yugi. Wszyscy z żonami będą żyli jak mędrcy. Nasze uczucia wejdą w tych wszystkich, którzy idą drogą  dharmy. Twoje pragnienie od młodego wieku, aby poślubić Krysznę, stworzyło potężne wibracje; twoje silne uczucia wejdą we wszystkich i zapoczątkują Nowe Stworzenie.

JEST TO KOSMICZNE MAŁŻEŃSTWO, pomyślność wszystkich. Purusha jest formą Prawdy, a Prakrithi formą Premy. Wszyscy mężczyźni staną się Purusha, Prawdą, a wszystkie kobiety - Prakrithi, Premą.

Zasada: Prema + Sathya = Sathya Prasad

Kobieta symbolizuje  Jeevatmę, a mężczyzna Paramatmę; małżeństwo to łączenie się, całkowity związek. Takie jest wewnętrzne znaczenie. Jest to związek jeevy i Boga. W starodawnych czasach, kiedy wydawano dziewczynę za mąż, rodzice wierzyli, że ofiarowują ją Bogu. Ceremonia odbywała się z głęboką wiarą, że tak jest. Rodzice dokonywali rytuału, myśląc: „Oddajemy naszą córkę Bogu”.

22 styczeń 2004 r. Medytacja

Zapytałam Swamiego: “Proszę wyjaśnij mi ten temat szczegółowo.”

Swami powiedział:

Modliłaś się o to, aby każdy stał się Vasanthą; wszyscy powinni płakać i tęsknić za Mną, jak ty. Wylewałaś łzy w tym celu. Czy nie powinienem był uczynić czegoś, co byłoby odpowiedzią na twoje modlitwy? Dlatego powiedziałem, że Prawda ta wejdzie w każdą osobę. Pisz i nie płacz. Dałem na to dowód w boskim imieniu „Navaloka Kanyai”. Nasz ślub odbył się w każdym świecie. Ofiarowali Mi ciebie, jako swoją córkę. W każdym świecie ujrzano ciebie, jako ich przedstawicielkę.

SWAMI POKAZAŁ SYMBOLICZNIE w wizjach - Vasantha, ucieleśnienie Premy ofiarowana  Sathyi we wszystkich dziewięciu światach. Będzie zatem Nowe Stworzenie we wszystkich światach.

23 styczeń 2004 r. Medytacja poranna

Swami wyjaśnił dalej:

Chcesz doświadczyć Mnie. Mówisz, że nie wystarczy czcić Mnie dwiema rękoma, dwoma oczyma i jednymi ustami. Chciałaś tysiąc rąk, tysiąc oczu i ust, aby Mnie doświadczyć. Ale nie byłaś usatysfakcjonowana nawet i tym. Powiedziałaś, że wszyscy powinni stać się  Vasanthą; wszyscy powinni tęsknić i płakać jak ty, aby Mnie uzyskać. Następnie modliłaś się, aby nie tylko ludzie, ale i całe stworzenie, zwierzęta, w tym ptaki, drzewa i pozostałe rośliny, pnącza, aby wszystko to stało się Vasanthą. Dążyłaś do tego, aby doświadczyć Mnie poprzez całe stworzenie. Do tego, aby doświadczyć, potrzebny jest przedmiot.  Doświadczasz Prawdy poprzez całe stworzenie. Prema jest tą, która doświadcza, Sathya jest przedmiotem doświadczenia, a samo doświadczanie to dzieci.

Sathya i Prema rozdzielają się, aby Jeden doświadczył. Ty rozdzielasz Sathyę i Premę, istniejącą w tobie i doświadczasz. Związek Sathyi i  Premy, nasz związek, staje się Nowym Stworzeniem, Sathya Yugą. Dążyłaś do tego, aby wszyscy stali się twoimi dziećmi. Chcesz wydać wszystkie dzieci ze swego łona. Dlatego jesteś Stwórcą Sathya Yugi. Twoja Sathya i Prema wchodzi w każdego.

POKUTOWAŁAM I UCZYNIŁAM SIEBIE PUSTĄ, ofiarując wszelkie swe moce Swamiemu. Swami następnie wypełnił mnie Swoją Sathyą. Sathya zapragnęła wówczas stwarzać; stało się to Nowym Stworzeniem, Sathya Yugą. Purusha wyłonił się z Sathyi; pragnąc doświadczyć, oddzielił się więc jako Purusha i Prakrithi. Tak pojawia się stworzenie. Sathya jest w stanie Istnienia. W stanie tym powstaje pragnienie, aby doświadczać, jest to Stawanie się. Przyjmuje ono formę Viraat Purusha (czyt. wirat purusza – tłum.) i dzieli siebie na dwoje, na mężczyznę i kobietę. Zaczyna się stwarzanie.

W 2002 r. Swami poprosił mnie, a bym przybyła so Jaskini Vashista (czyt. waszista – tłum.) i powiedział, że pojawi się w fizycznej formie i poślubi mnie.

Swami powiedział:

Ty jako Czysta Świadomość połączyłaś się ze Mną, Czystą Świadomością. Nie jest to ślub lecz połączenie się. Zdarzenie to jest kamieniem węgielnym pod Sathya Yugę.

 W TRAKCIE CEREMONII OTWARCIA Mukthi Nilayam Swami powiedział: “To nie jest ceremonia otwarcia aszramu; jest to ceremonia otwarcia Sathya Yugi.”

W owym czasie Swami wziął Wszechświat, który umieścił w moim łonie i wypuścił go w przestrzeń, oświadczając:  “Niech zacznie się Nowe Stworzenie. Teraz wszelkie śluby, które będą się odbywać, będą ślubem twoim i Moim.”  

Od młodego wieku chciałam poślubić  Krysznę. Swami powiedział mi o tym więcej w medytacji.

Swami powiedział:

Szesnaście tysięcy księżniczek chciało poślubić  Krysznę. Uwięzione zostały przez demona Narakasurę. Sri Kryszna zabił demona i uwolnił księżniczki. Następnie przyjmując 16 000 form, żył On z każdą z nich. W ten sam sposób ty próbujesz dokonać przemiany każdego w Vasanthę. Wszyscy potrzebują Boga, aby doświadczenie było całkowite. Dlatego ty czynisz wszystko Sathyą swoimi uczuciami.

Innym razem Swami powiedział:

Zabicie Narakasury obchodzone jest jako  Deepavali (czyt. dipawali – tłum.). Sri Kryszna zabił Narakasurę z pomocą  Sathyabamy; teraz ty jesteś Sathyabama. Zniszczysz złe cechy, które są Narakasurą we wszystkich. Dlatego urodziłaś się w dniu święta Deepavali.

ZNISZCZĘ KARMĘ WSZYSTKICH, usunę wszystkie wrażenia z przeszłości i napełnię wszystkich swoją Premą. Dzięki temu wszyscy staną się Vasanthą. Podobnie jak ja, będą chcieli poślubić Boga. Stąd też napełnię Sathyą wszystkich mężczyzn. Gdy Sathya będzie we wszystkich mężczyznach, kobiety, które będą  Vasanthą poślubią Sathyę. Poślubią one Sathya Sai. Będzie to jeden sposób doświadczenia Prawdy w Sathya Yudze.

W Sathya Yudze ludzie doświadczą Świadomości Boga w dwojaki sposób:

Pierwszy sposób jest zewnętrzny – poprzez małżeństwo; ludzie będą żyć jak mędrcy Vashista, Vishwamitra i Vyasa. Urodzą się im boskie dzieci. Będą one pełne Jnany i  Premy. Będą one wielkimi, oświeconymi duszami, dziećmi nieśmiertelności.

Drugi sposób – Boga będzie można doświadczyć poprzez sadhanę. Podobnie jak Mędrzec Suka ludzie ci urodzą się ze świadomością. Ja też urzeczywistniłam Prawdę w sobie w taki sposób. Doświadczam Prawdy, mego kochanego Pana Sathya Sai w sobie.

Mimo że doświadczam Boga w sobie, nadal dążę do tego, aby mieć fizyczne doświadczenie. Zawsze pragnę darszanu Swamiego, Jego sparszanu i  sambaszanu. Kiedy zapytałam Swamiego o powód, powiedział On:  “W ostatniej chwili swego życia uzyskasz Mnie razem z fizycznym ciałem. Ciało twoje stanie się światłem i połączy się ze Mną. Dlatego zawsze pragniesz, aby widzieć Mnie fizycznie.”

Swami dodał: “W ostatniej chwili swego życia Radha położyła się na kolanach  Kryszny. Opuściła ciało patrząc na Niego i rozmawiając z Nim. Te głębokie wrażenia są powodem tego, że zawsze chcesz Mej fizycznej bliskości.”

Te silne uczucia są przyczyną tego, że pragnę, aby wszyscy stali się Vasanthą i doświadczyli Prawdy w fizycznym ciele. Jest to Vasanthamayam. Swami powiedział, że jest to jedyny sposób na to, aby zapoczątkować Sathya Yugę, jest to posłanie uczuć Sathyi i Premy każdemu. Tylko to przyniesie Nowe Stworzenie. To dla Sathya Yugi tęsknię za bliskością  Swamiego.

Sarvantharyami jest stanem, w którym Prawda wchodzi w każdą jeevę (czyt. dżiwę; duszę indywidualną – tłum.). W intencji Vasanthamayam modliłam się nie tylko o to, aby ludzie istoty, ale również zwierzęta, w tym ptaki, drzewa i inne rośliny, pnącza i wszystko pozostałe stało się  Vasanthą. Jest to zaiste „Isavasyam idam sarvam” – „Bóg przenika wszystko”.

Swami powiedział mi jakiś czas temu: “To nie Brahma tworzy  Sathya Yugę, czyni to twoja Prema.”

Na początku Stwarzania w każdej yudze wyłania się Pan Brahma. W trakcie poszukiwań, instruowany jest przez dźwięk „Ta Pa”. Kontempluje On, przez tysiąc lat pokutując, a uzyskawszy oświecenie przez Mantrę Gayatri, rozpoczyna zadanie stwarzania.

Spędziłam większość swego życia, pokutując. Przez wiele lat śpiewałam Mantrę Gayatri 108 razy trzy razy dziennie. Stosowałam wiele wyrzeczeń i ofiarowałam wszelkie owoce sadhany Swamiemu; gdy stałam się pusta, Swami wypełnił mnie Swoją Prawdą. Chciałam, aby wszyscy doświadczyli Swamiego i znalazłam wiele sposobów takich, jak Działanie  Samskara, Vasanthamayam, Vishwagarbha, i Powszechne Macierzyństwo.

Swami powiedział: „Ty jesteś Prawdą, tworzysz Nowe Stworzenie dla Sathya Yugi. Na początku cyklu er wyłaniają się, Brahmarishi (czyt. bramariszi – tłum.) jako pierwsze stworzone istoty, a następnie poprzez nich przybywa reszta. Zatem wszystko w stworzeniu to linia Mędrców. Sathya Yuga będzie taka sama. Wszyscy będą Mędrcami.”

26 styczeń 2004 r. Medytacja

Swami : Najpierw chciałaś poślubić Boga, a potem powiedziałaś, że wszyscy powinni stać się Vasanthą i poślubić Boga. Jak to jest możliwe? Jedynym sposobem jest Nowe Stworzenie. Tworzysz teraz zatem nową erę według własnych myśli i uczuć. Chciałaś, abym doświadczył ciebie, a teraz doświadczysz poprzez wszystkie formy. To się stanie. Doświadczysz Mnie przez wszystkie formy.

Vasantha : Swami, nie rozumiem tego, co mówisz.

Swami : To się stanie, będziesz żyć ze Mną we wszystkich formach. Chciałaś doświadczyć Mnie we wszystkich formach i to się stanie. Jak wieloma sposobami obdarzałaś Mnie swoją  Premą! Jak bardzo starałaś się, aby Mnie doświadczyć! Wszystkie te doświadczenia otrzymasz poprzez Nowe Stworzenie. Mędrzec Narada był świadkiem, kiedy Kryszna żył z 16 000 księżniczkami. Widział on Krysznę w każdym domu, odgrywającego różne role. Narada będzie zdziwiony, kiedy zobaczy, jak Sathya i Prema żyją w  Sathya Yudze! Obdarzyłaś Mnie Premą nie dającymi się policzyć sposobami.  Teraz ty doświadczysz w zamian poprzez każdy aspekt stworzenia.

27 styczeń 2004 r. Medytacja poranna

Swami powiedział:

Posłuchaj, zawsze mówisz, że nie uczyniłem dla ciebie niczego fizycznie. Teraz doświadczysz Mnie poprzez wszystkie formy. Doświadczysz miliony Sathya Sai poprzez miliony  Vasantha Sai.

GDY PISAŁAM POWYŻSZE SŁOWA, przyszedł e-mail od Annarosy z Włoch, przyjaciółki Nicoli. Opowiedziała o śnie, jaki miała...

“Jestem w Puttaparthi  i udaję się na darszan Swamiego. Ale Swami już nie udziela darszanu i wycofał się już. Ktoś mówi mi, że Vasantha Sai tu jest i że mogę ujrzeć ją. Idę tam, gdzie ona jest. Jest ona z dużą grupą wielbicieli, którzy z nią podróżują. Wszyscy mężczyźni ubrani są na pomarańczowo, a kobiety na biało.  

Vasantha Sai podchodzi do mnie i kładzie mi rękę na czole i otwiera mi trzecie oko.”

Pomyśleliśmy wszyscy, że Swami dał cudowny dowód na to, co powiedział w medytacji  Wszyscy mężczyźni staną się Prawdą,  Sathya Sai, co symbolizowały pomarańczowe ubiory, a wszystkie kobiety ubrane na biało, wskazywały na stan czystości Vasanthy Sai, Czystą Świadomość. Swami dał dowód za pośrednictwem snu. To, co powiedziałam w trakcie satsangu, zostało odzwierciedlone w umyśle kobiety we Włoszech! Wszystko, o czym piszę, otrzymuje w taki sposób potwierdzenie w postaci dowodu.

Vasantha : Swami, czy nie jest to przywiązanie, aby chcieć doświadczyć Ciebie fizycznie? Czy jest to żądza?

Swami : Mówisz jak szalona. Czy możliwe jest, aby Prawda rozkwitała, mając za podstawę uczucia zmysłowe? Czy Sathya Yuga może się narodzić na fundamencie fizycznego przywiązania? Nie, nie. Nie płacz. Spójrz, jaką ogromną miłością Mnie obdarzyłaś. Ta nieskończona Prema dokona transformacji tej Ery Kali, przemieniając ją w  Sathya Yugę.

POWIEDZIAŁAM O TYM NA SATSANGU I o tym, że wszyscy w Sathya Yudze będą żyli z żonami jak mędrcy. Jeżeli zapragną mieć dziecko, wybrany zostanie uroczysty moment na „Putradhanę”. Oboje małżonkowie będą szczerze oddani Bogu i nie będą mieli świadomości ciała. Wszyscy w Sathya Yudze będą w stanie  Jeevan Muktha. W nowej erze Sathya Yuga dharma znów stanie na czterech nogach. Ludzie będą podążali drogą prawości; będą myśleli, że ciało to jedynie instrument służący do uzyskania Boga.

Rozmawiałam z Kodai; opowiedziała mi ona pewną opowieść:  “Hanumanowi ofiarowano stanowisko Brahmy za jego wielkie oddanie. Hanuman powiedział: „Będę śpiewał imię Ramy póki nie stworzę wszystkich mężczyzn jak  Rama i wszystkich kobiet jak  Sita. Pod innym warunkiem nie zgodzę się przyjąć stanowiska Brahmy.” Takim stanowiskiem Swami mnie obdarzył. Jeżeli jestem Brahma, wobec tego myśli moje mogą stworzyć Nowe Stworzenie. Jak Hanuman, który pragnął, aby wszyscy mężczyźni stali się tacy, jak  Rama, a kobiety jak  Sita, ja uczynię wszystkich mężczyzn Sai, a wszystkie kobiety jak Vasantha.

Tęskniłam za tym i domagałam się tego. Moja Prema nie osłabnie, póki cel ten nie zostanie osiągnięty. Jest to owoc mojej sadhany. Jest to odpowiedź na moje modlitwy, Nowe Stworzenie  W Sathya Yudze wszyscy doświadczą wszechobecności Boga. Nie będzie Mayi.

Kiedyś Mędrzec Narada powiedział Krysznie: “Mój Panie, życie z jedną żoną jako gospodarz domu jest trudne, jak Ty żyjesz z  16 000 żonami?” Kryszna odpowiedział: “Sam się przekonaj.” Narada udał się do każdego domu. W jednym domu zobaczył, że Kryszna zajęty jest oddawaniem czci, w innym doglądał dziecka, a w jeszcze innym zabawiał. W ten sposób zajęty był On w 16 000 domów, wykonując tam 16 000 zadań. Kryszna przyjął jedną formę dla każdej księżniczki.



W Sathya Yudze wszyscy będą mieli różne imiona i formy, ale uczucia będą nasze. Wszystkie kobiety będą miały uczucia Premy, a wszyscy mężczyźni uczucia Sathya Swamiego. W tym Nowym Stworzeniu wszyscy będą wypełnieni uczuciami Sathya i Prema. Myśl, że powinnam doświadczyć Boga, że powinnam doświadczyć Go w różny sposób, przyjęła kosmiczną formę i stała się Kosmicznym Stworzeniem. Ponieważ chciałam mieć fizyczny darszan, sparszan i sambaszan Swamiego, kwitnie Nowe Stworzenie.

Swami mówi: “Jeżeli postawisz jeden krok w Moją stronę, Ja postawię sto kroków ku tobie.”

Prosiłam o darszan, sparszan  sambaszan Swamiego tylko od Niego Jednego; tu, w Nowym Stworzeniu, istnieją niezliczeni Swami i niezliczone  Vasanthy!

Bhagawan Sri Sathya Sai Baba jest zawsze miłościwym Panem. Jeżeli będziemy się modlili do Niego całym sercem, On obdarzy Swą łaską aż nadto. Moje życie jest tego przykładem.

Rozdział ósmy

‘Ty jesteś Moją Shakthi. Wiedząc o tym, bądź spokojna…’

Kiedy ustaje wysiłek?

28 styczeń 2004 r. Medytacja poranna

Płaczę przed Swamim…

Vasantha : Swami, odmówiłam przybycia jako Awatar, nie chcę stanu Awatara. A teraz obdarzasz stanem Brahmy. Nie potrzebuję stanowiska Brahmy. Nie chcę już doświadczać, nie pragnę już doświadczać Ciebie  Jeżeli myśl ta jest wynikiem Nowego Stworzenia, nie chcę go. Proszę, dopomóż mi. Nie chcę doświadczać! Nie chcę! Ratuj mnie!

Swami : Nie płacz. Jest to twój prawdziwy stan. Twój stan to pozostawanie ze Mną jako Moją Shakthi. Jesteś mocą  Sathyi. Sathya i Shakthi zawsze będą razem. Nie mogą być rozdzieleni. Teraz jest to stan świadka. Bądź świadkiem, w stanie związku ze Mną.

Umysł będzie chciał tylko tego, o czym myśli, że te go nie posiada. Pragnienie, aby posiadać, narasta wraz z wysiłkiem, aby to uzyskać. Będzie ochota uzyskania tego. Kiedy umysł będzie wiedział, że już ma to, czego tak usilnie poszukiwał, skończy się pragnienie. Nie będzie już wysiłku, napięcia, doświadczenia, ani pragnienia, aby doświadczyć. Kiedy już umysł usytuowany będzie w myśli „To jest twoje”, wówczas nastąpi spokój, Najwyższy Spokój. Jednak przedtem trzeba dokonać wysiłku.

Vasantha : Swami, potrzebuję tylko Twoich lotosowych stóp, niczego więcej. Obdarz stanowiskiem Brahmy kogoś innego.

Swami : Jest to twoja prawdziwa natura. Do tej pory zademonstrowałaś, jak jeeva staje się Sziwą i jak osoba indywidualna może spowodować świt   Sathya Yugi. Wykazałaś, że Sathya Yuga przybywa w wyniku uczuć. Nic, czego dokonałaś, nie może mieć wpływu na ciebie. Osiągnęłaś wszystko. Jest to ostateczny stan wiecznego spokoju.

NAJPIERW NIEUSTANNIE PŁAKAŁAM, PRAGNĄC doświadczyć Swamiego, ujrzeć Go w fizycznej formie, dotknąć Go i rozmawiać z Nim. A teraz płaczę, nie chcąc Go doświadczać. Czułam, że powodem tego było pragnienie, aby doświadczać i do dlatego On obdarzył mnie stanem Pana Brahmy.  Dlatego teraz odmawiam przyjęcia go.

Pragniemy coś posiadać. Wzrasta pragnienie, rośnie nasz entuzjazm, aby zdobyć. Zaczynamy wyobrażać sobie doświadczanie. Podejmujemy wysiłki i stosujemy różne środki, aby to sobie zapewnić. A kiedy już przedmiot staje się nasz, ustają wszelkie nasze wysiłki. Nie ma już pragnienia, gorliwości ani doświadczenia. To właśnie mówi mi Swami.

Zanim uświadomiłam sobie, jaki związek istnieje między  Swamim a mną, stosowałam wiele wyrzeczeń, pragnąc osiągnąć Go. Pragnienie, tęsknota, pragnienie Go dla siebie spowodowały, że podejmowałam wspomniane, ogromne wysiłki. A dziś Swami mówi: “Ty jesteś Moją Shakthi. Wiedząc o tym, bądź spokojna.”

W pierwszej mojej książce „Wyzwolenie Tutaj Teraz Natychmiast!” Swami mówi, że jestem Jego Shakthi. Czy byłam tego godna? Poprzez nieugiętą sadhanę, uczyniłam siebie godną Jego. Moje całe życie spędziłam na utrwaleniu tego, że On jest mój. Ale dopiero, gdy poświęciłam wszystko, odmawiając przyjęcia stanu Awatara i Brahmy, stan, że „On tylko należy do mnie” został umocniony. Swami mówi o tym, jak o ostatecznym stanie istnienia, bycia świadkiem. Stan świadka jest ostatnim etapem.

29 styczeń 2004 r. Płakałam przed Swamim w medytacji.

Vasantha : Swami, nie jestem w stanie kontrolować swej Premy.

Swami : Pozostań w swoim naturalnym stanie. Zademonstrowałaś jak i kiedy jeeva dokonuje postępu na drodze  sadhany, staje się Sathyą, Brahmanem. To wystarczy. A teraz bądź, jaka jesteś. Twoją naturą jest Prema. Czy Mahalakszmi  nie szukała Mahavishnu, aby założyć Mu girlandę? Czy Rukmini nie szukała  Sri Kryszny listem? Twoja Prema jest taka. Uzyskałaś Boga poprzez swoją, skoncentrowaną Premę. Dzięki tej skupionej czystości oraz pragnieniu, że każdy może uzyskać Boga, jak ty, wyłoniła się moc Nowego Stworzenia. Ten ogień Premy spala karmę wszystkich.

Vasantha : Swami, wydaje się, że Hanuman chce stworzyć wszystkich jako  Ramę i Sitę?

Swami : Skoro powstało już takie pytanie, czy możliwa byłaby miłość taka, jak Ramy i Sity, uczucie pojawiło się jako odpowiedź. Uczucie to przyjęło formę Radhy. Prema Radhy wzniosła się ponad miłość Ramy i Sity, a twoja Prema przewyższa nawet tamtą.

30 styczeń  2004 r. Medytacja poranna

Swami powiedział:

Ty jesteś Moją Shakthi. Osiągnęłaś Boga, stosując wiele wyrzeczeń. Dotarłaś do swojej prawdziwej siedziby, do której należysz. Ty jesteś Moją Sankalpa Shakthi, mocą Boskiej Woli. Sprawiasz, że każdy będzie jak ty.



Czym jest moc Woli Bożej?

Wolą Shivy jest funkcjonowanie Shakthi. Bój i Jego moc Stwarzania nie różnią się od siebie. Zadaniem Shakthi jest wykonywanie woli Boga. Wolą Swamiego było wprowadzenie Sathya Yugi. Funkcjonuję jako pojazd Stworzenia. W grze w szachy gracz przestawia figury zgodnie z wolą. Swami użył uczuć mojej Premy tak, jak używa się figur na szachownicy w trakcie gry i przestawia On je, gdzie chce. Poprzez różne uczucia mej Premy, macierzyństwo, współczucie, poświęcenie, mądrość, wyrozumiałość, pokorę, naturę dzielenia się, jaką posiada wrona, ukończył On grę Sathya Yuga.

Teraz Swami oznajmił: “Moc Woli Bożej jest twoją prawdziwą siedzibą.”

Rozdział dziewiąty

‘Forma + Imię + Związek = Niewola…’

Uczucia - Bindu

Książka „Kundalini Tantra” Swamiego Sathyananda Saraswathi`ego opisuje Bindu. Bindu znaczy kropla lub punkt i czasem nazywany jest Bindu Visarga, co znaczy „spadanie kropli”.

W minionych czasach widywało się powszechnie Brahminów z kępką włosów na czubku głowy, oznaczającą miejsce  Bindu. Jest to jak mała wyspa na środku jeziora. Bindu to jak magazyn wszelkich życzeń, wrażeń i karmy z poprzednich wcieleń. Kropka na szczycie symbolu OM także nazywa się Bindu. Kropka ta symbolizuje stan ponad trzema gunami. Ci, którzy uzyskali taki stan, to ci, którzy poznali sekret stworzenia. Krople nektaru spadają z Bindu. Nektar ten zaspokaja pragnienie i głód joginów, którzy pogrążeni są w głębokiej kontemplacji i kiedy pokutują.

Bindu to Pierwotna  shakthi. Shakthi ta posiada moc wyrażania siebie w różnych formach. Bindu może dzielić siebie nieskończenie wiele razy. W taki oto sposób mogłam dać jedną tysięczną część swojej Prema shakthi wielu ludziom. „Vasanthamayam” i „Ubrana do Bitwy” są tego innym przykładem Bindu jest to brama do Boga, do nieograniczonej boskości, totalności, Poornam. Bindu posiada moc tworzenia wszechświata z nieograniczoną liczbą nazw i form; jest to plan dla całego stworzenia. W punkcie tym istnieje moc tworzenia wszystkiego, do czego ktoś dąży. Znany jest on również jako Hiranyagarbha, Kosmiczne Łono.

Bezimienny i nie mający formy przyjmuje imię i formę mocą Bindu. Ten, który jest bez formy, istnieje jako uczucia; Bindu shakthi daje formę uczuciom. Decyzja o poziomie świadomości każdego aspektu stworzenia, jak robaki, insekty, istoty ludzkie powstaje w  Bindu.

Kiedy jeeva pragnie życia tego świata,  Bindu daje jej to, czego ona pragnie. Gdy dusza indywidualna kieruje się ku życiu duchowemu, Bindu będzie ją prowadzić w tym kierunku i otworzy bramy mądrości. Zewnętrzna droga ku światu znana jest jako Pravrithi,  a wewnętrzna droga znana jest jako Nivrithi, droga mądrości. Poprzez moc Bindu shakthi, jeeva kieruje się ku wnętrzu i powraca do stanu pochodzenia. Jest to droga wyzwolenia,  Mukthi. Celem wszelkiej jogi jest zabranie z powrotem tam, skąd przybyliście, do Boga.

Bindu, okrągłego kształtu, symbolizuje nieskończoną, skupioną energię. Wyobraźcie sobie moc, skoncentrowaną w tym punkcie! Moc niezbędna do stworzenia świata tkwi w Bindu. Bindu zawiera również geny, DNA i RNA.

Shiva to białe Bindu w Brahmarandra, a  Shakthi to czerwone Bindu u podstawy kręgosłupa, w czakrze  Mooladhara (czyt. muladhara – tłum.). Białe Bindu to Purusha czyli Czysta Świadomość; czerwone Bindu to Prakrithi czyli moc manifestacji. Czerwone Bindu w czakrze  Mooladhara pragnie zjednoczyć się z białym Bindu w Brahmarandra. Żeński aspekt, czerwone Bindu, chce doświadczyć męskiego aspektu, białego Bindu.

Pisma święte mówią, że bardzo trudno jest uzyskać stan zjednoczenia. Czerwone Bindu symbolizuje Słońce i jest to Pingala nadi. Białe Bindu symbolizuje Księżyc i jest to Ida nadi. Jest to jak łączenie się przeciwstawnych sił. Połączenie się ich prowadzi do podniesienia Kundalini poprzez kanał Sushumna (czyt. suszumna – tłum.) nadi ku czakrze Sahasrara. Jedynie ci, którzy doświadczyli związku czerwonego i białego Bindu, rozumieją zasadę Jedności; opanowali oni sztukę jogi .

„Omkaaram Bindu Samyuktam

Nityam Dhyayanthi Yogina

Kaamatham Mokshadam Shaiva

Omkaraya Namo Namah”.

Jogini medytują nad znakiem Omkar z Bindu. Pozdrawiają oni Omkar, co obdarza spełnieniem pragnień i aspiracji oraz prowadzi do ostatecznego celu - wyzwolenia.



Medytacja

Vasantha : Swami, jak powstaje Prema?

Swami : Imię, forma i związek...z tego powstaje miłość. Imię i forma przyciągają nas, zaczyna się miłość. Miłość ma mocne korzenie w związku. Dlatego miłość jest wyrażana w naszej rodzinie i związkach. Jednakże wszystkie te związki są czasowe i nieprawdziwe; mądrością jest wiedzieć, kto jest naszym prawdziwym krewnym. Jest to wieczna błogość.

IMIĘ I FORMA POWSTAJE U PODSTAWY związku. Nasze życie oparte jest na tej zasadzie. Jest to przyczyna naszych narodzin. Jeżeli rzucimy piłką o ścianę, wróci do nas. Ale jeżeli ściana nie będzie istniała, piłka poleci i nie wróci. Ścianą jest Maya, iluzja. Nasze działania uderzają w ścianę Mayi i tworzą reakcję. Trzeba wiedzieć, czym jest iluzja i odrzucić ją. Tylko Bóg jest Prawdą, wszystko inne to iluzja; wiedza o tym prowadzi do szczęścia. My, którzy wyłoniliśmy się z Prawdy, musimy powrócić do niej. W książce niniejszej widzimy, jak uczucia zaczynają się od przywiązania.

Zasada: Forma + Imię + Związek = Przywiązanie

Swami powiedział:

Miłość powstaje tylko z imienia, formy i związku. Ty szukasz wyzwolenia dla całego świata. Jest to miłość bez imienia, formy i związku. Wyłania się ona ze współczucia i miłości do całego świata. Rezultatem tego jest Powszechne Wyzwolenie.

ŚWIAT TEN PEŁEN JEST NIEZLICZONYCH  imion i form, a ja nie posiadam świadomości tego i nie mam z tym związku. Widok cierpienia ludzkości sprawił, że Powszechne Wyzwolenie stało się moją szczerą modlitwą. Jest to modlitwa miłości bez przyczyny, imienia i związku.



Ślub Sathyana

31 styczeń 2004 r. Godzina 14.00

Przybyło wiele samochodów. Po modlitwie do Swamiego rozpoczęliśmy naszą podróż do  Trichy, aby być na ślubie. Jest to ślub Sathyi i Premy. Małżeństwo to jest przykładem tego, jak będą odbywały się śluby w Sathya Yudze. Wszyscy byliśmy pełni radości i oczekiwania.

Przybyliśmy do Trichy wieczorem na ceremonię zaręczyn; następnego dnia miał odbyć się ślub. Na podwyższeniu dla ceremonii zaślubin i na krześle, które tam postawiono, położono fotografię Swamiego; Jego paduki umieszczono niżej. Wieczorem ceremonia zaręczyn przeprowadzona została bardzo dobrze. Fred i Eddy zrobili mnóstwo zdjęć mając nadzieję, że Swami pokaże jakiś dowód na to, co piszę.

Pozostaliśmy na noc w domu Srinivasana. Zasnęliśmy po długiej rozmowie o Swamim.

1 luty 2004 r. Medytacja

Vasantha : Swami, w trakcie ceremonii zaręczynowej minionego wieczoru, jedna z lampek rytualnych przewróciła się. W trakcie naszej podróży do tego miejsca, pękła opona, co spowodowało opóźnienie. Dotarliśmy na miejsce dopiero o godzinie 20-tej. Kaveri jest w związku z tym przestraszona i płacze. Dlaczego dzieją się te wszystkie rzeczy?

Swami : Nie martw się. Moja Sankalpa nie zawiedzie. Teraz Devy stawiają przeszkody na twej drodze. Wszystko to wydarzyło się, kiedy chciałaś pobłogosławić parę. Zdarzenia te nie mogą stanowić przeszkody na twej drodze. Daj im boskie dziecko.

(Powiedziawszy to, Swami dotknął mego brzucha. Zmaterializowała się złota kula. Swami poprosił, abym umieściła ją w brzuchu Shree, narzeczonej Sathyana. Tak też uczyniłam.)

PRZEPROWADZILIŚMY RYTUAŁ  ABHISHEKAM, A NASTĘPNIE UDALIŚMY SIĘ  do sali zaślubin. Główny kapłan, który nie wie o Swamim, poprosił parę, aby modliła się przed Jego zdjęciem. Wszyscy byli zdziwieni. Następnie wezwano mnie na podwyższenie. Obsypałam parę akshathą (ryżem – tłum.) i modliłam się do  Swamiego. Po czym panna młoda i pan młody usiedli na podium rytualnym.

Wykonano wszelkie rytuały. Gdy Mangala Sutra została związana na szyi panny młodej, czuliśmy  „Sathya poślubia Premę”. Wszystkie oczy były pełne łez; był to pierwszy ślub Sathya Yugi. Był to ślub między Sathyą Sathya Sai i Premą Vasanthy Sai.

Pomyślałam: „W taki oto sposób odtąd będą wyglądały wszystkie śluby!” Jak tylko pan młody zawiązał Mangala Sutrę, panna młoda padła do jego stóp!   Co to jest? Byliśmy ogromnie zaskoczeni tym wzruszającym gestem. Wszyscy powiedzieli, że nigdy przedtem nie widzieli, aby panna młoda postąpiła w ten sposób. Yamini powiedziała: “Amma, jest to dowód od Swamiego, że twoje uczucia są w  Shree.” Później kapłan powiedział delikatnym tonem: „Co za pośpiech? Czy nie mówiłem ci? Dlaczego śpieszysz się z padaniem do stóp, zanim jeszcze ceremonia się nie skończyła?”

To moje uczucia funkcjonują w Shree. Jej Prajnana wie, że poślubia Prawdę,  Sathyę, stąd uczucia jej wyrażone zostały w taki sposób. Był to dowód na to, co Swami powiedział o ślubie.

Tamtego wieczoru wróciliśmy do Mukthi Nilayam z młodą parą. Dałam Prema Shakthi Sathyanowi i Shree. Kiedy rozmawiałam z Sathyanem, podał mi on więcej szczegółów potwierdzających to, że Shree wypełniona jest moimi uczuciami Premy.

W rozdziale „Uczucia – Podstawowa przyczyna” napisałam, że jak dziecko czuje miłość i ochronę ramion matki, tak samo ja czuję się bezpieczna i ochraniana tylko przez  Swamiego.W ten sam sposób  Shree szuka miłości i ochrony u stóp Sathyana. Ślub uwydatnił te uczucia.

Kaveri powiedziała, co się zdarzyło w trakcie wieczoru zaręczyn. Po rytuale fotograf zrobił zdjęcia pana i panny młodej w różnych pozach. Na jednym z nich była to poza Radha Kryszna. Byłam zdziwiona, gdy to usłyszałam. Kaveri powiedziała, że fotografia została zrobiona po naszym wyjeździe. Dlaczego wykonano zdjęcie w takiej pozie? Kto nakłonił fotografa? Czy to Swami uczynił to po to, aby pokazać, że fundamentem  Sathya Yugi jest Prema Radha Kryszna?

Poprzez opisane zdarzenia uświadomiłam sobie, że kiedy Sathya i Prema jednoczą się w powyższy sposób, jest to związek naszych uczuć. Kiedy słyszałam, jak Sathyan i Shree rozmawiają ze sobą, było to jakby  Swami rozmawiał ze mną. Obserwowałam swoje uczucia, które radowały się rozmową młodej pary. Używali oni tych samych słów i wyrażeń, jakich używa Swami i ja. Moje uczucia znalazły radość w słuchaniu ich. Czułam: “Och! W Sathya Yudze małżeństwa  Sathyi i Premy będą takie.”

Kiedy zapytałam o to Swamiego, powiedział On: “Jest to prawidłowe. Shree, oddająca pokłon Sathyanowi to twoje uczucia, rozpoznające Mnie.”

Medytacja

Swami powiedział:

Twoją prawdziwą naturą jest Prema. Kiedy wszystko podporządkujesz Mnie, nic nie będzie miało na to wpływu. To na bazie twojej Premy  Prema wchodzi we wszystko, stwarzając Nową Yugę.



Rozmawiając z Geetą, powiedziałam...

Na początku małżeństwa istnieje bardzo intymna miłość między mężem a żoną. Oboje pogrążeni są w swojej miłości. Nieświadomi zewnętrznego świata, małżonkowie szczęśliwi są w swoim własnym świecie. Jest to Sathya Yuga. W miarę upływu dni, pojawi się gniew, nienawiść i drobne różnice zdań między małżonkami. Jest to Treta Yuga. Wraz z upływem lat będzie więcej  gniewu i wiele różnic. Życie staje się piekłem. Jest to Dwapara Yuga. Rozdźwięk jest jeszcze większy. W każdej chwili rodzi się uczucie wątpliwości, nienawiść, powstają mentalne katusze, czego rezultatem  jest dolegliwość i choroba. Ostatecznie nawet małżeństwo zostaje rozbite. Jest to Kali Yuga.

Zatem w trakcie jednego życia przechodzimy przez cztery Yugi. Gdyby Prema i Sathya miały pozostawać od narodzin aż do śmierci, byłoby to jak życie tylko w  Sathya Yudze. Życie jak nowożeńców w Sathya Yudze.

Powiedziałam to Serenie i rzekłam:  “Swami często nazywa mnie Nithya Kalyani, wieczna panna młoda.” Napisałam o tym w książce „Wyzwolenie Tutaj Teraz Natychmiast!”, cz. 3. Swami pokazał nasze małżeństwo w wielu wizjach i podczas medytacji. Kiedy byłam w Delhi, Brindavan i Kanyakumari, często w medytacji widywałam sceny ślubu. Zwykle pytałam: “Dlaczego codziennie nowy ślub?” Mówiłam aszramitom, że wstydzę się pisać o tych wizjach,

W swojej pierwszej książce „Wyzwolenie Tutaj Teraz Natychmiast!” piszę o tym, jak przysięgłam sobie, że muszę doprowadzić do tego, iż Swami będzie rozmawiał ze mną tak, jak to czynił z  GV. Pewnego dnia GV napisał do mnie list, ujawniając, co Swami mu powiedział: “Nie rozmawiam z nią, ponieważ mówi ona jak świeżo poślubiona kobieta.”

Byłam przybita i natychmiast napisałam list do Swamiego: “Czy jest to nowy ślub? Czy nie jest to ślub z dawnych czasów? Czy nie jest to ślub Radha Kryszna?”

Po tym zdarzeniu Swami zaczął rozmawiać ze mną w medytacji. Sporo się zdarzyło od chwili, kiedy Swami nazwał mnie Nithya Kalyani i widziałam wizję naszego ślubu przynajmniej setki razy. Dlaczego tak było? Dopiero teraz jest to dla mnie jasne i rozumiem to. Było to dla Sathya Yugi. W erze tej wszystkie małżeństwa zostaną zawarte między Sathyą i  Premą. Swami i ja będziemy wiecznymi, świeżo poślubionymi małżonkami. Będą nasze uczucia w każdym. Jest to Nithya Kalyani.

Od dzieciństwa chciałam poślubić Krysznę. Aby umocnić to uczucie we mnie,  Swami pokazywał mi wizję ślubu codziennie. Te powtarzające się wizje spowodowały głębokie wrażenie i intensywność jego narastała. Rezultatem tego był wszech ogarniający Kosmiczny Ślub i Nowe Stworzenie w Sathya Yudze.

Początkowo chciałam poślubić Krysznę. Wszyscy w rodzinie powiedzieli mi, że jest to niemożliwe. Chciałam połączyć się z Kryszną jak Andal. Kiedy dowiedziałam się, że Swami był Kryszną, ja, która utraciłam matkę, zaczęłam wielbić Swamiego jak matkę. Napisałam do Niego listy, zwracając się do Niego jak do Matki. W pierwszej wizji w trakcie medytacji ujrzałam ślub Meery i Kryszny. Byłam Meerą poślubiającą  Sai Krysznę. Wizja ta zszokowała mnie, płakałam ze strachu, że jest to niewłaściwe i że jest świętokradztwem. To Swami dodał mi odwagi i obdarzył zaufaniem, abym podążała ścieżką Madhura Bhava bhakthi mówiąc mi, że najbardziej odpowiada ona mojej naturze.

Bałam się wyobrażać siebie i Swamiego jako młodą parę myśląc: „On jest Bogiem”. Ale Swami zachęcił mnie, abym miała bhavę Andal, która wyobrażała sobie ślub z Panem. W czasie, gdy pisałam książkę „Wyzwolenie Tutaj Teraz Natychmiast!”, Swami powoli ujawnił, że jestem Radha. Mimo to obawiałam się i powiedziałam Swamiemu: “Czy mam obdarzać Ciebie oddaniem takim, jakim obdarza dziecko matkę?” Swami powiedział, że moją ścieżką jest  Madhura Bhava i że nie należy jej zmieniać.

Przypominam sobie szczęśliwe chwile, gdy spotkałam świeżo poślubioną parę. Nie lubiłam książek ani filmów, które przedstawiały tragiczne opowieści. Przeciwnie, wolałam opowieści o miłości i filmy romantyczne. Teraz znam przyczynę.  Swami dodawał mi odwagi, aby uczucia moje dojrzewały, stały się dojrzałe i wydały owoc Prema bhakthi. Miałam zwyczaj wyobrażać sobie swój ślub z  Kryszną, zupełnie jak  Andal wyobrażała sobie ślub z Panem i zatracałam się w marzeniach godzinami; jednak obawiałam się ujrzenia siebie ze Swamim w wyobraźni lub w trakcie medytacji. Swami zmienił to wszystko i użył On mego pragnienia poślubienia Boga do Małżeństwa Kosmicznego dla powszechnego dobra.

Kiedy to pisałam, Eddy przeczytał fragment z książki  Swamiego: „Miłość jest Moim Przesłaniem” (str. 184):

„… Z kolei istnieje różnica między miłością wielbicieli a miłością matki. Intensywność uczuć matczynych powstaje z poczucia matczynego przywiązania. Gopiki lamentowały: „Och Kryszna! Dlaczego nie pokażesz Swojej pięknej twarzy i nie pozwolisz, abyśmy posłuchały boskiej muzyki Twego fletu”? Miłość Radhy była całkowicie pochłonięta w Krysznie i była inna.

„Och Kryszna! Gdziekolwiek możesz być i jakąkolwiek formę przyjmiesz, pobłogosław mnie, abym stanowiła Jedność z Tobą w tej formie.”

Radha tęskniła za tego rodzaju związkiem.

Spójrzmy raz jeszcze, co Swami powiedział w tej samej książce:  

„…W życiu Sri Kryszny występuje wiele zdarzeń, które mają znaczenie ezoteryczne, jednak zostały one błędnie zrozumiane i źle zinterpretowane przez nauczycieli i komentatorów. Takim nieporozumieniem były opowieści, że Kryszna miał osiem żon i że zabawiał się z 16 000 gopik. W kręgosłupie istnieje sześć czakr, z których dwie są ważne: Sahasrara w mózgu oraz  Hridayachakra (czyt. hridajaczakra, czakra serca – tłum.) w środkowej części kręgosłupa. Hridayachakra jest czakrą jak kwiat ośmiopłatkowy. Osiem płatków symbolizuje osiem stron Ziemi, których panem jest Sam Bóg. Ezoteryczne znaczenie tego jest takie, że Bóg jest Panem lotosu ośmiopłatkowego serca człowieka. Pan serca to Maadhava. Maa znaczy Lakszmi, albo  Maya lub Prakrithi. Kryszna jest zatem Panem ośmiopłatkowego lotosu serca.

Sahasrara jest usytuowana najwyżej. Przedstawiana jest jako kwiat o tysiącu płatkach. W każdym płatku przebywa Bóg ze Swoimi szesnastoma mocami (atrybutami – tłum.) czyli kalami. Razem istnieje więc 16 000 mocy, które symbolizują Gopiki. Go -znaczy dźwięk, mowa i oddech życia. Bóg jest Panem tysiąc płatkowej Sahasrary.  Wewnętrzne znaczenie odniesienia się do 16 000 Gopik należy rozumieć w powyższy sposób. Nieliczni tylko usiłują zrozumieć duchowe znaczenie Srimad Bhagavatham. Młodzi ludzie mogą łatwo ulec błędnemu pojmowaniu ośmiu żon Kryszny i Jego związku z  16 000 Gopik. Prawdziwym znaczeniem jest to, że każdy powinien obudzić szesnaście tysięcy mocy w sobie. Można to osiągnąć poprzez bezwarunkowe posłuszeństwo Bogu. Kundalini shakthi, która bierze początek w Mooladharze - czakrze podstawy, wznosi się ku Sahasrarze, aby osiągnąć pełnię. Oddechem życia tej mocy jest Prema. Moc ta musi być wytwarzana w Mooladharze i powinna wznieść się ku  Sahasrarze.

MIŁOŚĆ RADHY MIAŁA CHARAKTER WYJĄTKOWY. Powiedziała ona: „Och Kryszna! Gdziekolwiek możesz być i jakąkolwiek formę przyjmiesz, pobłogosław mnie, abym stanowiła Jedność z Tobą w tej formie.”

Gdzie jest Kryszna? Gdzie On przebywa? Jest On wszechprzenikający; nie ma miejsca, w którym by Go nie było. Jaka jest Jego forma?

„Eshwara Sarva Bhootanam”.

Istnieje On we wszystkich żywych i nie ożywionych rzeczach. Istnieje On w każdym imieniu i formie, która jest w tym stworzeniu.

Dlatego Radha chce być Jednością z  Kryszną we wszystkich miejscach, imionach i formach. Są to te same uczucia, które wyraziłam w książce „Ponad Upaniszadami”, w rozdziale „Vasanthamayam”. Chciałam, aby moja Prema weszła we wszystkich. Wszyscy powinni stać się

Vasanthą. Domagałam się tego, że powinnam wejść we wszystko – drzewa, pozostałe rośliny, pnącza, piasek....we wszystko!

Dziś Vasanthamayam przyjęła formę Nowego Stworzenia. Prawda zwana Sathya Sai i Prema zwana Vasanthą zjednoczą się we wszystkich. Swami dał to jako zasadę Premy, której przykładem była  Radha. “Kryszna, gdziekolwiek będziesz i w jakiejkolwiek formie będziesz, powinnam być Jednością z Tobą w tej formie i imieniu.” Jest to zasada Premy. Moje życie jest tego przykładem. Poszerza się ono jako Nowe Stworzenie  Sathya Yugi.

Sathyameva Jayathe! Sathya Bhava!

Tylko Prawda triumfuje! Osiągnijcie Prawdę!

Rozdział dziesiąty

‘W maleńkim Bindu zawarte są wszelkie możliwości stwarzania. Bindu skupia w sobie moc stwarzania całego wszechświata!…’

Bindu – Wyjaśnienie

Symbolem Mukthi Nilayam jest dzban z nektarem, którego trzy krople wylewają się. Jest to Bindu Visarga, spadanie kropli. Swami powiedział nam, abyśmy użyli tego symbolu jako emblematu na fladze Mukthi Nilayam.

Bindu znaczy kropla i jest umieszczone jak „wyspa na jeziorze”, w koronie głowy. Teraz rozumiem, że jest to Srebrna Wyspa, którą  Swami pokazał w medytacji. W swojej pierwszej książce napisałam o Srebrnej Wyspie pośrodku morza delikatnego soku orzecha kokosowego. Swami powiedział, że jest to Vaikunta.

Powiedziane zostało, że osoba indywidualna w punkcie Bindu nosi samskary, wrażenia z wcześniejszych narodzin. Moje życie jest rezultatem głębokich wrażeń Radhy. Swami powiedział, że pieśni i wiersze, które napisałam, powstały w wyniku wspomnianych wrażeń.

Nawiązuję do głębokich wrażeń w rozdziale „Działania Samskara”, w książce „Ponad Upaniszadami”. Powiedziałam, że jeżeli usunę te wrażenia i zastąpię je Premą, wszyscy będą domagali się Boga, podobnie jak ja. Nie będzie narodzin ani śmierci. Jest to istotą wspomnianego rozdziału.

Kropka nad znakiem graficznym OM, zwana Bindu, symbolizuje wzniesienie się ponad trzy guny. Ja jestem w takim stanie, zwanym Gunateetha, ponad trzema gunami.

Bindu Visarga również odnosi się do niebiańskiej siedziby Sathya Loka. Jest to siedziba Pana Brahmy, Pana Stworzenia. Swami zabrał mnie do tej boskiej siedziby i sprawił, że uświadomiłam sobie, iż Sathya Loka naprawdę istnieje we mnie. Dlatego znam sekret stwarzania i piszę o tym. Wszyscy mogą uzyskać ten stan poprzez sadhanę.

Szczegółowe wyjaśnienie…

Bindu zawiera moc stwarzania. Kiedy moc ta zostaje przebudzona, dzieli siebie na mnóstwo form. Opisałam to jako koncepcję Vasanthamayam. Powiedziałam, że moja Prema dzieli się i przenika wszędzie i wchodzi we wszystko. Wszyscy powinni stać się Vasanthą. Moja Prema powinna wejść we wszystkich i sprawić, że wszyscy będą domagać się Swamiego i tęsknić za Nim.

Pewnego dnia w medytacji ujrzałam wiele form Vasantha, wyłaniających się ze mnie; wszystkie były ubrane jak na bitwę, jak żołnierze. Widziałam siebie wchodzącą we wszystkie jeevy (dusze indywidualne – tłum.). Miliony żołnierzy w formie Vasantha niszczyły złe cechy we wszystkich i napełniały każdego Premą. Czytając to teraz, uświadamiam sobie, że jest to moc  Bindu. Jednym ze znaczeń Bindu jest „dzielić”. Podzieliłam siebie i oddzieliłam miliony form Vasantha.

Kiedy Swami poprosił mnie, abym przekazała jedną tysięczną mojej  Prema Shakthi tysiącom ludzi, myślał On o Bindu. Teraz jasne jest, dlaczego prosił mnie On, abym dała Prema Shakthi rzekom i morzom.

Bindu otwiera nieograniczoną boskość, stan Absolutu. Brama ta usytuowana jest w Brahmarandrze. Poprzez sadhanę Kundalini shakthi zabiera świadomość do Brahmarandry. Swami powiedział, że jest to ostatnia droga wejściowa przed uzyskaniem stanu Samadhi przez jeevę. Pisząc „Wyzwolenie Tutaj Teraz Natychmiast!” cz. 3, miałam wizję tej ostatniej bramy wejściowej  ...

2 styczeń 2002 r. Medytacja. Wizja

… Natychmiast pojawiło się silne pragnienie, aby śpiewać mantrę „Om Namo Narayana”; a kiedy śpiewałam, łzy zaczęły płynąć z oczu. Siedziałam śpiewając, miałam oczy zamknięte, byłam naprzeciwko pałacu na Srebrnej Wyspie. Swami przybył i zaprowadził mnie do środka i powiedział: “Teraz nie śpiewaj.” Nie otwierając oczu, rzekłam: “Proszę, pozwól mi śpiewać, Swami; muszę śpiewać!” Swami odparł: “Nie, nie teraz. Otwórz oczy i spójrz na Mnie.” Nie mogłam otworzyć oczu, ale Bhagawan zmusił mnie do tego. Zaprowadził mnie do olbrzymich drzwi; otworzył je. Powiedział: “Spójrz, jest to nasza siedziba, Vaikunta. Zstąpiliśmy stąd; jak tylko nasze zadanie zostanie wykonane, będziemy mogli powrócić. Ty jesteś Mahalakszmi. Popatrz.” Mogłam dojrzeć jasne, promieniejące światło; ujrzałam Mahalakszmi.” Krzyknęłam: “Swami, Swami! Bądźmy tu!” Swami powiedział: “Nie teraz. Poczekaj jeszcze jakiś czas i powrócimy tu, kiedy nasza misja zostanie zakończona.” Kiedy powiedział to, drzwi zamknęły się.

Bindu jest projektem dla wszelkiego stwarzania i zawiera moc tworzenia wszechświata z niezliczoną liczbą imion i form. Swami odniósł się do tego, gdy powiedział: “Stworzysz Sathya Yugę. Ty jesteś Brahmą dla Nowego Stworzenia. Napełnisz każdego swoją Premą i  Sathyą i rozpoczniesz Nowe Stworzenie.”

Chcę, aby wszelkie ludzkie istoty, zwierzęta, w tym ptaki, drzewa i pozostałe rośliny, w tym pnącza, aby wszystko było wypełnione Premą. Nawet piasek powinien być tak miękki, jak w Brindawan, w miejscu zabaw Radhy i Kryszny. Kiedy osiągniemy Bindu, przekonamy się, jak to jest możliwe.

Bindu nazywane jest również Hiranyagarbha lub Vishwagarbha.W książce „Ponad Upaniszadami” napisałam rozdział „Vishwagarbha”. Powiedziałam tam, że wszyscy na świecie powinni wejść w me łono. To poprzez moc Bindu uczucie bez formy i atrybutów otrzymuje formę. To Bindu daje formę uczuciu. Swami poprosił mnie, abym napisała o tym w rozdziale „Uczucia –Stworzenie”.  Teraz uświadamiam sobie, że to  Bindu powoduje, iż uczucia moje stwarzają nowy świat imion i form.

To Bindu decyduje o poziomie świadomości wszystkiego w stworzeniu. Zgodnie ze świadomością w każdym Bindu daje formę. W Sathya Yudze formy będą stworzone z Premy. Każde ziarenko piasku, robak, insekt, roślina, zwierzę, każdy człowiek; uczucia, świadomość we wszystkich będzie Premą. Stąd też wszyscy będą mieli formy satwiczne.

Tym, którzy są w świecie zewnętrznym, Bindu pokazuje drogę zewnętrzną. Tym, którzy skierowani są ku wnętrzu, otwiera wewnętrzne bramy duchowości. Bindu to drzwi, które otwierają się w dwie strony.  Jeżeli mamy skłonność do duchowości, Bindu otwiera kolejne bramy na tej drodze. Jest to droga ku wyzwoleniu, to powrotu tam, skąd przybyliśmy. Wyłoniliśmy się z Sathyi i musimy znów połączyć się z Nią. Wyzwolenie oznacza uwolnienie się z cyklu narodzin i śmierci. Jeżeli nasze zainteresowania i działania zmierzają ku temu celowi , Bindu Shakthi poprowadzi nas i pokaże drogę osiągnięcia go.

Od bardzo młodego wieku życie moje było skupione na jednej myśli, dotyczącej uzyskania i poślubienia Kryszny. Traktując to za szczytny cel, przezwyciężyłam wszelkie przeszkody i uzyskałam mego Pana. Chociaż zapewniłam wolność dla siebie, skoncentrowałam umysł i modliłam się o wyzwolenie wszystkich. Ta skupiona myśl jest mocą, niezbędną do tworzenia nowego wszechświata.

Nasienie hinduskiego drzewa figowego jest bardzo małe. A mimo to z tego małego nasienia wyrasta olbrzymie drzewo. Moc rozwoju w olbrzymie drzewo tkwi w małym nasionku. Nasienie posiada moc tworzenia liści, gałęzi, pnia, kwiatów, niedojrzałych i dojrzałych owoców, opadających korzeni, które schodzą ku ziemi itd. W ten sposób Bindu zawiera moc tworzenia całego wszechświata.

Bindu to zaiste Shakthi, zewnętrzną moc Boga, którą jest stwarzanie i manifestacja. Ten aspekt Shakthi nazywany jest również Czerwonym Bindu. Białe Bindu symbolizuje Shivę i umieszczone jest w  Brahmarandrze. Mówi się, że Czerwone Bindu to Prakrithi, a Białe to Purusha. Czerwone Bindu usytuowane jest w  Mooladharze, czakrze podstawy i musi wznieść się, aby zjednoczyć się z Białym Bindu. Bindu spotykają się w Brahmarandrze i łączą się całkowicie w Sahasrarze, siódmej czakrze Kundalini. Jest to Yoga czyli związek z Bogiem.

Istnieje wiele praktyk jogi, które powodują, że Shakthi z Mooladhary wznosi się do Sahasrary. Nie praktykowałam żadnej szczególnej jogi, zamiast tego obdarzałam Premą Swamiego. Kochając Go z ogromną mocą uważam, że nie można żyć bez Niego. Nieustannie domagam się Jego. Kiedy tęsknota moja woła „Chcę Ciebie! Kocham Ciebie!”, przekraczam wszelkie granice i Czerwone Bindu jednoczy się z Białym Bindu w Brahmarandrze. Tu miałam wiele błogich doświadczeń. Mimo to sięgnęłam po wyższe sfery, porzucając wszystko inne. Wówczas Swami wypełnił mnie Swoją Prawdą.

Powiedziane jest, że Czerwone Bindu symbolizuje  Słońce, a Białe Bindu – Księżyc. Dlatego Swami pokazał na Srebrnej Wyspie Słońce i Księżyc równocześnie. Rozmowy, które miewam tam ze Swam, dotyczą związku Słońca z Księżycem, Pana z wielbicielem, Sathyi i  Premy. W rezultacie tego związku otworzyła się Sahasrara i zasiałam nasienie Nowego Stworzenia. Nowe Stworzenie oparte jest na zasadzie jedności Shivy i  Shakthi.

Swami mówił o uczuciach Radhy. Swami mówi: “Radha wołała:„Och Kryszna! Gdziekolwiek będziesz i jakąkolwiek formę przyjmiesz, pobłogosław mnie, abym była Jednością z Tobą w tej formie.” Radha tęskniła za tego rodzaju jednością.

Pokazuje to, jak Prema powoduje, że Kundalini Shakthi wznosi się, aby uzyskać Jedność. Jest to zaiste moje życie.



Zrobiono wiele zdjęć z okazji ślubu Sathyana i Shree. Na jednym ze zdjęć widać formę słonia z podniesioną trąbą; widoczna jest litera „V” i „O”, co symbolizuje Bindu. Słoń symbolizuje uczucia dotykowe. Kiedy człowiek rodzi się, pierwszym uczuciem, które powstaje, jest uczucie, spowodowane przez dotyk. W miarę wzrostu człowieka, uczucia zmieniają się. Jeżeli uczucia kierują się do wnętrza, ku życiu duchowemu, stają się one mądrością, prawdą i poświęceniem. Stają się one mocą, Bindu.

Rozdział jedenasty

‘Powinniśmy zbudować płot wokół siebie; jak kropla wody, która spada z liścia lotosu, w taki sam sposób powinniśmy prowadzić życie bez przywiązania, nie pozwalając na to, by cokolwiek nas dotykało…’

Sekrety Sathya Yugi

15 luty 2004 r. Medytacja

Vasantha : Swami, daj mi Siebie mnie!  Daj Siebie całkowicie, w przeciwnym razie nie będę mogła żyć!

Swami : Dałem ci wszystko. Nie płacz. Jestem tu z tobą.

Vasantha : Nie, nie dałeś mi niczego fizycznie. Chcę Twej bliskości, Swami. Daj mi Siebie!

Swami : Nie płacz. Obdarzę cię Swoją fizyczną bliskością, gdy przybędziemy następnym razem. Twoje usilne pragnienie Mej fizycznej bliskości jest przyczyną Nowego Stworzenia. Jest to sekret Sathya Yugi. Chciałaś Mego darszanu, sparszanu i sambaszanu. Nasienie Sathya Yugi to twoja tęsknota za doświadczeniem Mnie fizycznie. Vasantha znaczy błogość. Tęskniłaś i modliłaś się o Vasanthamayam, jest to Ananda mayam. Jest to błogość, której doświadcza się w Brahmarandra; jeevatma raduje się tu błogością z  Paramatmą.

Vasantha : Swami, teraz rozumiem, dlaczego tak usilnie domagam się Twej fizycznej bliskości.

POPRZEZ DROGĘ SADHANY jeeva budzi moc  Kundalini Shakthi. Kundalini podnosi się do czakry Ajna (czyt. adźnia – tłum.), trzeciego oka i tu ida i pingala nadi schodzą się, jak dwa przeplatające się węże, skierowane głowami ku sobie. Ponad tym punktem znajduje się Brahmarandra. Usytuowana jest ona między szóstą a siódmą czakrą

Kundalini. Tu Jeevatma i Paramatma doświadczają siebie w stanie dualizmu, radując się błogością. Każdy powinien dążyć do uzyskania tego stanu poprzez ścieżkę intensywnej sadhany. Na tym etapie jeeva raduje się błogimi doświadczeniami z Panem. Jeeva uzyskała ciało przyczynowe i jest w stanie Jeevan Mukthi. Raduje się ona błogością wyzwolenia, przebywając w ciele fizycznym. Dlaczego czekać na to, aby zostać wyzwolonym w chwili śmierci? Możemy radować się Mukthi tutaj, teraz i natychmiast. Uzyskałam ten stan i raduję się ogromną błogością.

Mukthi znaczy samadhi; połączenie się i stanie się Jednością z Bogiem. W 12-tym rozdziale, w wersie  5, Bhagavad Gity czytamy:

„Kleso dhikatarastesamavyaktacetasam

avyakta hi gatirduhkham dehavadbhiravapyate.”

Przeszkoda dla tych, których umysł przywiązany jest do Niezamanifestowanego, jest większa, ponieważ uzyskanie Niezamanifestowanego przez istoty świadome ciała jest trudne.  Oddawanie czci Bogu bez formy jest bardzo trudne; trzeba mieć czysty, przebudzony intelekt i silne postanowienie. Jedynie ci, którzy nie posiadają najmniejszego śladu świadomości ciała, mogą podążać tą drogą. Jako istoty ludzkie urodziliśmy się z imieniem i formą, łatwiej jest więc zaangażować umysł w oddawanie czci Bogu z formą. Jeżeli ktoś sprawuje pokutę ze szczerym zapałem i oddaniem, może połączyć się z Pierwotna Duszą, nie mającą formy i atrybutów.

Wyzwolenie znaczy utracenie indywidualnego imienia i formy poprzez połączenie się z Brahmanem bez formy. Jest to jak z rzeką, która traci tożsamość, łącząc się z morzem.  Oddawanie czci Bogu z imieniem i formą oraz radowanie się tym smakiem to stan Jeevan Mukthi.

Poprzez oddawanie czci wybranej formie ostatecznie osiąga się stan, kiedy to postrzega się wszechprzenikającą, wybraną przez siebie Formę, w związku z czym obdarza się Premą wszystkich. Daje to wielką błogość.

Jeevan Muktha zachowuje swoje imię i formę i doświadcza Pana w każdej sekundzie. Jest to stan wiecznie wolnej duszy. Zamiast całkowicie pogrążyć się w stanie Satchitananda, dusza taka zachowuje swoją indywidualność, zyskuje doświadczenie i dzieli się swoją mądrością z innymi. Ponieważ chciałam doświadczyć coraz więcej, weszłam we wszystkich i doświadczyłam poprzez wszystkie dusze indywidualne; jest to Vasanthamayam. Uczucie to jest zasadą Nowego Stworzenia.



Upaniszada Brihadaranyaka opisuje trzy ciała Boga i człowieka.

Bóg

Fizyczne ciało - Viraat Purusha

Subtelne ciało  - Hiranyagarbha

Przyczynowe ciało - Maheswara

Z chwilą, gdy Pierwotna Dusza pragnie Stwarzać, wchodzi Prema. Powoduje to pojawienie się formy Viraat Purusha. Forma Viraat Purusha jest jak dwie połowy orzecha ziemnego; podobna jest do formy mężczyzny i kobiety w stanie obejmowania się. Po rozdzieleniu się, wzrasta pragnienie, aby doświadczać i zaczyna się stwarzanie. Viraat Purusha jest fizyczną formą Boga; ma w połowie aspekt męski i żeński. Forma ta nazywana jest też Arthanareeswara. Z tego ciała Boga wyłania się mężczyzna i kobieta.

Kiedy pisałam na temat Nowego Stworzenia, Swami ukazał szesnaście form  Viraat Purusha oraz dziewięć owalnych kształtów na sari, które otrzymałam. Wyjaśnił On, że liczba szesnaście dotyczy szesnastu atrybutów Awatara, a dziewięć owalnych kształtów symbolizuje Navaratna, dziewięć klejnotów.

Następnie jest Hiranyagarbha. Jest to subtelne ciało Boga. Po tym, jak Bóg dzieli Siebie na aspekt męski i żeński, zaczyna się stwarzanie.  Manifestuje On wówczas Siebie w każdej duszy, jako Ten, który tam przebywa. Jest On Sarvabhuta Antaratma, Mieszkańcem wszelkich istnień. Przebywa On w duchowym sercu w formie niebieskiego światła. Jest On świadkiem każdej jeevy.

Przyczynowym ciałem Boga jest Maheswara, wszechprzenikająca forma. 13-ty rozdział  Bhagavad Gity opisuje, jak Ten, który mieszka w nas, ujawnia tę formę. Różne etapy opisane są jako:

„Upadrastanumanta ca bharta bhokta mahesvarah

paramatmeti capyukto dehe sminpurusah parah”.

Upadrasta to pierwszy etap, kiedy to Bóg jest świadkiem. Drugi stan to Anumantha, w stanie tym jeeva zaczyna kontemplować nad prawdziwym znaczeniem sensu życia. Pan, przebywający w nas, prowadzi i zachęca przebudzoną jeevę. Następnie jest stan Bartha, kiedy to jeeva zaczyna oczyszczać się i reformować i uświadamia sobie znaczenie modlitwy. W stanie tym Pan staje się Tym, który podtrzymuje, niosąc na Swych barkach ciężary Jeevy, pomagając ewoluować duchowo.

Następnie jest Bhokta, co oznacza tego, który doświadcza i raduje się.  Na tym etapie Jeeva podporządkowuje wszystko Bogu i prosi Go, aby cieszył się owocami wszelkiego jej działania .

Piąty i ostatni etap to stan Maheswara, kiedy to dusza indywidualna staje się jak kłoda, która płynie po rzece. Na tym etapie dusza pozwala Bogu, aby kierował jej życiem i nie ma swej własnej woli. Płacze, kiedy mówi się jej, aby płakała i śmieje się, gdy mówi się jej, aby się śmiała. Pan niesie na Swych barkach wszelkie odpowiedzialności jeevy. To tu jeeva staje się  Shivą i uzyskuje najwyższy stan.

A teraz o trzech ciałach jeevy.

Jeeva

Ciało fizyczne - Vaisvanara

Ciało subtelne – Taijasa (czyt. taidżasa – tłum.)

Ciało przyczynowe – Prajna (czyt. pradźna – tłum.)

Gita mówi:

„Aham vaisvanaro bhutva praninam dehamasritah

pranapanasamayuktah pacamyannam caturvidham‟

Stając się ogniem życia w ciałach żywych stworzeń i jednocząc się z oddechami Prana (wdychaniem) i Apana (wydychaniem), spalam cztery rodzaje pożywienia.

Na pierwszym etapie, Vaisvanara, działamy, jakbyśmy byli tylko ciałem fizycznym i spędzali czas na jedzeniu, pracy oraz spaniu; żyjemy jak zwierzęta. Następnie jest Taijasa. Na tym etapie rozwijamy duchową świadomość i zaczynamy pytać: “Kim jestem? Jaki jest cel życia? Jaki jest powód narodzin?” Poprzez głęboką kontemplację i oddanie, uzyskujemy wyższe stany mądrości. Twarz zaczyna jaśnieć boskim blaskiem. Gdy wzrasta mądrość, całe ciało zaczyna jaśnieć. Nasze wewnętrzne piękno odbija się na zewnątrz. Uzyskujemy stan świętych i mędrców. Jest to stan ciała subtelnego.

Ciałem przyczynowym jeevy jest Prajna. Ciało to jaśnieje światłem wyższej świadomości i mądrości. Jedna z Mahavakii mówi:  „Prajnanam Brahma”, co oznacza mądrość Boga, mądrość to Tamto. Jest to zaiste posiadanie wzroku Boga. Był to stan Radhy od urodzenia.

W bhadżanie  „Hari Bhajana Bina” jest linijka, która mówi:  „…Prabhu darshan bina prajnana nahi…”

Bez wizji Pana nie ma Najwyższej Mądrości. Powinniśmy praktykować sadhanę, aby mieć wizję Tego, który mieszka w nas. Kiedy uzyskamy to, będziemy mogli rozmawiać z Bogiem, śmiać się i bawić się z Nim. Jest to błogość. Jest to Prajna, ciało przyczynowe. Trzy ciała Boga i trzy ciała człowieka powinny połączyć się i stanowić Jedno.

Spójrzmy na przykład, którym jest moje życie. Moje nieustanne myśli o Bogu stały się formą ciała fizycznego od czasu, kiedy się narodziłam. Dlatego od młodego wieku każda myśl i uczucia znajdowały się na drodze do urzeczywistnienia. Mimo iż żyłam na tym świecie zewnętrznie, moje wewnętrzne uczucia zawsze były z Bogiem. Jest to pierwszy etap.

Drugim etapem jest sadhana, sadhana, sadhana. Idąc drogą intensywnej sadhany, miałam wiele wizji i doświadczeń. Pan Sam zabrał mnie do wielu miejsc i obdarzył mnie boskimi shakthi. Jest to stan anubhuti, bezpośredniego doświadczania Boga. Żyłam ze swoim Swamim w odrębnym świecie, zwanym Srebrną Wyspą. Doświadczenia te stały się istotą mego życia. Z tego miejsca uzyskałam ciało Super Przyczynowe i sprowadziłam Srebrną Wyspę na ziemię jako Mukthi Nilayam. Jest to zaiste Vaikunta, niebo na Ziemi, tu żyję ze Swamim.

Trzy ciała człowieka i trzy stany Boga powinny połączyć się.



17 luty 2004 r.

Dziś Geeta powiedziała: “Pewien odważny wojownik o wolność, który nazywał się Vir Savarkar, spędził całe życie w więzieniu; napisał tam wiele książek.” Odparłam: “Zarówno Mahatma Gandhi, jak i Vinobaji też napisali wiele książek o wyższej mądrości, przebywając w więzieniu.”

Ojciec mój też był bojownikiem o wolność i przebywał w więzieniu wiele razy. Chociaż ukończył zaledwie cztery klasy szkoły podstawowej, będąc w więzieniu nauczył się sanksrytu, języka hindi i angielskiego. Systematycznie prowadził zajęcia dotyczące nauk Gity oraz czytał książki Gandhi`ego. Opowiadał o życiu Vinobaji`ego, który co tydzień wykładał na temat nauk Gity, przebywając w więzieniu. Na koniec wykłady te opublikowane zostały w formie książki jako „Dyskursy o Gicie”. Moje życie uległo transformacji pod wpływem tej książki.

Jawaharlal Nehru napisał książkę „Rzut oka na historię świata”, przebywając w więzieniu. Takie książki podsycały miłość do Ojczyzny i zapalały lampę duchowości w sercach więźniów. Więzienie zamieniło się Gurukulę; nie było tam bowiem kontaktu ze światem zewnętrznym. Dawniej w Gurukula dzieci uczyły się lekcji z całkowitą koncentrację, byli zupełnie wolni od rozpraszających rozrywek świata zewnętrznego. Obserwowały one uważnie postępowanie guru i uczyły się w ten sposób żyć odpowiednio.

To samo działo się z więźniami politycznymi. Byli oni całkowicie odcięci od świata zewnętrznego, zatem przez wszystkie 24 godziny zaabsorbowani byli tematami duchowymi. Kiedy ich zwolniono, byli w stanie prowadzić zdyscyplinowane życie, z duchową świadomością.

Nasze życie jest jak więzienie. Powinniśmy uczynić dobry użytek z czasu, spędzonego w tym więzieniu i praktykować sadhanę. Nie powinniśmy marnować dożywocia, jakie otrzymaliśmy. Musimy wyjść na wolność z więzienia tego świata i skierować nasze życie ku Bogu, bo tylko wtedy będziemy w stanie uzyskać wolność, wyzwolenie.

Urodziłam się i prowadziłam zwyczajne życie, jak wy, jednak nieustannie myślałam o Bogu. Kiedy wzrastało pragnienie, aby uzyskać Boga, żyłam w izolacji od wszystkich, jak więzień w odosobnieniu. W tym dobrowolnym odosobnieniu żyłam, stale myśląc o Bogu. Mimo że żyłam w świecie zewnętrznym, w swoim wewnętrznym więzieniu stworzyłam swój własny świat. Śpiewałam mantry, praktykowałam surowe wyrzeczenia, czytywałam książki duchowe  i medytowałam. Cała ta ciężka pokuta była czyniona wyłącznie dla Boga. Żyłam tylko dla Boga, nieustannie płacząc. W stosownym czasie uzyskałam wizję Pana. Ujrzałam Go i rozmawiałam z Nim, radując się licznymi doświadczeniami.

Wszyscy powinni uświadomić sobie, że świat ten jest więzieniem i powinni uwolnić się.

Zasada: Powinniśmy zbudować płot wokół siebie. Jak kropla deszczu, która spada z liścia lotosu, tak samo i my powinniśmy prowadzić życie bez przywiązania, nie pozwalając na to, aby cokolwiek nas dotykało.

Urodziliśmy się na tym świecie tylko po to, aby nauczyć się lekcji. Powinniśmy dokonać transformacji naszego życia i żyć tak, jakbyśmy byli w Gurukula. Wszystko to Maya, iluzja. Tylko Bóg jest Prawdą; urodziliśmy się tylko po to, aby sobie to uświadomić. Musimy wyjść na wolność z więzienia tego świata i uciec przed cyklem narodzin i śmierci.

Żyjąc z myślami pogrążonymi w Bogu, uzyskałam stan ciała przyczynowego. Tu drzwi mądrości otwierały się szeroko jedne za drugimi. Prajnana świeci, wewnętrzna mądrość oświetla. Ponieważ wykonywałam wszelkie działania ze świadomością, teraz sama świadomość stała się moim życiem. Świadomość jest moją naturą.



Swami poprosił, abym na pisała, jak widzę w sobie trzy ciała Boga.

Fizycznym ciałem Boga jest Viraat Purusha. W dniu 17-go kwietnia  2002 r. w Jaskini Vashista, ja jako Czysta Świadomość połączyłam się ze Swamim, Czystą Świadomością. Umysł, zmysły, intelekt, ego, wszystko to zostało ofiarowane  Swamiemu; ciało fizyczne pozostało. Kontynuowałam sadhanę, ponieważ chciałam oczyścić ciało fizyczne i również ofiarować je Jemu. Wówczas zaczęłam obdarzać uczuciami na rzecz Powszechnego Wyzwolenia; uzyskawszy wiele owoców pokuty, wszystkie ofiarowałam je z powrotem Swamiemu i uzyskałam od Niego wyższą mądrość jako prasad. Wówczas Swami uczynił mnie pustą, zabierając wszystko, co ofiarowałam i napełnił mnie Swoją  Sathyą. Prawda jest stanem Istnienia. Sathya ta pragnie zaprowadzić wszystkich ku Prawdzie. Z tego powodu sprawuje surową pokutę. W rezultacie Prawda ta staje się Viraat Purushą i dzieli siebie na dwoje jako  Sathya i Prema. Ja, jako  Prema, pragnę ponownie połączyć się z Sathą, muszę zatem wejść w każdego. Płakałam i tęskniłam za Swamim, aby każdy i każde zwierzę, w tym wszystkie ptaki, drzewa i pozostałe rośliny i pnącza, wszystko na ziemi zostało wypełnione moją  Premą do  Swamiego i stało się  Vasanthamayam.

Swami powiedział:

Podzieliłaś siebie na dwoje i stałaś się Sathyą, mężczyznami i Premą, kobietami. Zaistnieje Nowe Stworzenie. Nowe Stworzenie wyłoni się z twojej formy kosmicznej.

Hiranyagarbha jest subtelnym ciałem Boga. Kiedy skończyłam pisać o Vasanthamayam, modliłam się do  Swamiego: “Wszyscy powinni wejść w me łono. Wszyscy powinni stać się moimi dziećmi i jeść nektar Sai, który ja jem.” Otrzymałam od Swamiego łaskę, którą jest kosmiczne łono. Staje się to Sathya Yugą, w której wszystkie dzieci są boskie.

Następnie jest stan Maheswara. Swami powiedział: “Dzięki Moim uczuciom i twoim wszyscy w  Sathya Yudze będą żyli jak  Riszi i Riszipatni.” Wszyscy będą żyli na poziomie ciała przyczynowego i uzyskają stan Maheswara. Owocem mojej pokuty będzie to, ze wszyscy staną się Jeevan Muktha.



Swami wyjaśnił, na czym polegają trzy etapy oddania. Pierwszy pokazuje oddanie z uczuciem przywiązania takim, jakie miała Yashoda do Bala Kryszny. Drugi etap to miłość gopi do Kryszny. Pytały one: “Czy nie ukażesz nam Swej pięknej twarzy? Czy nie zagrasz na Swoim słodkim flecie?” Trzeci etap to oddanie Radhy. Jej modlitwą było: “Kryszna gdziekolwiek jesteś, w jakiejkolwiek formie jesteś, powinnam stanowić Jedność z Tobą.”

Jako owoc miłości Radhy, jako odpowiedź na jej modlitwy, zaświta era Sathya Yuga. Wszyscy staną się Vasanthą i będą tęsknić oraz modlić się do Boga; będzie to  Vasanthamayam.

„Esavasyam idam sarvam”. Ta Vasantha Radha będzie Jednością z wszechprzenikającym Sai Kryszną. Jest to zaiste ostatni etap, życie w Super Przyczynowym Ciele.

Przed kilkoma dniami w medytacji...

Vasantha : Swami, czy nie powinieneś przyjść, jak tylko zawołam? Czy nie powinieneś otworzyć drzwi, kiedy zapukam? Czy przynajmniej raz wołanie nie powinno pochodzić od Ciebie?

Swami : Mogę przybyć tylko wtedy, kiedy Mnie zawołasz. Połączyłem się z tobą. Tylko wtedy, gdy zawołasz, przyjmę formę i przybędę… Przyjmę formę tylko wtedy, gdy zawołasz. W przeciwnym razie będę przebywać w tobie. Mogę otworzyć drzwi tylko wtedy, gdy zapukasz.

GEETA POWIEDZIAŁA: “UZYSKAŁAŚ najwyższy stan poprzez ogromną pokutę, ale co z nami?” Odpowiedziałam: “Bóg jest w nas. Jest On w naszym sercu. Musimy Go ujawnić poprzez nieustanne, stęsknione wołania.”

Spójrzmy na to szczegółowiej. Bóg jest w sercu. Kiedy Go zawołamy, ujawni się i będzie z nami rozmawiał. Uczucia nasze przynoszą Jego formę; to nasze uczucia dają formę Bogu. Pukamy do drzwi, a On je otwiera. Bóg przebywa we wszystkich sercach. Zgodnie z naszymi uczuciami, naszą naturą, cechami, głębokimi wrażeniami, wyobrażeniami i oczekiwaniami ujawnia On Siebie. Jezus powiedział: “Pukajcie, a będzie wam otworzone.” Tylko, jeżeli zawołamy i zapukamy, Bóg otworzy Swoje drzwi. Wyłoni się On z naszego serca.

Napisałam wiele książek i opowiedziałam o wielu doświadczeniach, ale Swami wciąż mówi: “Przybędę, jeżeli zawołasz, otworzę, jeżeli zapukasz.”

W 2002 r. w czasie, gdy kończyłam pisać  „Sai Gita Pravachanam”, Swami dał kalendarz. Swami powiedział: “Wołanie Radhy skończyło się.” Ale wołanie nie skończyło się!

Zasada: Uczucia są istotne w naszej podróży prowadzącej do osiągnięcia Boga. To uczucia są ważne, aby rozmawiać z Bogiem i usłyszeć Jego głos. Jeżeli będziemy mieli czyste uczucia, możemy mieć wizję Prawdy.

Wszelkie nieczystości, które są w nas, zostaną odzwierciedlone w tym, co widzimy, w słowach, które słyszymy. Niniejsza książka wyjaśnia zasady, jak uczucia  jeevy czynią z niego  Shivę. Poprzez szczery wysiłek wszyscy powinni uzyskać ten stan – jedynie to jest trwałe i jest Prawdą.

Rozdział dwunasty

 ‘Kiedy zadajesz ważne pytania, otrzymasz prawidłową odpowiedź tylko, jeżeli będziesz kontemplować, że ty i Ja jesteśmy Jedno – tylko wtedy całkowita Prawda zostanie ujawniona…’

Poorna Sathya

Ujawnienie Całkowitej Prawdy

29 marzec 2004 r. Medytacja poranna

Vasantha : Swami, Swami, poddaję się u Twoich lotosowych stóp. Ty jesteś moim jedynym schronieniem.

Swami : Powiedz Mi, czego chcesz?

Vasantha : Swami, powiedziałeś, że tylko moje uczucia przynoszą Twoją formę. Powiedziałeś, że Twoja forma ukazuje się dopiero, gdy wołam Ciebie?

Swami : Bóg funkcjonuje poprzez trzy ciała: fizyczne - Viraat Purusha, subtelne - Antharyami, przyczynowe - Maheswara.

Vasantha : Które ciało widzę?

Swami : Widzisz ciało Super Przyczynowe. Jest to pierwotna forma, Pierwotna Dusza, Mahavishnu. Ty jesteś tą, która przebywa we Mnie. Ty jesteś Lakszmi, która przebywa w Moim sercu. Fizyczny Sai, subtelny Sai i przyczynowy Sai różnią się zależnie od  sadhany, którą praktykuje jeeva. Ty jesteś tu i rozmawiasz ze Mną w ciele Super Przyczynowym. W stanie tym też mogą występować subtelne różnice.

Vasantha : Swami, czy tak jest?! Jak?

Swami : Kiedy widzisz Mnie tu, twoja Prema wylewa się, stajesz się uczuciowa i płaczesz. Zatem nasza rozmowa nie ujawni Prawdy całkowicie. Czy nie powtarzam ci często: „Nie pytaj Mnie, myśl, że Ty i Ja to Jedno, odpowiedź przyjdzie. Sama poszukaj odpowiedzi. Czy nie znalazłaś Prawd w ten sposób? Jest to pełna Prawda. Kiedy jesteśmy dwoje, stajesz się uczuciowa i płaczesz, nie będąc w stanie znieść siły uczuć. Dlatego nie jesteś w stanie ogarnąć całej Prawdy. Kiedy myślisz, że ty i Ja jesteśmy Jedno, wówczas emocjonalny niepokój opada, jest spokój i Prawda zostaje ujawniona.

Vasantha : Czy oznacza to, że nie powinnam rozmawiać z Tobą?

Swami : Możesz rozmawiać. Możesz rozmawiać jak zwykle. Jest to Swami, którego stworzyłaś swoimi uczuciami. Jest to  Swami, który wyłonił się z twojej  Chidakashy (czyt. czidakaszy – tłum.). Możesz rozmawiać i doświadczać.

Vasantha : Powiedziałeś, że nie powinnam?

Swami : Nie jest to fizyczne. Jest to Prawda, którą uzyskałaś. Jest to Swami, którego przyniosłaś poprzez swoją  sadhanę. Możesz rozmawiać o wszystkim. Ale ty stajesz się bardzo uczuciowa i płaczesz. Dlatego mówię ci, abyś doświadczała Mnie dowolnie i nie ulegała emocjom. Kiedy zadajesz ważne pytania, otrzymasz prawidłową odpowiedź tylko wtedy, jeżeli będziesz kontemplować, że ty i Ja jesteśmy Jedno – tylko wtedy całkowita Prawda zostanie ujawniona.

Vasantha : Czy nie są to wobec tego uczucia?

Swami : Tak, są. Kiedy nie ulegasz emocjom, Prawda jest ujawniana.

Vasantha :  Swami, nie jest to więc Twoja fizyczna forma?

Swami : Widzisz w medytacji, jak zatem może być to fizyczna forma? Stajesz się uczuciowa i wołasz Mnie i widzisz nas jako dwoje. Tu jesteśmy dwoje jako ty i Ja. Dlatego czasami miesza ci się. Ale kiedy myślisz, że ty i Ja jesteśmy Jedno, nie ulegasz emocjom i jesteś w stanie spokoju, wówczas Prawda ujawniana jest całkowicie.

Vasantha : Nie jest to zatem pragnienie fizycznego przywiązania?

Swami : Nie powinnaś płakać myśląc, że musimy spotkać się fizycznie i rozmawiać ze sobą. Robię tu dla ciebie wszystko. Tak teraz musimy żyć. Nie płacz.

SPÓJRZMY TERAZ. PRAKTYKOWAŁAM NIEUSTANNĄ SADHANĘ i uzyskałam wyższe stany. Wzniosłam się ponad trzy guny, kontrolowałam pięć zmysłów i oddzieliłam pięć warstw. Dlatego mogłam opuścić ciało fizyczne, subtelne i przyczynowe. Teraz żyję w ciele Super Przyczynowym ze Swamim jako Czysta Świadomość. Oczyściłam ciało i ofiarowałam je poprzez sadhanę Sharira Nivedhan. Swami powiedział, że Aszram  Mukthi Nilayam to Vaikunta. Tu, w medytacji, jeżeli rozmawiam ze Swamim, będąc w stanie emocji, nie może być ujawniona całkowita Prawda.

Czy nie ma końca sadhany? Jak daleko jeszcze muszę iść?

Tak wiele ludzi mówi, że Swami rozmawia z nimi...jak to jest? Czy posiadają oni całkowicie ujawnioną Prawdę? Napisałam już o uczuciach i emocjach szczegółowo. A teraz zrozumiałe jest, że jeżeli stajemy się uczuciowi, Prawda nie może być ujawniona całkowicie. Swami mówi mi wiele razy: “Myśl, że ty i Ja jesteśmy Jedno, otrzymasz prawidłową odpowiedź.” Kiedy tak robię, odpowiedź przychodzi. Nie ma dualizmu, tylko Jedność.

Ten Jeden ujawnia Siebie poprzez Siebie. Istnieje tylko Jeden.

PIĘĆ ELEMENTÓW

Wstęp

Dotychczas widzieliśmy, jak jeeva, zrodzona poprzez uczucie dotykowe, odbywa podróż w sobie i uzyskuje Prawdę. Po uzyskaniu Jednego, jeeva wyłania się, aby tworzyć wielu.  Na początku praktykuje ona skoncentrowaną sadhanę i widzi siebie jako  Atmę. Następnie widzi ona, że Atma przenika wszystko. Jest to zasada; „Ekohum Bahushyam”, Jeden stał się wieloma.  Demonstruję tę zasadę w swoim życiu.

Jedna Vasantha skupiła wszystkie uczucia na Bogu i stała się  Sathya, Prawdą. Następnie zapragnęła ona stworzyć wszystkich takimi, jaką jest. Jest to Vasanthamayam. Imię i forma Vasantha zostały użyte w tym celu. Jedna Vasantha stała się wieloma Vasanthami, aby pokazać Prawdę:  „Ekohum Bahushyam”.

Uczucia, które uzewnętrzniają się i dotyczą rzeczy tego świata, zanieczyszczają pięć elementów. Popycha to człowieka do cyklu narodzin i śmierci. Moje uczucia do Boga oczyszczają pięć elementów. Wykres na końcu niniejszej książki pokazuje, jak uczucia skupione na Bogu otwierają Bindu. Jest to moc, która uwalnia projekt Vasanthamayam dla Nowego Stworzenia. Teraz Bindu tworzy uniwersum zgodnie z moją wolą.

„Ekohum Bahushyam” nie jest tylko dla człowieka. Praktykowałam sadhanę dla całego stworzenia, dla piachu, kamieni, pnączy, pozostałych roślin, w tym drzew oraz zwierząt, aby wszystko to stało się Vasanthamayam. Wszyscy są Vasanthą. Uczucia Vasanthy wypełniły całe stworzenie. Jedna Vasantha uczyniła nie tylko siebie Bogiem,ale uczyniła również Bogiem całe stworzenie. Jest to Era Prawdy, Sathya Yuga. Wszyscy są Sathya. Jedna Atma stała się wieloma, Jeden Pan przeniknął wszystko. Bóg i Wszechświat to Jedno.

Na początku sadhany jest postrzegania świata jako  Mayi, trzeba wówczas skierować się ku wnętrzu. Po uzyskaniu wizji Boga, należy postrzegać świat jako Boga.

Czy ta Prema kiedykolwiek zmaleje?

31 październik 2004 r. Medytacja poranna

Swami : Przez te wszystkie lata tęskniłaś i domagałaś się Mnie. Napisałaś wiele pieśni i książek, wylewając swoje uczucia. Wiele cierpiałaś, doświadczając sporo trudności. Później uczynię dla ciebie wszystko. Bardziej ujawnię miłość Moją tobie.

Vasantha : Swami, Prabhu mam ogromne szczęście, że osiągnęłam Ciebie.

Swami : Jestem najszczęśliwszym Awatarem, mając ciebie. Jak bardzo raduję się twoją Premą. Shirdi Baba to Awatar Shiva; Sathya Sai to Shiva Shakthi, ty i Ja.  Dotychczas w ciszy funkcjonowałaś, uczestnicząc w Mojej misji. Później, twoje zadanie pozna cały świat. Następnie przybędzie Awatar Prema Sai.

Vasantha : Co przez to rozumiesz, Swami?

Swami : Dałaś Mi wszystkie swoje moce jako ofiarę. Ofiarowałaś Mi swoją Premę, a na koniec połączysz się ze Mną. Przybyłaś jako Awatar Poorna Shakthi. Dotychczas świat nie widział całkowitej inkarnacji  Shakthi. Pokazujesz to po raz pierwszy. Będziesz funkcjonowała jako Awatar Poorna Shakthi. A kiedy połączysz się, wszystkie twoje shakthi przyjdą do Mnie. Za czasów następnego Awatara przybędę jako Prema Sai, a ty będziesz żyła ze Mną spokojnie.

Vasantha : Swami, Radha nie miała przywiązania do tej formy, a ja jestem przywiązana do Twojej fizycznej formy.

Swami : Ty nie jesteś tylko Radha. Ty jesteś Poornam. Wszystkie aspekty istnieją w tobie: Sita, Andal, wszystkie pochodzą od ciebie. Dlatego pragniesz fizycznej bliskości ze Mną. Masz w sobie wszystkie ich uczucia. Kiedy przybędziemy następnym razem, będziesz prowadziła spokojne, rodzinne życie.

Medytacja wieczorna

Vasantha : Swami, bardzo się bałam po usłyszeniu Twoich słów dzisiejszego ranka. Nie chcę żadnych mocy. Nie chcę samadhi. Powinnam zawsze być w stanie rozmawiać z Tobą. Nie chcę być Awatarem Mahashakthi.

Swami : Czego się obawiasz? Nie musisz niczego robić; zawsze możemy rozmawiać tak, jak teraz. Widzisz jaki jestem? Możesz być w takim samym stanie, który jest naturalny dla ciebie. Twoje moce przyniosą korzyść tym, którzy modlą się do ciebie całym sercem. Moce twoje obdarzą ich wszystkim, czego pragną. Ci wszyscy, którzy myślą o tobie na całym świecie, wszyscy, którzy śpiewają twoją mantrę, odniosą korzyść z twoich mocy. Ty będziesz taka sama, jak zawsze. Będziesz jak Ja.

KONTEMPLOWAŁAM NAD TYM, CO POWIEDZIAŁ SWAMI. Wiele bóstw i bogiń dało mi swoje moce; Gayathri, Savithri, Saraswathi, Danvanthri, Hayagriva, Hanuman, Dattatreya i Durga – wszyscy dali mi swoje moce. Matka Kanyakumari dała Atma Sanyas Shakthi. Dałam owe moce, aby pomóc wielu ludziom. Stosując się do polecenia Swamiego, ofiarowałam wszelkie shakthi i moc pokuty Jemu, czyniąc siebie w ten sposób pustą. Następnie Swami wypełnił mnie Swoją Sathyą, Prawdą.

Moje ofiary dla Swamiego uczynione zostały w powyższy sposób. Swami zabrał moje matczyne uczucia i  Premę. W ostatnich chwilach mego życia, kiedy połączę się ze Swamim, wszelkie moce wejdą w Niego. Kiedy znów się narodzę, moim zadaniem będzie prowadzenie spokojnego życia rodzinnego.

Swami mówi, że wspomniane moce docierają do ludzi na całym świecie i pomagają im w różny sposób. Nadal pragnę jedynie rozmawiać ze Swamim, jak zawsze. Dlatego powiedziałam Swamiemu w medytacji....

Vasantha : Swami, nie chcę stanu Samadhi! Boję się go. Powinnam zawsze rozmawiać z Tobą, powinniśmy być jako dwoje.

Swami : Zawsze jesteś w stanie  Nirvikalpa Samadhi. Mimo że żyjesz na tym świecie i wykonujesz zadania, umysł twój jest pochłonięty we Mnie. Jest to Samadhi. Nie płacz, nie obawiaj się.

1 listopad 2004 r. Medytacja

Vasantha : Przed dwoma dniami poprosiłam Cię o łaskę, aby ciało moje, które jest pełne brudu, wydzielało tylko słodką woń.

Swami : Tak, kto inny może prosić w taki sposób, jak ty?! Jak tego rodzaju myśl dla sadhany pojawiła się w tobie? Twoje pragnienie zostanie spełnione.

Vasantha : Swami, dziś chcę łaski.

Swami : Powiedz Mi, czego chcesz?

Vasantha : Czy ukończyłam już Sharira Nivedhan?

Swami : Tak, w Pandaripuram. Teraz spożywam ciebie, ale wciąż głód Mój nie jest zaspokojony. Chcę więcej twojej Premy. Oczekuję od ciebie więcej Premy. Chcę ciebie!

Vasantha : Swami, ja również chcę ofiarować Tobie siebie całkowicie. Jednak spójrz! Oczy moje zostały zniszczone patrzeniem na ten świat. Ile przedmiotów tego świata one widziały? Ile trucizny weszło przez nie w konsekwencji? Dlatego wzrok mój jest niedoskonały. Jak mogę ofiarować Ci te oczy? Muszę ofiarować Ci je absolutnie doskonałe.

(Kontynuowałam modlitwę…)

USZY MOJE ZOSTAŁY ZNISZCZONE WSKUTEK SŁUCHANIA o rzeczach tego świata. Nie słyszę na jedno ucho. Słuchając dźwięków tego świata zewnętrznego i krewnych, zostały one nadwyrężone. Jak mogę je ofiarować Tobie? Jak mogę to uczynić? Proszę, okaż mi miłosierdzie. Spraw, aby uszy moje były absolutnie doskonałe.

Dałeś mi piękne zęby. A co ja zrobiłam? Użyłam ich w złym celu. Jak wiele niepotrzebnych rzeczy żułam w ustach? Jak dużo usta me mówiły źle o innych. Znajdowały one winę w wielu, a zęby rozdrabniały to bezlitośnie. Jak mogę ofiarować Ci te zęby? Uczyń moje zęby absolutnie doskonałymi.

Jak bardzo nos mój wąchał nieczystości tego świata, zamiast Twoją słodką woń. Wąchał on mnóstwo obrzydliwego odoru. Ponieważ nie wąchał on woni Boga, uległ infekcji i stale kapie z niego. Jak mogę ofiarować Ci ten nos? Wskutek wrażeń z wielu wcieleń, naczynie to, zawierające siłę życia, stało się wadliwe.

Skóra, jak wiele ona dotknęła? To uczucie dotykowe nie jest czyste. Wiedząc o tym lub nie, dotykałam przedmiotów tego świata. Skóra dotykała wielu krewnych, spokrewnionych z tym ciałem.

Podobnie jak lotos, którego nie dotyka woda, gdybym i ja nie dotykała niczego, nie narodziłabym się. Ciało to nie przybyłoby na Ziemię. Dotykając wielu, skóra zmieniła kolor, stała się ciemna i jest chora. Jak mogę Ci ofiarować tę skórę? Uczyń ją absolutną i doskonałą.

Chciałam być zawsze młoda. Jak pojawiła się starość? Jak mogę ofiarować Ci to stare ciało? Chcę, aby każda część tego ciała, każdy organ był absolutnie doskonały i ofiaruję to Tobie. Proszę, pobłogosław mnie i okaż litość.

Medytacja

Swami : Och, Moja droga! Kto może mieć takie uczucia? Czy ktokolwiek potrafi myśleć w ten sposób?

Vasantha : Swami, jeżeli ofiaruję siebie całkowicie, praktykując tego rodzaju sadhanę, wówczas głód mój zostanie zaspokojony. Powinnam ofiarować siebie absolutną i doskonałą za Twój Głód Premy. Swami, czy mogę uczynić swoje zmysły doskonałe i czyste, aby ofiarować Ci je?

Swami : Wcześniej płakałaś, mówiąc:  “Chcę oczyścić to ciało.” Oczyściłaś ciało i ofiarowałaś Mnie w sadhanie Sharira Nivedhan, ale nadal nie jesteś usatysfakcjonowana. A teraz prosisz o absolutną czystość ciała. Chcesz, aby było ono doskonałą ofiarą dla Mnie.

Vasantha : Swami, jaką sadhanę powinnam praktykować w tym celu?

Swami : Chcesz uczynić wszystko pełnym i doskonałym. Nieustannie płaczesz, myśląc o tym; myśl ta jest sadhaną.

Vasantha : Swami, dzięki Twemu miłosierdziu, mogę osiągnąć wszystko. Chcę uczynić siebie doskonałą wewnątrz i na zewnątrz i ofiarować siebie Tobie.

ŚWIAT NIE WIDZIAŁ TAKIEJ MIŁOŚCI, jaka istnieje między  Swamim a mną. On spożywał coraz więcej mej Premy; a mimo to On nie jest usatysfakcjonowany. Jeśli chodzi o mnie, to pragnienie, że powinnam ofiarować siebie jeszcze doskonalszą, nie zostało zaspokojone. Jest z nas bardzo szczególna para! Jedynie te dwie szalone Premy mogą przynieść  Sathya Yugę.



Myślałam o swoich oczach; dlaczego mój wzrok jest niedoskonały? Gdybym żyła prawidłowo, tylko dla Boga, organa moich zmysłów byłyby doskonałe.  Mówiłam o tym w trakcie satsangu, stałam się sentymentalna i płakałam. Dr Vidhi, który był obecny w tym czasie, powiedział: “Na starość powszechną rzeczą jest niedoskonały wzrok, Amma.”

Odparłam: “Nie chcę mieć zwyczajnego życia, jak inni! Ludzie rodzą się, żyją i umierają. Ale ja nie jestem taka sama, jak oni. Ciało to nie może upaść na ziemię, nie powinno ulec zniszczeniu. Chcę, aby połączyło się ono z Bogiem. Stąd też moje pragnienia i sadhana różnią się. Moje życie nie jest dziwaczne. Prowadzę życie z zasadami, idealne życie. Czy to zwyczajny cel, że ciało powinno połączyć się z Bogiem? Czy nie powinnam praktykować  sadhany w tym celu?”

Czy riszi i święci nie żyli ponad sto lat? Oni żyli nawet tysiąc lat. Nie mieli oni niedoskonałego wzroku. Jeżeli ktoś żyje w sposób doskonały, organa jego zmysłów będą doskonałe! Czy mędrcy w dawnych czasach nosili okulary? Obecnie okulary noszą nawet małe dzieci. Widzimy, że wiele nowych chorób dotyka człowieka; stosuje się różnego rodzaju lekarstwa i nowego rodzaju zabiegi chirurgiczne. Organizowane są darmowe okulistyczne badania i wydaje się, że wszyscy noszą okulary w takim lub innym czasie. Nikt, kto jest po czterdziestce, nie potrafi czytać bez okularów. Co to ma być?! Dwieście lat temu nikt nie miał niedoskonałego wzroku; nie było chirurgii oka.

Powodem naszych wszystkich zmartwień są oczy. Oczy powinny widzieć jedynie to, co ma być zobaczone. Po pierwsze - oczy widzą przedmiot; umysł myśli o nim i chce go posiadać. Powstaje przywiązanie, kiedy już dany przedmiot jest w posiadaniu; a jeżeli nie, pojawia się niezadowolenie. W ten sposób umysł wpada w pułapkę iluzji. Gdyby oczy były wytrenowane, aby widzieć tylko Boga, nie byłoby żadnego cierpienia.

Słuch też nie uległby uszkodzeniu, gdyby był wyćwiczony, aby słuchać jedynie o Bogu. Poprzez słuchanie o wielu rzeczach tego świata, uszy uległy uszkodzeniu. Słuchanie o wadach i błędach innych osób powoduje, że słuch ulega uszkodzeniu. W dawnych czasach nie było aparatów słuchowych; teraz tak nie jest. Nasi rodzice słyszeli jedynie o chwale Pana. Słuchali o mądrościach Wed, Wedanty i wielkich eposów. Stąd też ich słuch nie uległ uszkodzeniu.

Usta zawsze mówią o innych. Od narodzin do śmierci żują one sprawy tego świata; całe życie mija w ten sposób. Powinniśmy mówić tylko o Bogu. Nie utracimy zębów, jeżeli będziemy prowadzić życie z zasadami. Powinniśmy mówić jedynie Prawdę. Jeżeli będziemy mówili nieprawdę, jeżeli będziemy mówili źle o innych, będziemy szerzyć plotki, skończymy na tym, że będziemy mieli sztuczne zęby!

Powietrze wchodzi do ciała przez nos. Jeżeli nos wącha rzeczy inne niż boskie, oddech życia będzie musiał wejść w wiele ciał i znieść wiele różnych zapachów. To, co wchodzi do ciała i wychodzi z niego, powinno być czyste. Dlatego modlę się do Swamiego, aby moje odchody miały woń drzewa sandałowego.

Przez ostatnich dwadzieścia lat często kichałam. Kapie z nosa i łzawią oczy. Nie jestem w stanie znieść takiego cierpienia. Wszyscy w aszramie współczują mi. Powiedziałam Swamiemu: “Swami, odetnij mi nos! Nie mogę tego dłużej znieść.” Często wypłakiwałam się przed Swamim. Dlaczego cierpię tak bardzo? Działo się to po tym, kiedy powstała we mnie myśl, że powinnam uczynić organy moich zmysłów bez wad i doskonałe. Wszystkie moje myśli dotyczą tylko Swamiego. Chcę ofiarować siebie całą Jemu. Ponieważ myśli moje koncentrują się na całkowitej ofierze, umysł mój znajduje wiele nowych sposobów uczynienia tego.

W owym czasie odwiedził mnie Sri Bose i przyniósł figurkę Radha Kryszna. Rysy twarzy były na niej bardzo wyraźne. Dwa dni wcześniej Nicola widziała tę figurkę i powiedziała, że wygląda na to, iż jest rysa na nosie  Radhy. Powiedziałam, że Swami pokazał dobry dowód na to, o czym napisałam. Byłam zdziwiona, jak to możliwe, aby posążek z brązu miał pęknięcie. Kiedy po raz pierwszy zobaczyłam posążek, nie było rysy!



Przez ostatnie dwa dni nie było tematu, o którym mogłabym pisać. Wzrok mój nie jest dobry, nie mogę więc czytać. Jednakże mogę pisać. Mogę zapisywać bez przerwy stronice i wylewać swoje uczucia do Swamiego.

4 listopad 2004 r. Medytacja

Vasantha : Swami, nie jestem w stanie czytać ze względu na słaby wzrok. Proszę, podaj mi temat. Co innego mogłabym robić?

Swami : Dlaczego chcesz ofiarować mi pięć zmysłów w doskonałym stanie? Napisz, łącząc pięć zmysłów z pięcioma elementami. Cierpisz, aby oczyścić pięć elementów. Każdy organ zmysłu zmaga się, aby oczyścić pięć elementów. Modliłaś się o oczyszczenie pięciu elementów, prawda? Napisz o tym.

Vasantha : Swami, proszę pobłogosław, abym napisała dobrze.

Swami : Pisz, napiszesz dobrze.

PIĘĆ ELEMENTÓW JEST W CAŁKOWITEJ DYSHARMONII. Napisałam o tym w książce „Wyzwolenie Tutaj Teraz Natychmiast!”, cz. 2. Ponieważ dharma zanikła w tej Erze  Kali, pięć elementów nie ma równowagi. Doświadczamy tych trudności od dłuższego czasu. Ze względu na dysharmonię pięciu elementów, występuje wiele trzęsień ziemi, powodzi, cyklonów oraz pożarów lasów. Powoduje to ogromne zniszczenia. Bhagawan Sri Sathya Sai Baba jest Awatarem, który przybył, aby ustanowić Premę. Jego misja zakończy się sukcesem, którym będzie przywrócenie dharmy na świecie. Pewien okres Ery Kali zakończy się i narodzi się   Sathya Yuga. Transformacja dokonuje się teraz. Swami używa moich uczuć w tym celu.

Uczucia moje wchodzą w każdego z osobna; cały świat stanie się Vasanthamayam. Wszyscy powinni domagać się Boga, jak ja. Chcę, aby wszyscy żyli tylko dla Boga. W rozdziale „Viswagarbha”: „Wszyscy powinni się narodzić mnie, wówczas każdy będzie pragnąć Boga, jak ja. Chcę, aby wszyscy na świecie weszli w moje łono.”

Swami powiedział, że takie uczucia pokazują, iż jestem  Prakrithi. Zasadniczym tematem, o którym teraz napiszę, będzie sadhana o spełnienie mojej modlitwy, aby wszyscy we Wszechświecie stali się  Vasanthą.

Kiedy Pan zapragnął stworzenia, ukazała się forma Viraat Purusha. Jest to forma, w której aspekt męski i żeński są w stanie obejmowania się. Kiedy dzielą się one, dochodzi do stwarzania. Jest to zasada Purusha i Prakrithi. Parabrahma Purusha i Kosmiczna Prakrithi są Jednym. Moje życie pokazuje, że są oni jak dwie strony tej samej monety. Wyjaśnia to światu zasadę Purusha Prakrithi. Swami pokazuje to w prosty sposób na przykładzie mego życia.

PIĘĆ ELEMENTÓW

Element  -   Organ zmysłu -   Wrażenie

1. Przestrzeń -   Uszy   -   Dźwięk  

2. Powietrze  -   Dotyk skóry  -   Dźwięk   

3. Ogień   Dotyk oczu – Dźwięk – Wzrok  

4. Woda - Dotyk języka – Dźwięk – Wzrok – Smak  

5. Ziemia  - Dotyk nosa -  Dźwięk  - Wzrok – Smak – Zapach

Pierwszym elementem w Stworzeniu jest przestrzeń. Z przestrzeni pochodzi dźwięk. W ciele człowieka organem dźwięku jest ucho. Uszy są do słuchania. To dzięki słyszeniu pojawia się mowa. Dzieci głuche cierpią również z powodu uszkodzonej mowy.

Nasze uczucia i myśli stają się wibracjami i wirują w przestrzeni. Przestrzeń wypełniona jest wibracjami. Wibracje te są przyczyną wszystkiego, co dzieje się na świecie; dobro i zło.

W pierwszej erze, Sathya Yudze, wszyscy myśleli jedynie o Bogu, Prawdzie i prawości. Ludzie prowadzili zdyscyplinowane życie, ponieważ nic nie wiedzieli o grzechu. Dharma stała na czterech nogach.

Matka uczy dziecko, aby nie kłamało. Dziecko nie wie, co to znaczy kłamać i chce wiedzieć, co to jest. Jak matka to wyjaśnia? Mówi ona: “Kłamstwo oznacza mówienie tego, co nie istnieje.”

Dziecko pyta: “Jak powiedzieć o tym, co nie istnieje?” Dziecko nie ma jasności. Naturą dziecka jest mówić o rzeczach tak, jakimi one są naprawdę. Jeżeli nauczy się je nie mówienia kłamstw, jak ono to zrozumie?

Matka ponownie wyjaśnia: “Jeżeli ktoś zapyta o ojca, powiedz, ze jest w domu i jest to prawda. Nie mów, że go nie ma, bo będzie to nieprawda.” Dziecko jeszcze mniej rozumie: “Ojciec tu jest, dlaczego mam mówić, że go nie ma?!”

Podobnie jak dziecko, ludzie w Sathya Yudze znali tylko prawdę, szczerość, miłość i oddanie; działo się tak, ponieważ byli pierwszymi stworzonymi ludźmi. Narodzili się oni bezpośrednio z Boskości. Umysły ich nie zostały zanieczyszczone przez fałsz. Ich dobre wibracje wypełniały przestrzeń powodując, że była ona czysta.

W Treta Yudze Dharma utraciła jedną nogę. Narodziły się demoniczne istoty, wypełnione łakomstwem, nienawiścią, zazdrością i żądzą. ich myśli zanieczyściły przestrzeń. Doprowadziło to do zaburzenia dźwięku, narodzonego w niej; słuch uległ uszkodzeniu.

W Dwapara Yudze dharma utraciła jeszcze jedną nogę. Zanieczyszczenia w przestrzeni z Treta Yugi stały się „matką” złych cech w  Dwapara Yudze. Podłość weszła w ludzi, wzrosła liczba złych uczynków. Stąd też przestrzeń stała się jeszcze bardziej zanieczyszczona.

Uszy zaczęły słuchać tego, co złe. Zmysł słuchu uległ uszkodzeniu. Ludzie podzieleni zostali na dwie grupy: dobrych i złych. Wiele ludzi zginęło w wojnie Mahabharata. Ludzie podli dołączyli do toksycznego Duryodhana i Sakuni; ludzie szlachetni zgromadzili się wokół Pandawów o dobrych sercach.

Na początku obecnej Kali Yugi podłość weszła w każdą ludzką istotę; wszyscy stali się sprawcami złych uczynków. Przestrzeń jest jeszcze bardziej zanieczyszczona i bardziej niebezpieczna. Negatywne wibracje każdej osoby zanieczyściły atmosferę. Dharma stoi na jednej nodze. Wszędzie występuje gwałtowny wzrost braku prawości; przestrzeń jest całkowicie zanieczyszczona. Słuchanie nieprawdy stało się normalne; to właśnie to uszkodziło zmysł słuchu.

Każdy z nas odpowiedzialny jest za tę dewastację. Gdyby myśli nasze były czyste, przestrzeń byłaby czysta. Gdzie są czyste uszy, które Bóg dał nam w Sathya Yudze? Dlaczego nasze uszy zostały tak zniszczone? Możecie powiedzieć: „Urodziłem się tylko teraz, w Kali Yudze. Nie urodziłem się w Sathya Yudze”.

Urodziliście się pod koniec Sathya Yugi. Byliśmy tu w każdej erze, otrzymując kolejne życie w cyklu narodzin i śmierci. Gdybyśmy używali uszu we właściwy sposób, uzyskalibyśmy wyzwolenie. A ponieważ nie uzyskaliśmy wyzwolenia, stale rodziliśmy się na nowo.

Jestem wielce zakłopotana i myślę: „Urodziłam się w Kali Yudze. Dlaczego moje uszy zostały uszkodzone? Gdybym prowadziła dobre życie, słuchając dobrych rzeczy, nie miałabym uszkodzonego słuchu. Jaki błąd popełniłam?”

Ofiarowałam fizyczne ciało poprzez „Sharira Nivedhan”. Swami powiedział, że przyjął je. Oczyściłam każdą część ciała z osobna, aby była godną ofiarą. W Pandaripuram Swami pokazał, że ofiara ta była całkowita ofiara. Jednak czułam, że tak nie było. Czy Sharira Nivedhan oznacza ofiarowanie tylko czystego ciała? czy nie powinno być ono doskonałą ofiarą, jako kompletne i absolutnie doskonałe pod każdym względem? Jak mogę ofiarować Swamiemu ucho, które nie słyszy ? Płakałam i modliłam się do Swamiego, aby uczynił mnie doskonałą i kompletną. Każdy powinien zacząć myśleć w ten sposób.

Istnieją negatywne wibracje pragnień, złości, żądzy, ego i zazdrości, które krążą w przestrzeni. Wibracje te atakują nasze uszy w formie dźwięku. Usłyszawszy o jakimś przedmiocie, rozwijamy w sobie pragnienie, aby go posiadać. Kiedy nasze wysiłki nie dają rezultatu, powstaje złość. A kiedy już będziemy posiadali przedmiot pragnienia, występuje ego i zazdrość. Wszystko to jest konsekwencją słuchania tego, co jest złe.

Po ujrzeniu Ramy i Lakszmana, w demonicy Surpanaka pojawiło się pragnienie. Kiedy jej pragnienie nie zostało zaspokojone, stała się zazdrosna o  Sitę. Surpanaka myślała, że Sita stoi na przeszkodzie w spełnieniu jej pragnienia.  Demonica chciała oddzielić Sitę od wspomnianych braci. Udała się do Ravany i opisała mu piękno Sity, mówiąc:  “Próbowałam ukraść to piękno tobie, ale obcięli mi nos i uszy.” Tak więc demonica rozpaliła ogień żądzy w umyśle Ravany. Ravana uwięził Sitę. Wielu ostrzegało Ravanę: “Nie popełniaj tej ohydnej zbrodni. Nie złość Ramy, On jest Awatarem!”

Jednak ego Ravany nie pozwoliło na słuchanie rad innych; unicestwiony został zatem cały jego klan. Takie były konsekwencje słuchania o pięknie Sity. Ravana ignorował to, co dobre, a słuchał tego, co złe, co spowodowało, że negatywne wibracje z przestrzeni weszły w niego i zniszczyły go. Przykład ten pokazuje, jak negatywne wibracje wchodzą przez uszy i wpływają na człowieka. Umysł, intelekt, ego i świadomość – wszystko to jest pod kontrolą przestrzeni.

Żądza, złość i ego, które tworzą negatywne wibracje, zanieczyszczają przestrzeń. Jak zakaźna choroba rozprzestrzeniają się one i wchodzą we wszystkich. Powinniśmy słuchać tylko tego, co dobre. Jeżeli przysięgniemy, że nie będziemy słuchali niczego, co złe, nikt nie będzie mówił źle. Czyste wibracje znów wypełnią niebo.

POWIETRZE

Powietrze jest istotne dla życia. Trudno jest żyć na dużych wysokościach, jeżeli powietrze jest rozrzedzone. Ciśnienie jest niskie, oddech staje się ciężki. Dlatego pielgrzymi, udający się do Badrinath i Kedarinath idą z ogromnym trudem. Ponieważ poziom tlenu jest bardzo niski na Marsie, Swami powiedział, że nie ma tam szansy na istnienie życia i że nawet źdźbło trawy tam nie urośnie. Tlen istotny jest dla życia.

Widzimy wszechobecność Boga, Jego poświęcenie poprzez Jego wielki projekt, którym jest proces oddychania. Tlen jest wdychany, a dwutlenek węgla wydychany. Gdyby wszystkie stworzenia wdychały tylko tlen, wystąpiłby deficyt gazu w powietrzu. Zatem Bóg stworzył harmonię powodując, że rośliny wdychają dwutlenek węgla, a wydychają tlen. Jakże pięknie zorganizował to Bóg! Człowiek idzie daleką drogą w słoneczny dzień i czuje się bardzo zmęczony. Odpoczywa w cieniu drzewa. Po chwili czuje się świeżo, ponieważ oddychał tlenem, które daje drzewo. Pokazuje to, jak ważne jest powietrze w życiu.

Jak wiele różnych prądów powietrza! Południowo wschodnie i północno-wschodnie wiatry przynoszą deszcze i dają życie roślinom, jeśli jednak to samo powietrze staje się rozszalałe, występują gwałtowne burze i cyklony wyrywają drzewa z korzeniami i niszczą domy. Ile istnień ginie w tej okrutnej grze! Dlaczego powietrze staje się rozszalałe? Negatywne myśli i złe cechy ludzi zanieczyszczają atmosferę. Emisja spalin do atmosfery, zanieczyszczenia przemysłowe oraz chemikalia dokładają się do skażenia i powodują, że powietrze staje się trujące. Wielu utraciło życie w związku z tragedią Bhopal wskutek uwolnienia się do atmosfery trującego gazu z fabryki. W taki oto sposób ludzie oddychają zatrutym powietrzem, ponieważ mają złe cechy; takie cechy mają wpływ na powietrze.

Wrażenie dotykowe też odnosi się do tego elementu. Kwiaty kwitną, kiedy dotyka je podmuch letniego powietrza. Czujemy powiew zimna w zimie i fale ciepłego powietrza latem. Dotyk powietrza powoduje, że odczuwamy zimno lub ciepło. Inną cechą charakterystyczną powietrza jest dźwięk. Dźwięk roznosi się w powietrzu. W porze burz słychać dźwięk Omkar w  Mukthi Nilayam.

Element powietrza związany jest ze skórą; to przez skórę doświadczamy wrażenia dotyku. Jest to pierwsze wrażenie, jakie odczuwamy; noworodek zna różnicę między dotykiem swojej matki a innych osób. Uczucie dotykowe jest również przyczyną narodzin, kiedy jednak dotykamy Boga, uwalnia to od narodzin.

Powietrze ulega zanieczyszczeniu, kiedy coś je dotyka. W podobny sposób uczucie dotykowe powoduje zanieczyszczenie w postaci przywiązań. Ludzie żyją takimi wrażeniami od narodzin do śmierci. Dotyk koi człowieka w trakcie przyjemności i bólu. wszystko to jednak jest chwilowe. Jedynie poprzez dotykanie Boga możemy uzyskać stały spokój. Jak dotknąć boskości....poprzez mądrość.

Należy pozbyć się ignorancji uświadomiwszy sobie, że wszystko na tym świecie to iluzja. Dopiero wówczas narodzi się mądrość. Dotykanie boskości mądrością, daje błogość. W Bhagavad Gicie Arjuna mówi Krysznie, że łatwiej jest poskromić wiatr niż panować nad umysłem. Jeżeli zwiążemy nasz umysł z Panem, będzie można go kontrolować i świat zewnętrzny nas nie dotknie. Tak jak niewinna kobieta, każdy powinien czuć się zawstydzony, dotykając innych rzeczy. Powinniśmy być bardzo czujni i wrażliwi, dotykając tego świata.

Praca, działanie, lęk, wstydliwość to elementy powietrza w ludzkim ciele. Bez ruchu powietrza i jego działania człowiek nie mógłby żyć. Ludzie nie mogliby wykonywać żadnej pracy, gdyby nie było powietrza. Podobnie, bez wrażenia dotykowego skóry, nie moglibyśmy się narodzić. Można żyć bez innych organów odbierających wrażenia, ale nie bez skóry. Człowiek może urodzić się głuchy, niemy, ślepy lub niepełnosprawny ruchowo, ale nie może urodzić się bez skóry.

Prahalada był w stanie odczuwać obecność boskości wszędzie, ponieważ dotykał on jedynie Boga. W ten sam sposób, jeżeli będziemy dotykać rzeczy tego świata, mając pragnienia, spowoduje to kolejne narodziny. Umysł jest szybszy niż powietrze, w ciągu minuty potrafi on dotknąć tysięcy rzeczy, posiadając tysiące uczuć. Taki dotyk zanieczyszcza powietrze.

Wstyd i lęk związane są z elementem powietrza; skóra rejestruje te uczucia. Naturą skóry jest wrażliwość na dotyk. Widać to dokładniej u kobiet, w ich zmyśle wstydliwości. Powinniśmy czuć się zawstydzeni, jeżeli mówimy coś, co jest fałszem. Jeżeli ktoś nas skrzywdzi, zamiast odwzajemniać się, powinniśmy danej osobie pomóc skorygować się, aby czuła się ona zawstydzona swoim postępowaniem. Święty Thiruvalluvar mówi: „Należy zawstydzać tych, co czynią zło, sprawiając im dobro”. Wstydliwość jest cechą wrodzoną. Cecha ta jest ważna u kobiet. W dawnych czasach kobiety wstydziły się podejść do mężczyzny. Takie kobiety były w mojej rodzinie. Nie wychodziłyśmy same na ulicę. Przed ślubem nie rozmawiałam z mężczyznami, wyjątek stanowili jedynie starsi mężczyźni w rodzinie. Byłam bardzo wstydliwa.

Od dzieciństwa bałam się rzeczy i ludzi tego świata. Byłam bardzo wrażliwa i często płakałam. Bałam się ciemności, nocnej pory, śmierci, starości i choroby. Lęki z dzieciństwa powodowały, że zastanawiałam się nad tym głęboko; chciałam uciec od choroby, starości i śmierci. Myślałam o różnych sposobach, ale w końcu uświadomiłam sobie, że uzyskanie Boga jest jedynym, pewnym sposobem. Lęk pokazał mi Boga. Pokazał mi on drogę do uzyskania Boga razem z ciałem fizycznym. Lęk zanieczyszcza powietrze, ale jeżeli skierujemy go ku Bogu, oczyści on je.

Każdy boi się starości, choroby i śmierci i chce uciec od tego. Używa się szczepionek przeciwko chorobom i używa się różnych sposobów na to, aby uciec przed starością. Wymienia się soczewki oka, używa się aparatów słuchowych, sztucznych zębów w miejsce zepsutych i  usuniętych, a farba pokrywa siwiznę włosów. Nie są to jednak sposoby skutecznej ucieczki! Jedynym sposobem jest kurczowe trzymanie się Boga. Powinniśmy uzyskać Boga.

Powietrze ma ogromną moc. Synowie boga wiatru, Bhima i Hanumansą potężni. Hanuman nawet podniósł wzgórze Sanjeevini (czyt. sandżiwini – tłum.). Wiatr, który wiał na wzgórzu Sanjeevini, posiadał moc wskrzeszenia człowieka. Kiedy dzieciątko Kryszna znajdowało się w kołysce, pojawił się  asura (demon- tłum.) pod postacią burzy. Wszystkie gopi i  gopasy przestraszyli się i uciekli. Asura ukradł Krysznę. Wszyscy udali się na poszukiwanie Go; znaleziono Krysznę bawiącego się na ciele martwego asury. Wiatr ma moc, aby podnieść nawet Pana!

W każdej sekundzie swego życia ćwiczę cechy związane z elementem powietrza takie, jak pracowitość, działanie i prędkość. Wszystkie moje działania i uczucia dotykają tylko Boga i dają mi dużo siły. Moje dążenie, aby uzyskać Swamiego, daje mi moc podniesienia Go. Asura w formie powietrza podniósł Boga i został zabity, ponieważ uosabiał. Ale moje pragnienie, aby osiągnąć Boga, daje mi moc i szybkość podniesienia Go i sprowadzenia z niebios. Daje ono moc nie tylko, aby związać Go ze mną, ale także i moc, aby związać ten świat z Nim.

Jeżeli oczyścimy nasz lęk, wstydliwość i uczucie dotyku w podobny sposób, wówczas zostaniemy oczyszczeni.

OGIEŃ

Pierwszym słowem Wedy jest Agni, ogień. Naturą ognia jest oczyszczanie. Używany jest on w yagniach, kiedy śpiewane są święte mantry po to, aby przebłagać bogów i boginie. Człowiek wykonuje różne yagnie w rozmaitych celach. Na przykład Yagnia Putrakameshti wykonywana jest po to, aby otrzymać potomstwo. Yagnia Dhanvantri odprawiana jest w celu pozbycia się chorób, a Ayush homa w intencji posiadania długiego życia. W trakcie yagni ogień zanosi modlitwy i działa jako posłaniec między człowiekiem a Bogiem.

Ogień spala wszystko na popiół. Jest on świadkiem wszystkich rytuałów i ceremonii. Ceremonia zaślubin przeprowadzana jest w obecności świętego ognia jako świadka. Śpiewa się mantry wedyjskie, panna młoda i pan młody chodzą wokół świętego ognia. Jednakże te same małżeństwa ulegają rozbiciu w sądzie, gdy para stoi w miejscu dla świadków z adwokatami jako świadkami. Tego rodzaju akt zanieczyszcza ogień.

Ogień jest Prawdą. Ogień jest świadkiem tych wszystkich, którzy przysięgają lojalność. Student medycyny, który otrzymuje dyplom, przysięga, że będzie służył ludzkości. Jednak pozostając w sprzeczności z tym, sprzedaje swoją wiedzę medyczną, używając swego wykształcenia do tego, aby zarabiać pieniądze. W Indiach niektórzy studenci dają setki tysięcy rupii, aby dostać się do koledżu medycznego; a potem domaga się pieniędzy, łamiąc przysięgę. Zatem ogień zostaje skalany.

Prawnicy też składają przysięgę. Sędziowie i adwokaci, którzy powinni stać po stronie prawdy, nie postępują zgodnie z zasadami sprawiedliwości. Pokazuje ona swój gniew. Zdaje się, że system jurysdykcji, który powinien działać jak ogień i spalać to, co jest fałszywe, popiera nieprawość. Symbolem sprawiedliwości jest waga. Czy strzałka wagi została gdzieś zagubiona, złamana i wyrzucona?!

Zawód nauczyciela jest święty. Nauczyciele posiadają dużą odpowiedzialność, ponieważ powierzono im uczniów. Przyszłość kraju jest w rękach nauczycieli. Kształtują oni charakter obywateli. Dzieci spędzają większość swego czasu w szkole, będąc pod nadzorem nauczycieli. Tylko jeżeli nauczyciele będą ludźmi szlachetnymi, będą mogli oni wpoić dobre cechy swoim uczniom, w przeciwnym razie ich złe cechy przeniesione zostaną na młodzież. Edukacja bez dyscypliny jest bezużyteczna. Kiedy nauczyciele odstępują od moralności, ogień traci czystość.

Politycy wybierani są jako przedstawiciele narodu; po wyborach przysięgają, że będą przestrzegali prawa kraju. Zamiast służyć swemu krajowi, służą swoim rodzinom i krewnym. w związku z ich egoizmem naród podąża złą drogą. Politycy powinni podtrzymywać dharmę, jednak nadużywają swoich stanowisk i władzy. Owe akty nieprawości zanieczyszczają ogień.

Nieprawidłowy wzrok zanieczyszcza ogień. Oczy widzą to, czego nie powinny. Należy używać wzroku po to, aby widzieć dobro. Oczy nie widzą uczciwości, sprawiedliwości ani czystości. Zamiast widzieć Boga, widzą pieniądze, stanowisko, władzę i status.

Ogień symbolizuje czystość. Mężczyźni i kobiety nie powinni odstępować od zasad czystości. Kiedy schodzą z tej drogi, ogień czystości spala ich. Ludzie stosujący zasady czystości posiadają moc, aby spalić tych, którzy chcą ich dotknąć. Czystością jest przestrzeganie dyscypliny poprzez pięć zmysłów. Ludzie, którzy tak postępują, są zaiste ogniem. Nic nie jest w stanie ich dotknąć.

Moich pięć zmysłów nie dotyka niczego i nikogo innego prócz Boga. Swami powiedział, że ten skupiony płomień czystości pali się jako ogień mądrości i usuwa nieczystości wszystkich. Nazwał mnie On „kwiatem ognia” i dał różowy jaśmin w domu w  Coimbatore, aby dowieść prawdziwości powyższych słów! Swami powiedział, że jaśmin Vasantha zakwitł w ogniu  Sai.

Czy to możliwe, aby poślubić Boga?

Tak! Udowodniłam to w swoim życiu.

Czy możemy ofiarować swoje ciało Bogu?

Tak! Udowodniłam, że jest to możliwe.

Czy ciało to powinno spłonąć w ogniu albo upaść na ziemię?

Czy możemy połączyć się z Bogiem wraz z fizycznym ciałem?

Praktykuję sadhanę, aby połączyć się z Bogiem. Jest to miara doskonałości mojej czystości. czystość ta oczyszcza element, którym jest ogień.



Wzrok mój jest słaby. Miałam kataraktę jednego oka, a w drugim nie było siatkówki. Odmówiłam pójścia do lekarza i powiedziałam, że  Swami powinien dać mi wzrok. Po kilku dniach Swami dal mi Swoje oko. Czy widzieliście, aby to się zdarzyło? Pan dał mi Swoje własne oko.

W tym czasie zdjęcie, które zrobiono w trakcie Yagni Prema pokazało Swamiego w moim oku. Ogień stał się dowodem prawdy. Ogień jest świadkiem, że oko moje nie odeszło od Boga. Ponieważ nie widziałam niczego innego prócz Boga, On Sam dał mi Swoje oko. Jednak nadal wzrok mój jest słaby. Zapytałam o to Swamiego, a On powiedział, że cierpią moje zmysły, aby oczyścić pięć elementów.

Działania człowieka oparte są na tym, jak patrzy na rzeczy. Inaczej patrzy on na swoją żonę i na matkę. Patrzy na swoje dzieci inaczej niż na przyjaciół. Wzrok różni się zależnie od pokrewieństwa, czego przyczyną są różne uczucia. Uczucia te funkcjonują następnie jako myśli.

Wzrok jest więc główną przyczyną wszystkiego. Kiedy wzrok jest czysty, ogień jest oczyszczany. Gdybyśmy uczynili Boga naszym jedynym krewnym, wówczas wzrok byłby czysty. Wówczas widzielibyśmy tylko Jego w naszych wszystkich krewnych. Swami jest moim jedynym krewnym.

Wzrok wzmacnia związki. Gdy mężczyzna zobaczy dziewczynę, powstaje przyciąganie, zaczyna on ją lubić. Gdyby nie było wzroku, forma dziewczyny nie przyciągnęłaby go; forma związana jest ze wzrokiem. Dziewczyna widzi piękne sari i pragnie kupić je. Dziecko widzi lalkę i chce ją mieć. Kiedy oko widzi formę, powstaje pragnienie. Gdyby nie było oczu, wtedy nie widziano by formy i nie powstałoby pragnienie. Umysł idzie tam, gdzie prowadzą oczy, przyczyniając się do powstawania pragnienia; pragnienie zanieczyszcza ogień.

Kilka przykładów…

Idąc ulicami Mithil, Rama widzi Sitę; Sita też widzi Ramę. Jednakże natychmiast oboje wiedzą, że są przeznaczeni dla siebie. Oboje zastanawiają się: “Czy źle jest myśleć w ten sposób, skoro nic nie wiemy o sobie?” Zakłopotanie to wkrótce mija dzięki ich wierze, że ich wzrok nie odstąpiłby od zasad dharmy. Taka czystość wzroku oczyszcza ogień.

Po uwolnieniu Sity z Lanki Rama poprosił Sitę, aby dala dowód swej czystości poprzez wejście w ogień; uczynił On to dla dobra świata. Płomień czystości Sity spalił ogień. Zatem ogień dowiódł czystości jej wzroku i że nie widziała ona nikogo innego prócz Ramy.

Oczy Ravany spoczęły na Sicie. Zło w jego wzroku zanieczyściło ogień. Dlatego ogień wpadł w złość i spalił Lankę. W ten sam sposób ogień dowiódł czystości mego wzroku. Sam Bóg dał mi wzrok. Czystość moja staje się ogniem czystości, który spala nieczystości Ery Kali, spowodowane uszkodzonym wzrokiem świata. Świat zostanie uwolniony z tego zanieczyszczenia.

Swami dał mantrę  „Om Sri Sai Vasantha Saiesaiya Namah”. Jest to mantra Premy. Mantra ta wyleczyła wiele ludzi z choroby ciała, umysłu i duszy. Codziennie w aszramie Mukthi Nilayam wykonujemy rytuał Prema Yagnia, śpiewając tę mantrę. W tym samym czasie robimy zdjęcia świętego ognia. Na zdjęciu zrobionym w dniu Vaikuntha Ekadasi, widać Hanumaa, który jedzie na pojeździe OM do  Sathya Yugi. na ziemi leży trójząb, który symbolizuje unicestwienie karmy, na drodze, pod powozem leży koń Prema. Widać Swamiego w pojeździe.

8 listopad 2004 r.  Medytacja poranna

Vasantha : Swami nie mogę być Twoją boską żoną; gdybym była, dlaczego tak cierpię? Cierpią wszystkie moje zmysły. Dlaczego tak jest?

Swami : Cierpisz dla świata. Ty jesteś Moją Chitshakthi. Tylko ty możesz być żoną Boga. Można dać sari, łańcuszek albo pierścionek, ale czy komuś można dać dzieci? Boskie dzieci narodziły się tylko tobie. Udowodniłaś, że dzieci można uformować tylko za pomocą samych uczuć.

Teraz piszesz o swoim wzroku i elemencie, którym jest ogień. Jesteś w stanie widzieć zwykłe przedmioty w świetle Prawdy. Masz oczy mądrości. Ten ogień mądrości dokonuje przemiany wszystkiego w Prawdę. Na przykład: widziałaś drzwi, nie jako zwykłe drzwi, lecz wiodące do wyzwolenia. Wiesz, czym są chemiczne reakcje. Kiedy doda się jedną substancję do drugiej, utworzona zostaje zupełnie nowa substancja. W ten sam sposób, jeżeli twoje oczy popatrzą na zwykłe drzwi, ogień mądrości w twoim wzroku spalił je i zmienił na drzwi prowadzące ku wyzwoleniu.

Jak to się stało, że zwykłe drzwi mają związek z wyzwoleniem? Zmiana nastąpiła w chwili, kiedy twoje oczy mądrości spojrzały na nie. Podobnie zmienisz każdy przedmiot na świecie; w taki sposób oczyszczonych zostanie pięć elementów. Taki jest powód twojego cierpienia.

WIDZIELIŚMY JAK OGIEŃ ZOSTAŁ zanieczyszczony wskutek niedoskonałego wzroku. Ogień zostanie oczyszczony tylko wtedy, kiedy wzrok nasz tkwić będzie w prawości, jak wzrok Ramy i Sity.

Wszędzie rządzi Bóg

Łaska Jego we wszystkim

Jego chwałą wodospady

Brzask miłosierdziem Jego

Ty jesteś błękitem nieba, Kanna!

Twoja boska forma w gradzie i burzy

Twoja boska forma w oceanach i górach

Nasza więź istnieje w całym stworzeniu.

Napisałam tę pieśń w młodości. Tak widziałam świat. Panowanie Boga jest wszędzie. Jego łaska istnieje we wszystkim. Chwałę Jego dojrzeć można w wodospadach. Miłosierdzie Jego widoczne jest w brzasku. Gdybyśmy przestali oddychać we śnie, umarlibyśmy, ale tak się nie dzieje. Powinniśmy rozumieć, że to wskutek miłosierdzia Bożego jesteśmy świadkami świtu dnia. Widzę Boga w całym Jego stworzeniu. Jest to Prawda.

Widziałam Krysznę wszędzie. Widziałam Jego formę we wszystkich rzeczach. Forma, którą widziały moje oczy, stała się moją. Ponieważ widziałam Kannę we wszystkich formach, Jego boska forma stała się moją, moim jedynym związkiem. Pokazuje to, że istnieje związek między ogniem, oczyma i związkami; gdyby ta mądrość rozprzestrzeniła się na całym świecie, wówczas element ognia zostałby oczyszczony.

WODA

Woda ma istotne znaczenie dla stworzenia i jest niezbędna dla ludzi, zwierząt, ptaków, roślin oraz wszelkich pozostałych stworzeń żywych. Bez wody nic nie może istnieć. Wody używa się do picia, czyszczenia, kąpieli i gotowania. Trzy czwarte powierzchni ziemskiego globu to woda. Promienie słoneczne powodują, że woda z mórz paruje i tworzy chmury. W związku ze zmianami ciśnienia powietrza pojawiają się deszcze. Deszcze dają życie wszystkim. Pokazuje to miłosierdzie Boga.

Woda w ciele człowieka występuje w formie krwi, moczu, flegmy, śliny oraz pozostałych płynów. Woda kształtuje usta. Usta funkcjonują wraz z czterema atrybutami: formą, smakiem, dotykiem i dźwiękiem.

Widzimy formę pożywienia, spożywamy je i dopiero potem poznajemy smak. Biorąc pożywienie do ust, dotykamy go. Pojawia się dźwięk. Ślina współpracuje z zębami, które żują pożywienie; język obraca pożywienie w ustach. Dobrze rozdrobniony posiłek mieszany jest następnie z sokami trawiennymi i zostaje wchłaniany przez krew. Krew jest wzbogacona i pochodząca z niej energia rozchodzi się po różnych częściach ciała. To, co nie zostało przyswojone, jest wydalane. Jeżeli przyjmujemy nieodpowiednie pożywienie, tworzy się śluz. Woda wydala to, co nie zostało przyswojone. Naturą jej jest oczyszczanie, jednakże my zanieczyszczamy wodę.

Jak oczyszczać wodę? Święty Thiruvalluvar napisał:

Zewnętrzna czystość pochodzi z wody.

Wewnętrzna czystość pochodzi z Prawdy.

Kąpiemy się, aby oczyścić zewnętrzne ciało. Używamy wiele rodzajów mydła i szamponów. Pocieramy i skrobiemy, aby oczyścić ciało. Jest to dla czystości zewnętrznej. Prawda oczyszcza umysł. Mówienie prawdy jest czystością wewnętrzną. Wszystko, co wypowiadają usta, powinno być prawdą. Gdy woda oczyszcza wszystko to, co istnieje na zewnątrz, prawda oczyszcza wnętrze. Jeżeli mówimy prawdę, oczyszcza to wodę. Jeżeli będziemy mówili nieprawdę, zanieczyści to wodę. Bez wody świat nie może funkcjonować. Deszcze przychodzą dzięki yagni, poświęceniu. Rezultatem karmy (działania – tłum.) jest yagnia. Gita pokazuje ten cykl tworzenia. W rozdziale 3-cim, w czternastej sloce Sri Kryszna mówi:

„Annadbhavanthi bhuthani parjanyadannasambhavah

Yagnaadbhavathi parjanyo yagnah karmasambudbhava.”

Z pożywienia stworzenia biorą swe istnienie, z deszczu wytwarzana jest żywność, z poświęcenia bierze się deszcz, a poświęcenie rodzi się z działania.

Popatrzmy, jak to się odbywa. Kiedy jeeva opuszcza ten świat, zostawia na nim swoje ciało, jednak będąc w ciele subtelnym niesie ona ze sobą bagaż karmy na kolejne narodziny. Upaniszady mówią, że dusza wchodzi w rośliny w bardzo subtelnej formie.  Roślina staje się pożywieniem innej osoby; dusza w swej subtelnej formie wchodzi w człowieka. To stąd dusza indywidualna dostaje się do łona kobiety. Tak więc rodzi się dziecko. Dziecko rośnie i wykonuje różne działania. Dziecko rośnie i wykonuje wiele czynności. Musi ono robić wszystko jako jogę.

Gita uczy nas, jak przemienić wszelkie działania w jogę. Człowiek powinien wykonywać wszelkie działania od rana do nocy bez przywiązania i jako ofiarę dla Boga. Poświęcenie to powoduje opady deszczu. Jeżeli będziemy wykonywali działania stosownie do zachcianek umysłu, zakłóci to cykl opadów deszczowych. Wskutek tych zakłóceń dochodzi do zaburzeń pogodowych i nie ma opadów w porze deszczowej. Gdybyśmy wykonywali wszelkie działania jako poświęcenie, bylibyśmy pobłogosławieni dobrymi opadami deszczu. Istnieje powiedzenie: „Kobieta żyjąca zgodnie z zasadami czystości może spowodować opady deszczu.”  Czystość jest więc istotna.

Kiedy mowa jest czysta, oczyszczana jest woda. Nieprawda powoduje zanieczyszczenie wody. Azhwar śpiewał: „Z powodu moich nieczystych słów, Madhava, nie mogę osiągnąć Ciebie!” Można osiągnąć Boga jedynie poprzez Prawdę. Powiedziane zostało również: „Sathyam Vadha Dharmam Chara”, co oznacza – mów prawdę, stosuj się do dharmy. Woda staje się zanieczyszczona, kiedy sprzeniewierzamy się dharmie. Pokazuje ona swój gniew w trakcie powodzi i suszy, powodując ofiary i zniszczenia.

W dawnych czasach, gdy nie było oczekiwanych opadów deszczu, wykonywano yagnie oraz wymawiano imię Varuny, stosując japamalę (czyt. dżapamalę; 108 koralików na nici – tłum.); w konsekwencji pojawiał się deszcz. Obecnie, mimo iż wykonujemy yagnie, nie ma opadów. Spowodowane to jest zanieczyszczeniem.

Musimy oczyścić usta. Usta posiadają dwie funkcje – mówienie i spożywanie posiłków. Pożywienie, które spożywamy, powinno być czyste. Czyste pożywienie oraz czystość mowy daje charakter bez skazy. Powinniśmy mówić prawdę w skromny i uprzejmy sposób; powinniśmy mówić słowa, które nie ranią nikogo.

Zasada:  Prawda jest Bogiem. Możemy uzyskać Boga, mówiąc prawdę.

Człowiek rodzi się z pożywienia. Pożywienie wchodzi przez usta. Człowiek jest odżywiany i otrzymuje siłę z pożywienia. Nic nie istniałoby bez pożywienia. Czy nie powinniśmy dziękować bogowi deszczu za pożywienie? W Tamil Nadu, obchodzi się święto Thai Pongal, aby podziękować Bogu za obfite plony. Ale nie jest to jedyny sposób okazywania wdzięczności. Powinniśmy dziękować bogu deszczu, mówiąc prawdę i ofiarowując wszelkie działania Bogu. Życie w jedności z Bogiem pokazuje prawdziwą wdzięczność.

Jeszcze jedną cechą wody jest wpływać w pustą przestrzeń. Kiedy nabieramy wodę do naczynia z rzeki, naczynie natychmiast napełnia się nią. Woda jest czysta i pomyślna. Powinniśmy też posiadać takie cechy. Powinniśmy prowadzić pomyślne i czyste życie. Pan to Sivam, Ten, który jest pomyślny.

Inną cechą wody jest wypływanie. Woda wypływa ze źródła i płynie swobodnie. Powinniśmy żyć tak samo, będąc pomocnym innym, bez śladu egoizmu. Ust należy używać do śpiewania chwały Pana, szerzenia prawdy i miłości.

Poznajemy smak poprzez usta i mówimy, jaki smak posiada to, co jest w ustach. Nasze uczucia oparte są na tym, czego posmakowaliśmy. Zawsze mówimy o smaku pożywienia. Czy mówimy o smaku Boga? Gdybyśmy skosztowali smaku imienia Pana, wówczas umysł nie myślałby o innych smakach. Święty Thyagaraja (czyt. tjagaradża – tłum.) śpiewał: „Rama, jak pyszne jest Twoje imię!”  Kiedy odkryjemy, jak wspomniany święty słodki smak imienia Pana, utracimy wszelkie zainteresowanie smakiem żywności. Kiedy poznamy smak Prawdy, usta będą mówiły tylko prawdę.

ZIEMIA

Nazywamy Ziemię Bhoomi Devi (czyt. bumi dewi – tłum.); jest ona uosobieniem cierpliwości. Święty Thiruvallavar powiedział: „Jak Ziemia cierpliwie znosi człowieka, który ją eksploatuje; dobrze jest znosić tych, którzy czynią nam zło.”

Ziemia utrzymuje nawet tych, którzy robią wykopy w niej. Mówimy, że Ziemia jest szlachetna i święta; uważamy ją za świętą. Dlaczego zatem zanieczyszczamy tę świętą Ziemię? Ponieważ każdą chwilę życia spędzamy na Ziemi, nasze uczucia i myśli mają na nią wpływ.

Ziemię nazywa się Karma Bhoomi, ziemią działania. Rodzimy się stosownie do działań w naszych poprzednich narodzinach. odchodząca dusza niesie ze sobą swój karmiczny ciężar i znów narodzi się na Ziemi. Gdyby nie było długów karmicznych, nie byłoby kolejnych narodzin; jest to zasada narodzin i śmierci. Jak uregulować nasze karmiczne długi? Każda czynność powinna być wykonywana bez przywiązania, jak yagnia. Powinniśmy żyć pełnym życiem, mając czyste myśli, słowa i czyny. Mimo że profanujemy Ziemię egoistycznymi i nieczystymi działaniami, Matka Ziemia toleruje nasze wszelkie złe uczynki. A teraz, gdy nieprawość przekroczyła wszelkie granice, Matka Ziemia jest rozwścieczona. Jej gniew wyraża się poprzez trzęsienia ziemi, które spowodowały liczne zgony i zniszczenie dóbr.

Urodziliśmy się na Ziemi tylko po to, aby uregulować nasze rachunki karmiczne. Dlaczego zatem wykonujemy nieprawe działania i zwiększamy ciężar karmiczn? Wszyscy powinni kontemplować: „Dlaczego narodziłem się?” Narodziliśmy się tylko po to, aby zostały spełnione nasze pragnienia z poprzednich wcieleń. Cierpimy z powodu egoizmu i przywiązania. Gdyby nie było przywiązania, nie byłoby kolejnych narodzin. Powinniśmy uświadomić sobie, że jedynie Bóg jest Prawdą, wszystko inne to Maya.

Karma wiąże nas związkami takimi, jak ojciec, matka, mąż, żona i dzieci. Członkowie rodziny. Członkowie rodziny związani są ze sobą zgodnie z czynami karmicznymi. Powinniśmy się zastanowić, gdzie istniał ten związek przed narodzinami i co z nim będzie po śmierci. Związek ten istnieje między narodzinami a śmiercią. To ze względu na przywiązanie do tych związków człowiek stale rodzi się na nowo; rodzi się, aby zaspokoić pragnienia swoich krewnych. Stąd też schwytany jest on przez dualizmy takie, jak przyjemności i ból.

W stanie snu wszystko wydaje się prawdziwe. przebudziwszy się z koszmarnego snu, odczuwamy ulgę. W ten sam sposób powinniśmy uświadomić sobie, że życie to sen trwający całe życie. Powinniśmy obudzić się i wiedzieć, że wszystko jest iluzją. Powinniśmy praktykować sadhana, aby urzeczywistnić Boga jako jedyną Prawdę. Nie narodzimy się znów, jeżeli będziemy mieli wizję Pana.

Element Ziemia to nos w ciele człowieka. Nos jest istotny dla życia człowieka. Rozróżnia on zapachy dobre od złych i wdycha powietrze, którym oddychamy, jako siłę życia. Gdybyśmy przestali oddychać, nastąpiłaby śmierć. Kości, skóra, włosy, mięśnie i system nerwowy – wszystko to związane jest z ziemią. Otrzymujemy minerały takie, jak wapń, proteiny, tłuszcz i witaminy z pożywienia, które pomagają rosnąć i ochraniać ciało. Ciało czerpie siłę z pożywienia, którego źródłem była ziemia. Jaki jest związek między tym a nosem? Powietrze, którym oddychamy, dostaje się do płuc i ochrania nasze życie. Wdychamy tlen, a wydychamy dwutlenek węgla. Tlen oczyszcza krew, która dostaje się do serca.

Nasze uczucia odpowiedzialne są za kreowanie naszego życia. Dobre uczucia inspirują dobre myśli i zachęcają nas do robienia dobrych uczynków. Myślimy, że nasze pożywienie warunkuje dobre zdrowie. Prawdę powiedziawszy, to nasze uczucia mają wpływ na nasze zdrowie. Uczucia są ważne nawet dla funkcjonowania serca.

Przeprowadzono eksperyment, robiąc badania ECG, EEG i EMG u joginów w trakcie medytacji. Wyniki tych badań wykazały, że mieli oni doskonałe zdrowie. Zwykli ludzie cierpią z powodu chorób serca. Jak bardzo różnią się ich wyniki badań ECG od wyników badań joginów! Możemy uzyskać ten sam stan świadomości, żyjąc z czystymi uczuciami i oddaniem Bogu. EEG pokazuje aktywność mózgu. Badanie EEG jogina wykazało wysoki poziom świadomości. Badanie EMG dotyczy stanu mięśni, siły mięśni. Ojas  ( czyt. odżas; wigor, odpowiedzialny m.in. za wyższe stany świadomości, doskonałe zdrowie, czyste myśli, pozytywne myślenie, lepszą odporność i długowieczność – tłum.) dotyczy mocy wewnętrznej w ciele. Widać to było wyraźnie u jogina. Można dostrzec Ojas w ruchu ciała jogina. Jeżeli uczucia twoje będą czyste, będziesz się radować siłą i wigorem. Moje życie to pokazuje. W eseju na temat „Uczucia – Zdrowie” Swami pokazał, jaki byłby wynik mojego badania ECG. Później poprzez napisy na sari, Swami pokazał, jakie byłyby moje wyniki ECG, EEG i EMG. Odpowiada to trzem stanom, jakie stwierdzono u jogina.

Jeżeli oczyścimy nasze uczucia, ziemia zostanie oczyszczona. Jak oczyścić uczucia? Wykonuj swoje obowiązki na tym świecie bez przywiązania. Chciej tylko Boga. Pragnienie i nienawiść, upodobania i brak upodobania są powodem narodzin. Powinniśmy się uwolnić od tego rodzaju więzów. Nie powinniśmy marnować tego cennego, ludzkiego życia.

Zwierzęta mają niebezpieczne cechy, żyją one bez kontroli, nawet zanieczyszczają wszystko, dokądkolwiek nie pójdą. Czy powinniśmy żyć jak zwierzęta? Nie, powinniśmy prowadzić czyste i zdyscyplinowane życie. Czy możemy zanieczyszczać tę ziemię, jak zwierzęta? Zwyczaj ten odróżnia człowieka od bestii. Mamy toalety i łazienki. Czy używamy do tego celu kuchni albo  pokoju wypoczynkowego? Gdybyśmy to robili, zabrano by nas do szpitala psychiatrycznego.

Zwierzęta uzewnętrzniają cechy takie, jak gniew, brutalność, masakrowanie, wrogość i agresja. Tylko ci, którzy pozbyli się wspomnianych cech, mogą nazywać siebie ludźmi. W przeciwnym razie nie będą się różnić od bestii.

Człowiek powinien zasiewać nasiona miłości w sobie. Miłość jest prawdziwą naturą człowieka. Człowiek nie rodzi się zwierzętom. Pochodzimy od Boga. Naturą Boga jest miłość. Wyrażanie tej miłości jest dharmą człowieka. Jeżeli człowiek naruszy tę zasadę, będzie równy bestii. Na przykład, gdyby Bóg wysłał do lasu tych, którzy żyją bez miłości i zamienił ich w zwierzęta, ile byłoby takich ludzi? Nie zostałoby ludzi w ogóle!

Jednakże Bóg to nieskończone miłosierdzie. Narodził się, aby zmienić „zwierzęta”, które żyją w ciele człowieka. Jest to rzadka okazja. Bhagawan Sri Sathya Sai Baba zstąpił, aby ochraniać nas Swoim miłosierdziem. Dał On istotę czterech Wed, pisma święte i eposy w formie liter: LOVE (miłość – tłum.).

Jego religią jest miłość. Naucza On miłości i mówi: “Okazuj miłość wszystkim przez cały czas. Wyzwolę ciebie z cyklu narodzin i śmierci.” Niestety, nie jesteśmy do tego przygotowani. Nie potrafimy okazywać miłości. Dlaczego? Przywykliśmy do jadania gorzkich owoców. Jak ci, którzy próbowali jedynie gorzkiej tykwy, mogą cieszyć się smakiem słodkiego mango? Odmawiamy słodyczy, ponieważ przywykliśmy do goryczy życia. Och człowiecze! Jakie to dziwne!

Zasada: Miłość oczyszcza powietrze i uświęca ziemię.

Nos przyzwyczaja się do pewnych zapachów. Kiedyś kobiety, które zajmowały się łowieniem ryb, musiały spędzić noc w kwiaciarni. Jednakże ze względu na zapach kwiatów nie mogły spać; nie były przyzwyczajone do tego. Aby zasnąć, musiały one postawić blisko siebie koszyki na ryby.

My jesteśmy w tym stanie. Nie potrafimy żyć życiem wypełnionym miłością. Organy działania połączone są z Elementem Ziemia. Gdyby funkcjonowały one tak, jak powinny, ziemia byłaby oczyszczona. Przechodzę przez rożnego rodzaju cierpienia, aby oczyścić ziemię. Oczyściłam wszystkie zmysły; oczyszczone połączyłam ze Swamim. uczyniłam to po to, aby oczyścić wszystkich.

Oczyszczanie Pięciu Elementów

Kali Yuga istnieje w związki z brakiem równowagi pięciu elementów. Główną cechą charakterystyczną Ery Kali jest dysharmonia pięciu elementów. Elementy te nie funkcjonują zgodnie z prawami natury. Dharma będzie stała na czterech nogach tylko wtedy, kiedy pięć elementów zostanie oczyszczonych. Oczyszczenie otworzy drogę ku rozkwitaniu Wed, wówczas Matka Ziemia będzie tańczyć w błogości. Jest to Sathya Yuga.

Swami poprosił mnie, abym napisała o pięciu elementach i jak są one oczyszczane poprzez moje uczucia.

Przestrzeń – Oczyściłam przestrzeń poprzez swoje uczucia. Jako dowód na to Swami pokazał znak V na niebie. Pokazał On również Księżyc w kształcie V. Oto jak wszechprzenikający Pan pokazał, że jestem z Nim na niebie i Księżycu. Uczucia moje wypełniły przestrzeń Księżyc V i Niebo V są tego potwierdzeniem.

Naturą przestrzeni jest dźwięk. Mantry wedyjskie przeniknęły przestrzeń w formie dźwięku. Mantra, którą dal mi Swami, łącząca moje imię z Jego imieniem, również przeniknęła przestrzeń w postaci wibracji dźwiękowych. Jest to mantra „Om Sri Sai Vasantha Saiesaiya Namah”. Swami zabrał mnie ze Sobą w przestrzeń kosmiczną w związku z  sadhaną tej  Vasanthy, którą jestem, krytykowaną dla Powszechnego Wyzwolenia. Oczywiste jest, że Vasantha jest ze  Swamim w przestrzeni. Jest ona w formie dźwięku, mantry.

Powietrze – Wypełnia ono całą przestrzeń. Powietrze w Mukthi Nilayam rozbrzmiewa dźwiękiem Omkar i daje wszystkim błogość. Zaświadcza to, że jestem w powietrzu ze Swamim wszechobecną Jednością. Słyszeliśmy również Devy, śpiewające w podmuchu wiatru. Dlaczego takie cuda dzieją się w Mukthi Nilayam? To dlatego, że Swami tu jest. Jest to Vaikunta; dlatego nadzwyczajne dźwięki tu się słyszy. Swami jest w miejscu, gdzie ja przebywam. Wiele dowodów świadczy, że prawda ta jest oczywista. Kiedy odprawialiśmy yagnię w święto Kryszna Jayanthi (czyt. dżajanti – tłum.), chandan (czyt. czandan; pasta sandałowa – tłum.) ukazała się na zdjęciu Swamiego. Jej woń wypełniła powietrze.

Ogień  – Swami jest w ogniu. Jeżeli Swami jest w ogniu, wobec tego i ja muszę w nim być. W trakcie uroczystości otwarcia  Mukthi Nilayam odprawiliśmy  yagnię. W chwili składania ostatniej ofiary, modliłam się do Swamiego: “Swami, ofiaruję siebie jako ostatnią ofiarę, proszę przyjmij mnie i obdarz Powszechnym Wyzwoleniem.” Byłam bliska tego, aby skoczyć w ogień, kiedy powstrzymał mnie SV. Swami przyjął moje modlitwy, a dowodem na to były plamy przypalenia, które ukazały się na olejnych obrazach  Swamiego i moich. Dowodzi to, że jestem ze Swamim w ogniu.

W dniu, kiedy przyjęłam Atma Sanyas, sprawowaliśmy yagnię. W trakcie ostatniej ofiary modliłam się do Swamiego o Pwszechne Wyzwolenie. W tym czasie robiono zdjęcia i można było ujrzeć w płomieniach Agni Devę, który ofiarowywał mi owoce yagni. W Mukthi Nilayam codziennie wykonujemy rytuał  Prema yagnia. Wykonano wiele zdjęć. Stały się one dowodem na prawdy, o których napisałam. Ogień stał się na wielu zdjęciach dowodem Nowego Stworzenia i Sathya Yugi. Na jednym ze zdjęć widać formę Swamiego w moim oku! Stało się to dowodem na obecność „Sai w Oku”. Ogień udowodnił, że Swami jest w moim oku.

Woda – Woda wypełnia trzy czwarte powierzchni Ziemi. Woda jest wszędzie; Swami jest w wodzie. Czy nie powinnam być tam ze Swamim? Swami powiedział mi, abym dała swoją  Prema shakthi rzekom, oceanom i morzom. Powiedział, że Prema, przelewająca się ze mnie, powinna wpłynąć do wszystkich ludzi, zwierząt, rzek i mórz. Dałam Prema shakthi rzece Ganges, Yamuna, Cauvery, Godavary i Chitravathi. Wszystkie te rzeki mają Premę Vasanthy; stały się one Vasanthamayam. Kiedy pojechałam do Rameswaram, Swami dał z morza mały posążek Sai Kryszny. Na tylnej części były napisane litery „SV”, Sai Vasantha. Razem z posążkiem ukazały się dwa banknoty o wartości dziesięciu rupii i jeden banknot o wartości pięciu rupii; na banknocie o wartości dziesięciu rupii był napis: „Sai, Sai Rani”, Sai i „królowa Sai”. Król oceanu oznajmia, że Sai i Jego królowa są w morzu. Jest to Jego świadectwo mojej Prawdy. Trzeba mieć pieniądze, aby żyć na tym świecie. W ten sam sposób, aby żyć w świecie duchowym, potrzebna jest Prema Sai i Vasantha. Gdyby nie ich Prema, zło Ery Kali zniszczyłoby świat wodami potopu. Nasza Prema nie pozwoli, aby tak się stało. Zmieni ona Kali Yugę w Sathya Yugę; nie będzie unicestwienia. Morze w Rameswaram udowodniło tę prawdę.

Ziemia – Swami powiedział mi w medytacji, aby zbudować Stupę w Mukthi Nilayam. Liście palmowe w związku ze Stupą powiedziały, że Stupa zbudowana w Mukthi Nilayam to most dla zadania Powszechnego Wyzwolenia, łączący niebo z ziemią. Liście mówią również, że Stupa, zbudowana na Zasadzie Shiva Shakthi to „Moola Stamba”.

Swami powiedział, że moja Kundalini Shakthi zostanie przeniesiona i będzie funkcjonowała poprzez  Stupę. W taki oto sposób moja sadhana na rzecz Powszechnego Wyzwolenia zostanie ukończona. Matka Ziemia dowodzi mej Prawdy poprzez wzniesienie Stupy.

Ziemię symbolizuje nos w ciele człowieka. Należy uczynić siebie oddechem Pana. Swami powiedział mi: “Ty jesteś oddechem Mego życia.” Kiedy Swami obdarzył mnie 108. imionami, powiedział On: „Sai Naasi Vasinyai”. Oznacza to: „ta, która przebywa w nosie Sai jako Jego oddech.”

Wyobraźcie sobie, jak ogromną sadhanę musiałam sprawować, aby Sam  Swami oznajmił, że jestem Jego oddechem.

Dowiedziona Czystość

Dzień Poortasi Poornima (czyt. purtasi purnima – tłum.) to dzień, w którym  Radha i Kryszna spotkali się po raz pierwszy. Tamtego dnia w 2003 r. płakałam o bardzo cierpiałam z powodu bólu, jaki sprawiło rozdzielenie. Powiedziałam Swamiemu, że powinien On dać mi pożywienie, które je i kilka rzeczy, których używał. Powiedziałam, że tylko to złagodzi mój ból. Swami przysłał wszystko, o co prosiłam. Rok później, w 2004 r. byliśmy w Puttaparthi i Swami poprosił mnie, abym dała kilka rzeczy dla Niego. Dałam Mu rodzynki, które jadłam, pastę sandałową, której używałam, kwiaty, które miałam na sobie, swoje zdjęcie i świętą nić  kankan.

Rodzynki to symbol zmysłu smaku. Swami poprosił o pożywienie, które jadłam, pokazując, że usta moje zostały oczyszczone. Wskazuje to na czystość mojej mowy. Jest to symbol uzyskania Prawdy. Jest to szczególny akt łaski Swamiego, że przyjął to, co jadłam. Pokazuje to, że jeden z Pięciu Elementów, Woda została oczyszczona.

Swami poprosił o chandan (czyt. czandan, pasta sandałowa – tłum.), której używałam, aby wskazać na czystość mojej skóry. Oznacza to, że moje uczucie dotykowe jest czyste. Dotykało ono tylko Boga. Nie dotykałam niczego ani nikogo prócz Boga. Swami pokazuje, że czystość mego dotyku oczyszcza Element Powietrze.

Swami wziął kwiaty, które miałam na sobie w trakcie darszanu. Było to po to, aby pokazać czystość mego nosa. Mój nos nie wąchał niczego prócz Boga. To sprawiło, że Swami żyje w moim oddechu, duszy i uczuciach. Dlatego Swami przyjął czystość mego nosa. Swami w medytacji poprosił o moje zdjęcie i zabrałam je ze sobą na darszan; Swami przyjął zdjęcie. Zdarzyło się to po to, aby pokazać czystość mego wzroku. Moje oczy nie widziały niczego prócz Boga. Wszystko, co widziałam, to tylko Bóg. Ponieważ wszędzie widziałam mego Kahnę, cały Wszechświat stał się Nim. Jest to dowód na czystość moich oczu. Swami następnie poprosił o świętą nić  kankan. Wziął On na darszanie okładkę, w której była kankan. Jest to dowód na czystość moich uszu. Spójrzmy, w jaki sposób.

Oto opowieść o stworzeniu. Na początku stworzenia istniała tylko przestrzeń i prana, siła życia. Kiedy Pan zapragnął stwarzania, prana uderzyła w przestrzeń i wyłonił się dźwięk.  Jest to Sabdha Brahma, Omkar. Stworzenie zaczęło się od dźwięku OM. Następnie góry, drzewa, morza oraz wszelkie inne formy życia zaistniały.

W 2002 r. Swami poprosił, abym przybyła do Jaskini  Vashista (czyt. wasziszta – tłum.) i powiedział, że poślubi mnie On tam fizycznie. Następnie powiedział On: “Jest to połączenie się Czystej Świadomości.” Później, gdy zapytałam Swamiego, wyjaśnił On zasadę  Viraat Purusha. Pierwszą formą, która istnieje na początku stworzenia, to Viraat Purusha. Jest to forma aspektu męskiego i żeńskiego w stanie objęcia. Jest to źródło stworzenia, można to również nazwać małżeństwem Viraat Purusha. Jest to ślub, który miał miejsce w Jaskini Vashista. Dźwięk, który wylania się w trakcie tego ślubu to Omkar. Omkar w przestrzeni staje się organem słuchu, uszami w ciele człowieka. Przyjmując ode mnie świętą nić kankan, jaką wiąże się parę młodą w trakcie ślubu, Swami udowodnił czystość moich uszu.

Swami wziął pięć wspomnianych przedmiotów w trakcie darszanu, dając dowód na czystość moich pięciu organów zmysłów.

Moje usta mówiły tylko prawdę, tylko o chwale Pana, o niczym innym.

Moja skóra nie dotknęła niczego innego prócz Swamiego. Skóra oznacza uczucie dotykowe. Moje uczucia dotknęły tylko Boga, niczego innego.

Mój nos zna tylko boską woń, nic innego.

Moje oczy widziały tylko Boga, nic innego.

Moje uszy słyszały tylko o Bogu, o niczym innym.

Swami, który nie dał mi niczego fizycznie, teraz wziął wszystkie wspomniane rzeczy bezpośrednio na darszanie. Swami uczynił to, aby dowieść czystości moich zmysłów. Gdyby każdy z nas utrzymywał w czystości pięć zmysłów, Pięć Elementów oczyściłoby się; spokój i powszechna pomyślność zapanowałyby.

Zasada: Pięć Elementów wpływa bezpośrednio na pięć zmysłów. Jeżeli nie będziemy czyści, Pięć Elementów utraci swoją czystość. Stąd też każdy z nas odpowiedzialny jest za wprowadzenie harmonii do Pięciu Elementów.

Wszyscy powinni się obudzić i uświadomić sobie tę prawdę, zaświta zatem Sathya Yuga.

Streszczenie

Istnieje jedna Powszechna Świadomość. Nasze uczucia łączą nas z przestrzenią Powszechnej Świadomości. Uczucia do osoby lub przedmiotu stają się myślami i łączą się z przestrzenią. Przestrzeń nie oznacza tylko nieba, ale cały Wszechświat. Uczucia w przestrzeni stają się wibracjami i niesione są przez powietrze. Gdy tylko wibracje te dotkną nas, połączą one nas z formą osoby lub przedmiotu. Wyobrażenie o osobie lub przedmiocie wchodzi do umysłu, a element ognia daje formę.

Wibracje spowodowane przez uczucia wypełniają przestrzeń i powietrze. Kiedy uczucia przyjmują formę, fale myśli są tworzone. Fale myśli wynoszą na powierzchnię to, co się lubi i nie lubi, wybory, okazje, czas, miejsce itd. Cechy te spalają nas jak ogień. Uczucia nie mają na nas dużego wpływu, kiedy są wibracjami w przestrzeni, kiedy jednak przyjmują formę, spalają nas jak ogień. Na przykład: forma matki, ojca, krewnych, przyjaciół, wrogów, domu powodują zakłócenie, jak ogień. Kiedy już ujrzymy te formy, zaczynamy „smakować” ich. Smakujemy i rozpoznajemy cechy osoby lub przedmiotu; związane jest to z Elementem Woda. Następnie pragniemy rzeczywistego doświadczenia poprzez spotkanie lub kontakt z daną osobą. Na tym etapie, jak oddech, który przenika całe ciało, uczucie, aby mieć kontakt z daną osobą, przenika całe ciało. Można być wstrząśniętym wskutek różnych emocji, wątpliwości i zakłócenia. Powoduje to głębokie wrażenie w umyśle i prowadzi do przywiązania.

Początkowo uczucia, które się w nas wyłaniają, istnieją w przestrzeni jako wibracje. Jeżeli odetniemy uczucia tak szybko, jak one się wyłaniają, wibracje te nie mogą dotknąć nas. Jeżeli wibracje dotkną nas, ukażą się formy. Jak tylko pokaże się forma, czuje się smak, pojawia się to, co się lubi i nie lubi. Tworzy to pragnienie, aby doświadczyć formy. Pragnienie jest powodem wszelkich zmartwień. Pragnienie zostaje zaspokojone poprzez działanie. Ziemia jest polem działania, miejscem doświadczania. Nazywa się ona Karma Bhoomi. Jeżeli ktoś chce doświadczać, musi się urodzić na Ziemi. Jeżeli pozwolimy na to, aby uczucia istniały tylko w przestrzeni, nie narodzimy się na Ziemi. Uczucia te, skierowane ku Bogu, uczynią daną osobę Bogiem. Jeżeli nie uda nam się tego uczynić, znowu urodzimy się na Ziemi jako ludzkie istoty albo zwierzęta.

Dobre uczucia wypełniają przestrzeń dobrymi wibracjami. Kiedy te pozytywne wibracje dotkną nas, element ognia w oczach nie zostanie dotknięty. Oczy nie widzą niczego innego prócz Boga i będą znały jedynie smak Boga. Smak ten wznieci w nas pragnienie doświadczenia Go. Zaczyna się podroż ku urzeczywistnieniu Boga; dana osoba ma boskie doświadczenia. Człowiek staje się Jeevan Muktha. Jest on Bogiem żyjącym na Ziemi.

Myśli rozprzestrzeniają się poprzez wibracje i chwytają się człowieka, jak zakaźna choroba.

Zasada: czyste myśli czynią z człowieka Boga, nieczyste myśli robią z niego zwierzę. Wypełnijmy zatem przestrzeń dobrymi myślami i oczyśćmy ją.

Zamień ludzkie istoty i zwierzęta w bogów. Powinniśmy przysiąc to sobie!

Zasady

Gdy powstaje myśl, powinniśmy rozróżnić, czy jest ona dobra czy zła, ale uczuć nie da się zrozumieć w ten sposób. Uczucia wybuchają spontanicznie z wnętrza i nie można ich powstrzymać ani poskromić.

Wszystkie uczucia powinniście skierować ku Bogu; obdarzy to dobrymi owocami. Tylko takie uczucia was wyzwolą.

Korzeniem wszystkich uczuć jest zmysł dotyku. Podstawą uczucia dotykowego jest ciało, a ciało jest rezultatem narodzin.

Gdy wzrasta oddanie, maleje świadomość ciała i Prema staje się naszym ciałem.

Gdy uzyskamy ciało Premy i dotkniemy ciała Prema Boga, narodzi się Prawda. Jest to wieczna błogość, prawdziwa błogość, wielka błogość!

Uczucia Premy do Boga osłaniają pięć zmysłów i uświadamiamy sobie, że inne uczucia są nieprawdziwe – tylko uczucia do Boga są prawdziwe.

Prema nie zna wstydu. Nic ani nikt nie może jej kontrolować. Nie zależy ona od niczego. Jest wiecznie wolna.

Musimy prowadzić święte życie, poświęcając wszystko. Powinniśmy ofiarować każdy zmysł, umysł, intelekt i ciało Panu – nie zostawiając sobie niczego. W taki sposób możemy dotknąć Pana. Takie jest znaczenie dotykania Prawdy. Aby dotknąć Prawdy, powinniśmy stać się Prawdą.

Najwyższą dharmą człowieka jest uzyskanie Boga. Tylko działania, które będą wykonywane w takim celu, można nazwać  dharmicznymi. Wszystko inne to adharma, nieprawość. To uczucia kontynuowane są z wieku na wiek, z narodzin na kolejne narodziny.

Tylko uczucia odpowiedzialne są za niewolę lub wolność. Będziemy mogli uzyskać nieśmiertelność, tylko jeżeli poświęcimy się, poświęcimy, poświęcimy; wyzwolenie można uzyskać tylko przez poświęcenie!

Skierujcie wszystkie uczucia i myśli ku Bogu. Jest to Sathya Bandha, więź z Prawdą. Jest to jedyna wieczna więź, więź z mądrością.

Powinniśmy ustanowić uczucie, że naszym jedynym przyjacielem jest Bóg; naszym jedynym związkiem jest Pan. Wyraźnie musimy wiedzieć i uświadomić sobie, że wszystko inne to Maya.

Najpierw powstaje uczucie i staje się myślą. Z chwilą, kiedy pojawi się myśl, powinniśmy postawić pytanie i dokonać rozróżnienia, czy jest ona dobra, czy zła. Powinniśmy przeciąć złe myśli zanim zostaną one wprowadzone w czyn, w przeciwnym razie staniemy się ofiarą cierpienia.

Mądrość nie będzie całkowita, jeżeli nie była zastosowana w praktyce.

Wszystkie działania, które prowadzą bliżej Boga, są dharmiczne, a wszystkie inne, które zabierają nas z tej drogi, są  adharmiczne, nieprawe.

Uczucia – myśli – rozróżnianie – skupianie się na rzeczach tego świata prowadzi do wiedzy.

Uczucia –myśli – rozróżnianie – skupianie się na celach duchowych prowadzi do Mądrości.

Mukthi będzie można uzyskać tylko poprzez poświęcenie wszystkiego. Istnieje tylko jedna droga do wyzwolenia: Poświęcenie! Poświęcenie! Poświęcenie!

Kiedy nasze uczucia są skierowane ku Bogu, stają się Prawdą. Kiedy nasze uczucia skierowane są ku światu jest to nieprawdą.

Tylko poprzez nieustanną praktykę usiłowania dokonania transformacji w sobie Prawda jest ujawniana.

Prawdziwą formą Boga jest Prawda. Nie możemy zobaczyć jej fizycznymi oczyma. Powinniśmy stać się bez imienia i bez formy, dopiero wówczas będziemy mogli mieć wizję Boga.

Będziemy mogli urzeczywistnić Prawdę, kiedy usuniemy myśl: „Ja jestem ciałem.” Wówczas każde uczucie staje się Prawdą.

Kiedy wykonujemy każde działanie z myślą o Bogu, wytwarzana jest niewiarygodna moc.

Nie myślcie, że daremne jest wyobrażanie sobie. Domagacie się, aby syn lub córka została lekarzem bądź inżynierem. Aspiracje tego świata mogą spełnić się lub nie. Jeśli jednak będziecie dążyć do uzyskania Boga i skupicie swoją wyobraźnię na Nim, na pewno to się urzeczywistni. Najpierw stosowałam wyobraźnie, a później wyobraźnia stała się rzeczywistością. istnieje wielka radość w snuciu wyobrażeń o Bogu.

Jeżeli od rana do nocy ofiarujemy nasze uczucia Bogu, będzie to jak odprawianie pudży przez 24 godziny.

Jakość naszego oddania jest bezpośrednim odzwierciedleniem stanu naszego umysłu.

Życie jest takie, jakie są uczucia.

Poświęcenie doskonale rozwija się poprzez Premę, a  Prema wzrasta wskutek poświęcenia.

Praktykujcie małe akty poświęcenia i sami przekonajcie się, jaką radość z tego czerpiecie.

Jedynym sposobem na to, aby zapewnić sobie prawdziwy spokój, jest droga poświęcenia.

Prawdziwe poświęcenie powstaje tylko poprzez beznamiętność. Należy mieć umysł beznamiętny. Jeżeli ktoś mocno będzie usytuowany w Prawdzie, że tylko Bóg jest prawdziwy, a wszystko pozostałe to Maya, beznamiętność pojawi się automatycznie. Musimy uwolnić się od Mayi. Musimy poświęcić wszystko. Nie powinniśmy mieć nawet najmniejszego pragnienia.

To nasze myśli i uczucia stają się pokutą.

Prema + Sathya = Sathya Prasad

Forma + Imię+ Związek = Niewola

Powinniśmy zbudować płot wokół siebie. Jak kropla wody, która spada z liścia lotosu, tak samo i my powinniśmy prowadzić życie, nie pozwalając na to, by cokolwiek na dotykało. Uczucia są istotne w naszej podróży, aby osiagnąć Boga. To uczucia są ważne, aby rozmawiać z Bogiem i słyszeć Jego głos. Posiadając czyste uczucia, możemy mieć wizję Prawdy. Prawda jest Bogiem. Możemy uzyskać Boga, mówiąc prawdę. Miłość oczyszcza powietrze i uświęca Ziemię.

Pięć Elementów bezpośrednio wpływa na nasze zmysły. Jeżeli nie jesteśmy czyści, Pięć Elementów utraci swoją czystość. Zatem każdy z nas odpowiedzialny jest za wniesienie harmonii do Pięciu Elementów poprzez oczyszczenie pięciu zmysłów. Czyste myśli czynią z człowieka Boga, nieczyste robią go zwierzęciem. Wypełnijmy zatem przestrzeń dobrymi myślami i oczyśćmy ją.